“De wortels van mijn muziek zijn hiphop, maar de vertakkingen gaan alle kanten op.”
“In de tussentijd heb ik gespeeld. Ik heb het geluk gehad dat ik met dat album tot op de dag van één jaar geleden nog steeds werd gevraagd om optredens te doen. Daar kon ik dus gewoon op teren. Ik heb wel nieuwe nummers gemaakt, die ik dan ook aan het repertoire toevoegde, en ik heb denk ik ook het geluk gehad dat ik op een gegeven moment over ben geschakeld naar een live-band. Dan gaat er ineens een wereld van variatie open. Je kan dan ineens alles remixen of anders spelen, dus bleef het spannend. Naast het nieuwe muziek maken en optreden, heb ik theater gemaakt, bij gezelschappen gespeeld, leuke uitwisselingsprojecten gedaan en gereisd. Met Spoken ben ik bijvoorbeeld zo’n anderhalf jaar geleden naar Brazilië gegaan met Blaxtar en Typhoon. Dat had Blaxtar geregeld. Een hele toffe ervaring waar ik hem, maar ook de crew waarmee we waren, dankbaar voor ben. Het heeft me heel erg geïnspireerd en dat hoor je ook terug op deze nieuwe plaat. Toen ik terugkwam, zat ik meteen in een musical en heb ik een jaar musicals gedaan zoals Flashdance en Buddy Holly. Ergens was ik bang dat de inspiratie die ik had opgedaan weg zou ebben, maar op het moment dat we klaar waren met de musical ging ik weer de studio in en floepte het er allemaal uit. Voor ik het wist had ik vijf nieuwe tracks gemaakt en was mijn album zo goed als af! Die reis is dus zeker een inspiratieboost geweest. Het is grappig want ik was al eerder in Brazilië geweest met vrienden die ook muziek maakten, maar ik denk dat ik me toen nog veel op hiphop richtte. Dit keer stond ik open voor alles. Samba, andere ritmes … Het kwam heel erg hard binnen ineens en ik liet me dat ook overkomen. Mijn hart stond er voor open kennelijk. Dan merk je ineens van: waaw, er is zoveel muziek in zoveel verschillende stijlen. Daarbij is het weg van de commerciële wereld. Het heeft voor mij gewoon een wereld geopend en dat hoor je terug op mijn plaat. Ik had het met mijn vormgever erover dat ik altijd zeg dat de wortels van mijn muziek nog steeds hiphop zijn, maar de vertakkingen alle kanten op gaan, al vindt hij Caminho geen hiphopalbum. Ik vind het heel interessant hoe een outsider daarover kan denken. Of het voor mij belangrijk is om hiphop te blijven? Nee. Laat me het zo zeggen: al vindt de wereld het geen hiphop, dan weet ik wel dat ik zo ben begonnen en dat daar mijn roots liggen. Ik hoor die kern er wel in terug: in het geluid, in de mix, in een kick of in een snare. En nu ik erover nadenk, rap ik best wel weinig op de plaat, maar dan nog is het te horen in de manier van schrijven. Zelfs als ik zing ben ik eigenlijk aan het rappen, want als je luistert naar collega’s zoals Pete Philly, Mr. Probz en Typhoon hoor je wel de lyricism erin als ze een couplet zingen. Een mc heeft gewoon het voordeel dat hij over het algemeen zoveel uren heeft gemaakt met woorden, dat hij het gewoon mooi kan formuleren en desnoods kan zingen als hij dat wil. En dan hoef je niet per se de beste zanger van de wereld te zijn, maar je weet wat schrijven is en je weet een boodschap over te brengen. Dat is van levensbelang vind ik."
Caminho
“Als je kijkt vanaf het eerste album naar dit album, heeft er veel ontwikkeling plaatsgevonden. Op het punt waar ik nu ben, wilde ik zeven jaar geleden niet per se al zijn, maar het was wel een punt waar ik naartoe wilde werken. Ik ben net 30 geworden en als ik zo de beelden van mijn releaseparty terugzie, ben ik heel content met waar ik nu ben. Er is altijd nog ruimte voor groei, maar ik ben zeer tevreden. Ik heb me goed geconcentreerd op mijn zang en heb een paar jaar geleden op een roadtrip mijn eerste echte, kwalitatief goede gitaar gekocht. In Spanje, waar de gitaar ook gemaakt is, kostte hij ineens 1/3 minder dan in Nederland, dus kocht ik ’m. En doordat ik iets voor mezelf had gekocht dat ook wat kostte, vond ik dat ik er echt mee moest gaan oefenen. Anders kon ik er net zo goed eentje van de Lidl of Aldi kopen van 35 euro. Ik ben dus serieus ermee gaan oefenen en keek bijvoorbeeld naar filmpjes op Youtube. Nu heb ik echt het gevoel dat het gitaar spelen gelijk staat aan rappen en zingen. Ik wil dat gewoon goed doen, dus ik ga er ook voor. Onze arrangementen zijn toffer geworden. Ik zeg ‘onze’ omdat ik mijn plaat voornamelijk met mijn bassist en gitarist heb geproduceerd. Ook als ik in mijn eentje iets produceer, merk ik dat mijn visie breder is geworden en daar ben ik blij om. Ik word verliefd op bepaalde instrumenten en dan koop ik ze en probeer ik ervoor te gaan. Voor de gitaar had ik een dwarsfluit gekocht en heb daar een tijdje op geoefend. Vanaf het moment dat de gitaren weer terugkwamen, heeft de dwarsfluit wat minder liefde gehad. Maar nu ik weer even niet meer aan het creëren ben, heb ik gewoon de tijd om het op te pakken. Al is het maar een half uurtje per dag. En je hoeft me niet te vragen om met een orkest te gaan spelen, maar een nootje of een sampletje inspelen hier en daar vind ik gewoon leuk. Dat hoor je ook op mijn plaat, op twee nummers hoor je stiekem een fluitje.
Zoals ik zeg is er altijd ruimte voor meer en zoek ik constant een nieuwe uitdaging op. Het lijkt me bijvoorbeeld tof om een close harmony project te doen waarbij alles vocaal is. Het gaat er dan om dat de muziek helemaal opgebouwd is uit stemmen. Ik hoor dat wel, maar ik denk dat een goede theoretische ondergrond, kennis, me daarbij heel erg zou kunnen helpen. Dus zit ik eraan te denken om er een opleiding voor te volgen. Waar in mijn muzikale reis ik nu ben? Ik ben nu op het station waar ik een paar jaar geleden wilde zijn: het album."
“Mijn muziek moet over iedereen kunnen gaan.”
“Dit album gaat over mijn muzikale reis. Ik heb het veel over de liefde en over verloren liefde. Het is een kruising tussen feelgood en mijn hart op tafel leggen. Het had ook gewoon een album kunnen zijn waarop ik de hele tijd aan het janken was, maar op het moment dat ik een beat maak, vertelt die beat me iets. Bij het eerste album was het beat > schrijven > opnemen. Bij dit album was er geen vaste structuur en ging het meer natuurlijk. Daardoor heeft ieder nummer een heel ander gevoel en is de diversiteit echt terug te horen. Mijn gemoedstoestand bepaalt heel erg wat voor muziek ik maak. Als ik me heel erg blij of verliefd voel hoor je dat terug, maar als ik boos ben op de wereld hoor je dat ook. Ik ben in de tracks echt heel eerlijk geweest. Het is 100% mijn hart en mijn verhalen. Het is voor mij ook niet moeilijk om die eerlijkheid met anderen te delen. Je kunt natuurlijk altijd nóg dieper graven en in details treden door namen te noemen, maar dat is zo confronterend. Dat zou ik ook niet willen, want dan maak je muziek alleen voor jezelf en die persoon en dat is niet de bedoeling. Het gaat mij erom dat de luisteraar zich ook met mijn muziek kan identificeren, want als het alleen voor mij is hoef ik het niet uit te brengen. Het moet over iedereen kunnen gaan.”
“Op het podium kan ik écht mezelf zijn.”
“Met deze plaat sta ik liever op het podium. Ik ben trots op hoe het album klinkt, maar op het podium wordt het anders. Dat is waar ik mezelf écht kan zijn en met het publiek kan spelen. Daar ligt mijn kracht nog steeds. Bij het eerste album ging het enige punt van commentaar daarover. Veel mensen leerden me via het livecircuit kennen. Dus om mijn energie te voelen op het podium en daarna een album te horen dat in een slaapkamer bij mijn ouders thuis was gemaakt, waarbij je soms ook voelde dat die energie vanuit een slaapkamer kwam, was voor sommige mensen een beetje raar. Zo van: Gery, we hebben jou als een energiebom leren kennen en als we naar de plaat luisteren horen we dat niet terug. Ik denk dat ik er met dit album wel in ben geslaagd om die energie levels naar elkaar toe te trekken. Live is wat ik het liefst doe. Voor de mensen die voor mij komen, maar ook voor de mensen die ik moet winnen. Ik ben gewoon niet een doorsnee rapper en ben voor mensen die alleen naar boombap hiphop luisteren of kids die vooral naar trap luisteren moeilijk of niet verteerbaar. Voorheen deed ik ook mijn best om hen echt te overtuigen dat wat ik en mijn band deden tof was, maar ik betwijfel of ik dat nu met dit repertoire nog ga doen. De nummers zijn sterk op zich, dus wil ik gewoon shows doen waarbij ik mijn nummers doe en verder niet veel zeg. Ik hoef mensen niet te vragen om hun handen in de lucht te doen. Ik moest het eerst zien dat mensen het voelden en meededen en zocht daarin mijn bevestiging. Maar mensen kunnen ook stilstaan, gewoon hun ogen dicht doen en ervan genieten."
“Niks is troep als iemands hart erin zit.”
“Ik weet niet of ik invloed heb gehad op de Nederlandse scene. De Nederlandse scene is gewoon Koning en dat snap ik ook wel. Er is een markt ontstaan waarin onze eigen jongens hun ding kunnen doen en er hun brood mee kunnen verdienen, maar er is ook heel veel ruimte ontstaan voor minder goede dingen. Ik ga het geen troep noemen, want zolang iemands hart erin zit is het goed, maar ik denk niet dat genoeg artiesten dat hebben. Of het Nederlandse publiek kritisch genoeg is? Sowieso niet. En dan heb ik het niet eens per se over hiphop, maar over de muziekscene in het algemeen. Als ik zie wat er in radioprogramma’s te horen is, denk ik soms van: wat is hier nou goed aan? Raakt het je echt en is het echt zo magisch dat men er zo enthousiast over is? Maar dat komt waarschijnlijk door mijn hiphopachtergrond. Als Engelstalige artiest ben ik heel erg bezig met zaken zoals uitspraak. Omdat Engels niet mijn eerste taal is, weet ik dat ik mijn best moet doen om het goed over te laten komen. Als ik dan artiesten hoor waarvan de muziek mooi is, maar de uitspraak bagger is, vind ik het vreemd dat de radio-host of het publiek het verteren alsof het de shit is. Misschien ben ik dan gewoon te kritisch omdat ik ook kritisch op mezelf ben en het als artiest moeilijk vind om te genieten als consument. Maar muziek is mijn leven en mijn dood."
Bagage
“Theater is iets wat hand in hand gaat met muziek maken. Jezelf inleven in een rol en je rol eigen maken. Het is net als een nummer maken, maar dan groter. In 2002 deed ik voor de grap eens auditie en daar ben ik zo blij om. Sindsdien doe ik theater naast muziek maken en versterkt het elkaar. De verhalen die ik op mijn plaat vertel, zou ik niet zo theatraal kunnen vertellen als ik nooit theater had gemaakt. Ik heb me leren inbeelden in de luisteraar, want je moet het wel zo weten te brengen dat je begrepen wordt. Ik wil niet dat de luisteraar het vijf keer moet horen voor hij/zij het begrijpt. Theater heeft heel erg bijgedragen aan mijn groei en het breder denken. Ik heb theaterstukken in verschillende genres gespeeld en heb daardoor meer bagage waardoor ik anders in dingen kan staan. Maar mijn ambities reiken nog verder. Tijdens Flashdance realiseerde ik me dat als ik dansen vroeger serieus had genomen, ik daar nu ook wat mee had kunnen doen. Wat mij tof zou lijken is tap-dance. Als ik gruwelijk zou kunnen tappen en daaroverheen zou kunnen rappen zou dat geweldig zijn! Al begrijp ik dat daar veel training voor nodig zal zijn. Dan zou ik de basis hier moeten leren en voor de rest een jaartje naar Harlem moeten gaan. Of dat gaat gebeuren zullen we zien. Verder kijk ik veel naar vechtsporten. Ik merk dat er toch wel wat uurtjes opgaan aan livestreams kijken en merk daardoor dat daar nog steeds een soort passie ligt. Maar je moet je afvragen of die twee vormen van entertainment samen gaan. Sta ik daar straks op het podium met een blauw oog en een gebroken voet haha. Verder wil ik gewoon instrumenten beheersen en groeien. Misschien ben ik gewoon gek en wil ik gewoon geen tijd maken voor andere belangrijke dingen, maar als je zo met je passie bezig bent, kun je soms egoïstisch zijn en in je eigen wereld zitten.”
“Als het me niet wordt gegund, ga ik het pakken!”
“Ik ben trots op de momenten dat ik on stage sta met een releaseparty die ik zelf heb georganiseerd en kijk naar alle mensen die zijn gekomen. Het verschil tussen de eerste en deze plaat is dat ik toen het gevoel had van: ik heb het gedaan, dus nu kan ik lekker uitrusten en ik nu het gevoel heb van: dit was leuk, maar nu moet het echt gaan gebeuren. En dat gaat het. Er komt een video aan van Memories, footage, want ik ben een heel visueel persoon, nog meer video’s en hopelijk word ik uitgenodigd bij belangrijke kanalen zodat ik live m’n ding kan doen en een groot deel van het land en de wereld me ziet. Als je het wilt oppikken, pik je het op. Willen jullie me die spot geven, geef het. Als het me niet wordt gegund, ga ik het pakken haha … Lion Style!"
