G-no’s schreeuw om erkenning wordt eindelijk gehoord

 

Mijn moeder was een junk, mijn vader een verkrachter. Ik ben wat ze samen op aarde brachten. (Alleen Op Paper)
“Het is een trademark geworden. Mensen weten door mijn muziek nu: dat is die gozer die dat heeft meegemaakt. Het is voor mij niet zo shockerend als hoe het op andere mensen overkomt. Ik weet namelijk niet anders. Als je van iets positiefs kunt spreken in deze situatie, dan is het dat het mijn creativiteit naar een ander level heeft gebracht. De lyrics, het editen van mijn eigen video’s, het hebben van mijn eigen label Hard Entertainment en de battles die ik organiseer. Alles is geboren uit een drive om te laten zien dat ik wel iemand ben, omdat je als kind het gevoel had dat niemand je zag staan.”

 

Ik zie de booth net als een biechthok, hier laat ik mijn verdriet los (Biechthokje)
“In mijn middelbare schooltijd was ik erg stil. Dat kwam door alles wat ik heb meegemaakt. Ik trok mezelf steeds meer terug. Ik legde heel moeilijk contact met mensen en met leeftijdsgenoten, maar ik kon wel altijd heel makkelijk dingen op papier zetten. Dat is zich steeds meer gaan ontwikkelen, tot ik rap ontdekte en besefte dat dit iets was dat bij me paste. Toen ben ik veel teksten van rappers uit gaan pluizen, uit gaan printen en gaan bestuderen. Zo van: zoveel zinnen zitten er in een verse en zo is een refrein ingedeeld. Daarna ben ik zelf mijn eigen teksten gaan schrijven. En voor mij was er geen betere uitlaatklep dan rap.”

 

Van pleeggezin naar kinderhuis, van kinderhuis naar pleeggezin, dat breekt een kind (Mijn Verhaal)
“In die tijd wisten mijn toenmalige pleegouders helemaal niet waar ik mee bezig was en wat er in me om ging. Ik zat vaak alleen op mijn kamer, met mijn radio. Vijf jaar is de langste tijd geweest dat ik ergens heb gewoond, verder was het nooit langer dan een jaar. Dan was het weer inpakken en op naar de volgende. Je gaat je dan niet meer binden aan mensen en je gaat jezelf terugtrekken. Muziek heeft me daar altijd doorheen geholpen. De kern van G-no als artiest is daar ontstaan zeg maar.”

 

 

Een echte man rent niet zomaar weg voor zijn problemen (Mijn Verhaal)
“Het is voor mij nog niet helemaal duidelijk wat het pad is wat een echte man, vooral nu ik zelf vader ben, moet bewandelen. Onbewust ben ik bang om dezelfde fouten te maken als die mijn ouders hebben gemaakt. Misschien zit dat ook in mijn DNA, dat ik er uiteindelijk ook niet ga zijn voor mijn kinderen. Maar die angst houdt me juist wel scherp. Ik probeer altijd het juiste te doen. Mijn zoontje is nu een half jaar en daarvoor was het alleen muziek dat voor mij belangrijk was. Het is nu minder een obsessie. Ik heb het nu ook niet langer meer nodig als uitlaatklep. Bij de woede en verdriet is nu een groot stuk liefde gekomen.”

 

Ik ben een beest maar lijk op een mens aan de buitenkant (Hard)
“Als ik met mensen praat en als mensen me moeten omschrijven, dan zal dat zijn als een rustige, vriendelijke jongen. Als ik echter eenmaal achter de microfoon sta, dan word ik een beest. Een gespleten persoonlijkheid. In mijn muziek ben ik arrogant en hard en alles wat daar bij hoort.”

 

Wat is winst als je jezelf verliest (Onderweg)
“Ik ben mezelf af en toe verloren. Dat ik zo hard mijn doelen najaagde, dat ik relaties en vriendschappen heb verpest of verwaarloosd. Dan haal je uiteindelijk wel je doel, maar als je dan ziet wat je er voor hebt moeten opofferen, vraag je jezelf af of het dat allemaal waard is geweest.”

 

 

Ik heb niks meer over om nog voor te leven, muziek mijn alles maar het lukte niet om door te breken (Mijn Verhaal)
“Het ging na een tijd heel erg frustreren. Ik kwam niet op bepaalde sites. Door mijn collega’s in de scene kreeg ik ook niet echt het gevoel dat ik er bijhoorde. Ik ben meestal niet van het andere artiesten benaderen om samen te werken, ik vind dat dat natuurlijk moet gaan, maar de keren dat ik het deed, kreeg ik vaak niet eens een antwoord. Alsof ik een dude was die net een jaartje rapte en nog helemaal niks had uitgebracht. Dat vrat aan me en dan ga je aan jezelf twijfelen. Mijn Verhaal is ontstaan uit een soort van black out. Die track was echt een schreeuw om erkenning.
Ondanks afraden van velen (vooral vrienden) heb ik daarna besloten om deel te nemen aan The Next MC. Die hadden zoiets: doe het niet, het is meer iets voor nieuwe rappers, je kunt alleen maar verliezen. Maar ik dacht bij mezelf: waarom niet? Ik zet de resetknop aan en ga daar gewoon heen alsof ik een nieuwe rapper ben. Ik ga mijn erkenning halen. Dat heeft uiteindelijk allemaal goed uitgepakt. Ik geloof ook dat dingen met een reden gebeuren. Als ik zie wat voor zaken er op mijn pad zijn gekomen, de reacties die ik heb gehad, samenwerkingen die nu wel soepel verlopen (mensen die nu naar mij toekomen), alles heeft een beetje een boost gekregen sinds mijn deelname aan The Next MC. Toen ik me inschreef, was ik eigenlijk al een beetje klaar met rappen maar ik wilde niet stoppen voor ik die erkenning had gekregen. Ik merk in het leven dat wanneer je achter dingen aan zit, daar niks van komt. Toen ik dat gevoel had losgelaten, kwam het allemaal wel naar me toe.”

 

Dit is volwassen muziek maar wat bereik ik daarmee bij een onvolwassen publiek? (Onderweg)
“In Nederland vind ik het hiphoppubliek een beetje onvolwassen. Ik weet alleen niet of het publiek daarop kan worden aangekeken. De rappers die het nu het beste doen en de meeste views genereren, zijn voor mij rappers die muziek maken dat ik geen hiphop vind. Ik vind dat meer clubmuziek waarover gerapt wordt. Ik snap wel dat het aanslaat bij het publiek en vooral bij jongeren, want muziek is entertainment, maar de boodschap in muziek hoor ik bij dit genre zelden terug. Na The Next MC hoorde ik reacties dat ik de redding van hiphop zou zijn en dat ik de nieuwe Fresku zou zijn of Winne. Dus daaruit blijkt dat er toch nog een hoop mensen verlangen naar hiphop met een boodschap.”

 

 

Iedereen wil nu wat van me hebben nu ik iemand ben, maar het liefst val ik niet op en word ik niet herkend (Ik Hou Van Het Leven)
“Alle schijnwerpers staan nu op me. En dat is een nieuwe situatie voor me. Zo is het nooit eerder geweest. Toen ik de bekendheid van nu nog niet had, verlangde ik er naar en nu het zover is, ervaar ik ook de nadelen. Als ik nu op straat loop, word ik door 1 op de 6 jongeren aangesproken of nagewezen. Ondanks dat het alleen leuke reacties zijn, is dat niet altijd even prettig wanneer je gewoon boodschappen gaat doen of als je even met je zoontje de deur uitgaat. Ik word er constant aan herinnerd dat ik rap. Voor The Next MC was het allemaal meer gescheiden. Maar het zijn wel mensen die je muziek waarderen, dus je wilt ook niet onaardig doen. En er zijn mensen waarvan je lang niks hebt gehoord die ineens van alles van je willen. Ik vind dat soms een beetje moeilijk om mee om te gaan. Die mensen verwachten van mij dat ik nu in de positie ben om anderen verder te helpen, maar dat is niet zo. Voor mijn gevoel ben ik nog niet de gevestigde naam waar sommigen me wel voor houden.”

 

Geen tegenstand, geen levend wezen die dit beter kan, zes miljoen manieren om te sterven en mij battelen dat is één daarvan (Hardbattle, tegen Waldo)
“Ik ben al lang een hele grote battlefan en dan met name van het a capella battlen. Ik volgde de battles uit Canada, de VS en Engeland en dacht een aantal jaar terug dat het tof zou zijn om hier ook zoiets te organiseren. En toen was daar Punchout Battles. Ik heb mijn idee toen op hold gezet. Tot ik het gevoel kreeg dat Punchout Battles uit elkaar begon te vallen. Ik realiseerde me dat andere landen ook meer leagues hebben en heb het idee uit de vriezer gehaald. Zo is Hardbattles geboren. Het bestaat nu een jaar en de aanmeldingen stromen binnen waardoor ik af en toe wat strenger moet zijn over wie er deel mag nemen. In het begin was ik al blij als iemand zich aanmeldde, maar tegenwoordig moet ik echt filteren. De kwaliteit en creativiteit moeten overblijven, niet dat er alleen maar wordt gescholden.”

 

 

Al mijn lyrics die zijn rauw boy, magische vingers, wat ik aanraak dat wordt goud boy (Volwassen muziek)
“Als ik een doel heb bereikt, dan kijk ik gelijk naar wat mijn volgende doel wordt. Ik ben ook niet bang dat de spotlights snel afnemen nu The Next MC alweer even voorbij is. Of dat ik word vergeten. Ik neem mijn tijd, ben ook druk bezig, maar ik wil dat als ik met iets naar buiten kom, dat dat me onderscheidt van de rest. Voor mijn gevoel heb ik namelijk wel wat te bewijzen. Het eerste project dat nu gaat komen is een mixtape. Mijn Verhaal heet die toepasselijk. Het eerste nummer is uiteraard Mijn Verhaal en als laatste track heb ik gekozen voor Onderweg, de track die ik in de finale van The Next MC deed. Daartussen zitten zo’n 18 tracks die heel erg gevarieerd zijn. Ik ben benieuwd hoe mensen hierop gaan reageren. Het is wel het beste werk dat ik tot nu toe gemaakt heb. Qua producties gaat het naar een ander niveau. Mijn vorige mixtapes waren voornamelijk op internetbeats omdat ik nog niet echt contacten had met goede producers. Maar ondertussen heb ik dat wel. Er staan producties op van Zennybeaterz uit Rotterdam, Negativ heeft me in contact gebracht met Esko en ook Ramillion staat op de tape. Wanneer alles doorgaat, zal er ook een aantal verrassende samenwerkingen opstaan. Wat mij als artiest het meeste motiveert, is dat mensen mij onderschatten. Als ik nu reacties online bekijk, lees ik heel vaak dat G-no zijn verhaal nu verteld heeft en verder niks meer heeft om over te rappen. Dat vind ik leuk, want ik weet wat ik heb klaarliggen en wat er nog aan komt, dat gaat mensen wel verbazen. En als ik moet kiezen tussen een classic album uitbrengen of een goede vader blijven? Dat is een gemene vraag, maar dan kies ik voor het goede vader zijn, want het album wordt sowieso classic.”

Geplaatst door bowie op 24 april 2014