In de rubriek Hoe is ut? neemt HIJS een kijkje bij rappers waarvan al een tijdje niets meer is vernomen. Zijn ze nog actief binnen de scene of hebben ze een sabbatical for life ingelast? Deze episode een gesprek met Jimmy G. Een jaar of vier geleden beweerde hij in een interview dat hij ging stoppen met rappen. Toch bracht hij het jaar erna een album uit. In de jaren daarop volgde er nog een aantal losse tracks en videoclips, maar een album bleef uit. HIJS sprak met hem af en stelde hem de vraag wanneer dat album nu dan wel komt.

In een interview in 2011 zei je dat je na je Bloedend Hart EP zou stoppen..
“Ja klopt, dat was eigenlijk ook de bedoeling. Maar toen raakte ik aan de praat met Napalm, we hadden al heel lang afgesproken dat we samen wat gingen maken. Hij zei toen tegen me van hé, ik zie dat je gaat stoppen terwijl we juist net wat gingen doen. Ik had met hem afgesproken dat we ff zouden kijken. Dat is uiteindelijk een heel album geworden, De Nachtwaker. Soms heb je geen invloed op hoe de dingen lopen en gaat het allemaal automatisch. Je kunt de dingen voorspellen maar soms loopt het heel anders af.”

“Ik heb er ook wel eens over na zitten denken om tracks te maken over gelukkige dingen, maar dat valt toch vies tegen.”

Toch is het na De Nachtwaker best wel stil geworden rondom Jimmy G, waarom niet nog een album?
“Ik denk dat ik een wat minder emotioneel mens ben geworden. Daardoor heb ik veel meer moeite om iets te schrijven, iets wat ik vroeger makkelijker deed. Misschien ben ik nu gelukkiger dan dat ik vroeger was, maar dat geluk zorgt wel voor een soort remming op die emotionele tracks. Ik heb er ook wel eens over na zitten denken om tracks te maken over gelukkige dingen. Maar ik weet het niet. Dat valt toch vies tegen.”

Waar houdt jij je tegenwoordig dan mee bezig?
“Nou, met zo min mogelijk voor zoveel mogelijk”, lacht hij. “Nee, ik probeer wel weer wat te gaan doen. Momenteel wordt er een documentaire over mij gemaakt. Dat is voortgekomen uit een programma van de EO waaraan ik meegedaan heb. Het Haags Filmhuis maakt nu een docu over ‘bijzondere Hagenaren’. Ik vind het wel leuk om te doen. Dit jaar is het tien jaar dat ik actief in de scene ben, vandaar. Maar daar wil ik wel iets bij, en daarom heb ik ook in de planning staan om dit jaar weer wat nieuws uit te brengen.”

Wat voor muziek gaat dat worden?
“Iets wat er eerst heel makkelijk uit kwam, die emoties bijvoorbeeld, duurt nu wat langer. Maar uiteindelijk lukt het wel. Als je heel lang een ding hebt gedaan dan ga je op zoek naar de ontbrekende stukjes. Vroeger was het heel makkelijk. Je wilt dit maken, je wilt dat maken. Op een gegeven moment ga je nadenken: dit heb ik gemaakt, dat heb ik gemaakt. Dan ga je bij jezelf nadenken wat je nog wilt doen. Daar ben ik nu naar op zoek.”

Heb je al een idee hoe dat ontbrekende stukje gaat klinken?
“Ik heb nog nooit iets gedaan met een liveband. Dus dat ben ik nu aan het opbouwen. En ik denk dat ik meer de countryachtige kant op ben gegaan. Ik houd van die levensliederen en de emoties, daar vind ik country het beste bij passen. Ik denk dat ik op mijn manier altijd probeer om tijdloze muziek te maken. Er zijn altijd veranderingen geweest en ik ben daar altijd wel een beetje in meegegaan, maar de afgelopen twee jaar ben ik daar toch wel stil in geweest. Mensen vertellen me nog steeds af en toe als ze een bepaald nummer horen, dat ze daar bepaalde herinneringen aan hebben. Dat soort muziek vind ik het leukst om te maken. Dan kijk je niet naar wat er op dat moment in is of welke producer cool is. Er is een tijd gekomen dat hiphop weer wat meer underground aan het worden is. Daar voel ik me veel meer thuis bij. Ik denk dat hiphop zijn glorietijd wel een beetje gehad heeft. En ik houd niet zo van glorietijden dus wat dat betreft is mijn tijd gekomen.”

“Ik bracht die track uit en zat ineens een halve dag met Rosa Ana aan de telefoon.”

In 2014 bracht je nog de losse track Rosa Ana uit, waar kwam die ineens vandaan?
“Dat was wel bijzonder want ik had haar nog nooit gezien. Het was gewoon… Ik zoek altijd naar het extreme en een liefdesbrief aan Rosa Ana schrijven, vond ik best wel extreem. Ik denk dat iedereen uit mijn generatie wel denkt: téring, Rosa Ana, wat een meid was dat. Nadat ik de track uitgebracht had, kreeg ik een telefoontje van haar. Ik weet niet hoe ze aan mijn nummer is gekomen maar we hebben die dag van 12 uur ’s middags tot 6 uur ’s avonds aan de telefoon gezeten. Ik heb haar erna ook nooit meer gesproken haha, maar dat was wel cool.”

Als je nu de garantie zou krijgen dat je rond zou kunnen komen van fulltime muziek maken, zou je daar dan voor gaan?
“Qua muziek heb ik dat eigenlijk nooit gehad. Ik werk nu voor mezelf en ik heb niks te klagen. Muziek maken kost geld, het is niet zo van ‘Hé, morgen ga ik even de studio in’. Ik heb een tijdje gehad dat ik financieel echt kut zat, nu zit ik in een tijd dat ik financieel supersterk sta. Maar daardoor ga je wel beseffen: is dit het wel waard? Vroeger was muziek mijn leven. Het was heel makkelijk om er veel geld aan uit te geven. Maar ik ben leergierig, ik wil nieuwe dingen zien. In de muziek had ik dat op een gegeven moment niet meer. Er was niks nieuws meer. Nu studeer ik ernaast. Communicatie, puur uit interesse. En ja, af en toe heb je wel eens een nieuwe uitdaging nodig.”