Fresku zet zijn maskers af
Credits: Tekst: Sebastiaan Coolen | Foto's: Murph (www.murph.nl)
Als we plaats nemen in Fresku zijn kantoor, zijn we vooral benieuwd wat het verschil is tussen de Fresku van nu en die van twee jaar geleden. “De belangrijkste verandering is dat ik nu vader ben. Verder ben ik iets zakelijker geworden en wat zelfverzekerder ook. En daarnaast is het belangrijkste, los van het vaderschap, dat ik met mijn hobby mijn geld verdien."
En wat voor veranderingen heb je doorgemaakt zowel op het persoonlijke als artiesten vlak?
“Dat loopt bij mij hand in hand. De artiest die je ziet is ook de persoon die je te zien krijgt. Je leert me kennen via mijn muziek en via mijn muziek leer je me denk ik beter kennen als dat je me in het echte leven zou zien. Dat is mijn kracht.”
Wat heeft alle aandacht met je gedaan in die tijd?
“Bij succes komen belangen kijken. Zoals geld en status. Mensen willen ineens iets van je hebben en gaan daardoor van rol veranderen. Terwijl als je een scumbag bent die in de riemenfabriek werkt niemand iets van je wil. Dan ben je aardig of niet aardig en dat is het. Dat is het negatieve ervan. De positieve kant is dat ik eindelijk doe wat er in me zit. Dat ik doe wat ik ben. Ik heb alle ruimte in m’n leven om te ontdekken wie ik ben en wat ik wil en ik kan daar ook nog geld mee verdienen.”
De lat voor een tweede album ligt altijd hoger. Mensen verwachten wat. Heeft die druk je nog wat gedaan tijdens het creatieve proces?
“Met het eerste album was de druk zo hoog dat ik niet meer kon schrijven. Toen ik zag hoe groot Twijfel werd, heb ik vier maanden niks op papier gekregen. Daar had ik nu geen last van. De druk om het eerste album te overtreffen, was er wel maar dat was meer de druk om te zorgen dat alles zakelijk in orde was. Verhaaltechnisch ging het heel organisch en qua producties ben ik, op Louis Bordeaux na, ook trouw gebleven aan het oude team. Maskerade is eigenlijk hetzelfde verhaal wat verder gaat.”
Op je nieuwe album is de scheidslijn tussen clownesk cabaret en breekbare emotie weer erg dun. Welke kunstvorm trekt je meer aan?
“Ook dat gaat hand in hand. Ik wil een verhaal vertellen en af en toe is het voor mij als verteller gemakkelijker om er een grapje in te stoppen. Gino Pietermaai zien mensen als een alter ego maar voor mij is het een onderdeel van hetgeen ik wil vertellen. Wel moet ik er voor waken dat ik niet doorsla richting het kolderieke, maar daar ben ik heel bewust mee bezig. Ik stop namelijk veel werk in het verhalen vertellen maar ook veel in reacties bekijken. En die reacties trek ik me aan. Dat is van de ene kant mijn zwakte maar van de andere kant houdt het me scherp. Alles wat ze van jou zeggen moet je ook over jezelf zeggen. En als je dat doet, voelt dat bevrijdend.”
Vanwaar de titel Maskerade?
“Twee kanten. Je komt ergens aan en het lijkt op een feestje. Maar je komt erachter dat het een gemaskerd bal is met iedereen die zijn rolletje speelt en daar moet je dan mee omgaan. Moet je meewalsen of trek je je masker af en ga je ervandoor? Dat is iets waar ik heel veel mee kampte. Van de andere kant zijn er de verschillende maskers die ik draag als Roy Reymound. Ik wilde laten zien dat Fresku niet één ding is. Niet de emorapper of de clownrapper, dat ik meerdere maskers heb. Maar om dat te ontkrachten, sta ik van de andere kant zonder masker op de cover. Ik ben al die maskers.”
In de titeltrack zeg je: “Het is veel interessanter om te zeggen op deze plaat want in het echte leven laat het iedereen koud.” Heb je het gevoel dat niemand naar je luistert in het dagelijks leven?
“Het is niet het gevoel dat ik heb, maar ik weet gewoon uit persoonlijke ervaring dat in de tijd voordat ik Twijfel schreef, ik in een situatie zat waar ik alleen mee moest dealen. Ik heb tijden gehad dat ik weken bijna niet at omdat er geen geld was. Maar dat zijn jouw muren; wanneer je er over klaagt, doet het de mensen even iets en niet veel later zijn ze het weer vergeten. Maar als je de cape aantrekt van artiest dan is het ineens interessant. Dan herkennen de mensen zich ineens in jou. Het volk heeft altijd iemand nodig die het uitspreekt en waarin ze zich kunnen herkennen.”
In Status zeg je: “Sinds ik mezelf ben beginnen rappers overstuur te raken.” Welke veranderde houding jegens jouw persoon heb je in de scene ervaren?
“Op de een of andere kinderachtige manier is het zo dat als je als rapper een mening hebt die lijnrecht tegenover de mening van een andere rapper staat, ze je ineens gaan haten. Ik kan mijn mening geven en naar die van een ander luisteren zonder daar consequenties aan te verbinden. Bij optredens schud ik rappers de hand die zeggen dat ze net mijn cd op het podium in de fik hebben gestoken. Dat zeggen ze omdat ze hun entourage bij zich hebben en mij niet gewoon een hand kunnen geven. Ik zeg dan gewoon: ‘Vet man, cool.’ Ik heb dat respectloze gedrag gewoon leren accepteren. Dat kinderachtige ‘Ik ben tegen Fresku’ gedrag is gewoon een stukje ontwikkeling dat de scene nog moet maken. Het is de underdogpositie. Ze hebben het gevoel van: hij staat daar, ik moet hem van zijn troon afschoppen. Nee man, doe gewoon wat je doet. Maar je verandert daar toch niks aan.”
Alisha is een track geheel gewijd aan je dochter. Hoe heeft het vaderschap jou veranderd? Ook qua kijk naar jezelf?
“Ik verwacht nu meer van mezelf. Alles wat ik doe is constant vanuit een voorbeeldrol, een vaderrol. Dat maakt me letterlijk bewust van alles wat ik doe. Ik ben iemand die zonder na te denken scheld. Als mijn kind daarbij is dan voel ik me daar echt rot om. Van de andere kant: als ze me ziet en daar dan blij van wordt … Dat geeft me zo’n gevoel, dat kan ik niet eens onder woorden brengen. Zo mooi. Ik voel me een compleet mens als ze bij me is. En het zorgt er voor dat ik van mezelf hou. En ik moet nu ook van mezelf houden en goed voor mezelf zorgen. Anders zou ik nooit zo stabiel kunnen zijn om mijn rol als vader, die ik zo ambieer, goed te vervullen. En hoe het me verder heeft veranderd? Ik ben er zakelijker van geworden. Eerst was het zo dat ik het al prima vond om hiermee rond te komen. Nu eis ik veel meer van mezelf omdat ik niet wil dat Alisha ook maar iets tekort komt.”
Speelt je eigen opvoeding ook nog mee in de opvoeding die je haar meegeeft?
“Zeker, er zitten bij mij een aantal zere plekken en dat houdt me scherp. Ik weet dat ik veel op mijn vader lijk en probeer zijn eigenschappen positief toe te passen. En dat is af en toe eng. Want je hebt wil en natuur. En de mens is de enige natuursoort die met zijn wilskracht tegen zijn eigen natuur in kan gaan. Dus is het voor mij een zoektocht om mijn natuur goed toe te passen.”
Tijdens die zoektocht strandde ook je relatie horen we in Liefdes liedje terug. Hierin zeg je: “De relatie maakte me letterlijk gek, kreeg een mes op mijn nek.” Was het echt zo heftig?
“Echt heel heftig. Ik woonde in die tijd in een kleine studio, dat was meer een omgebouwde schuur en dan zit je daar met je vriendin. Met muren die letterlijk op je afkomen. We zijn bij elkaar gekomen omdat we herkenning vonden in elkaars pijn en verdriet. Maar ik denk dat we allebei te jong waren en we naar een gezin aan het toewerken waren terwijl we allebei nog te veel issues hadden. Twee blinden kunnen elkaar niet leiden. Los van hoeveel we van elkaar hielden, waren we elkaar systematisch klein aan het houden. Zij was verliefd op mij geworden voor ik bekend werd als rapper. Voor haar was die stap erg groot en ik ging daar weer tegen opboksen. Heel die periode voelt voor mij als een zondige periode. Ik ben altijd trouw aan haar geweest maar toch voelt het heel zondig aan. Omdat je als man niet op je naam wil hebben dat je het hart van de moeder van je kind breekt. Tot vandaag voel ik dat nog steeds elke keer als ik mijn dochter op ga halen bij haar. Voor mijn dochter heb ik het ook gedaan omdat ik niet wilde dat ze de pijn van die break-up op latere leeftijd bewust mee zou maken met alle bijbehorende ruzies. We hebben van alles geprobeerd maar het ging gewoon niet meer.”
Een andere break-up was die met manager en vriend Kareem in de track Blind. Wat verwijt je jezelf in dit verhaal?
“Ik verwijt mezelf eigenlijk alles omdat ik niet de sfeer wil creëren dat ik tegen hem ben. Ik kies er bewust voor dat ik hem dankbaar wil zijn. Want zonder dat hij het weet is hij heel belangrijk geweest in mijn ontwikkeling van creatief persoon naar zakenman. En verder kan ik er heel veel over zeggen maar ik kies ervoor om dat niet te doen.”
Op de cd horen we Theo Maassen langskomen. Hoe is dat tot stand gekomen?
“Ik ben een groot fan van hem. Theo is iemand die voor mijn gevoel zijn serieuze verhaal toegankelijker maakt door er humor in te gooien. Er daarin zie ik wel een link tussen ons. Het contact is ontstaan via Henk van Straten, een heel goede vriend van Theo. Kees de Koning had aan Henk gevraagd of hij een keer het album aan Theo wou laten horen. Theo kende het al en belde me op een gegeven moment op. Hij zei dat hij het album steeds beter vond naarmate hij het vaker hoorde en dat hij dezelfde geheimen toepaste in zijn shows. Het was voor hem heel herkenbaar en het klikte gelijk goed. Dat is denk ik ook de kracht van mensen uit het zuiden. Die gezelligheid en Eindhovense liefde. Dat was er meteen en hij wou graag meewerken.”
Ali B komt ook voorbij. Wat heeft hij voor jou betekend?
“Het contact met Ali is ontstaan toen hij mij benaderde voor een theaterstuk. Ik wilde dat niet omdat ook ik een beeld bij Ali had. Commercieel en zo. Maar uiteindelijk hebben we toch afgesproken hier in Eindhoven en we hebben tot diep in de nacht over van alles gesproken, behalve over het theaterstuk, ha, ha. Dat was heel bijzonder. Ali heeft een natuurlijke gave als het om omgang met mensen gaat. Het is geen trucje dat hij toepast als het om zaken gaat. Het is echt een heel fijn persoon. En hij en Winne zijn van de rappers absoluut mijn beste sparringpartners.”
De track Kwantu Mas is een track geworden in het Papiamento. Waarom?
“Ik ben een tijdje terug in Curaçao geweest voor het project ‘Anti exchange’ en ik had nooit verwacht dat ik daar zoveel fans zou hebben. Dat heeft mij overdonderd. Jonge jongens die Twijfel meerappen met een accentje. Dat was heerlijk. Terwijl zij niet eens mijn cd kunnen kopen daar. Alles wat ik tot nu toe over Curaçao had geschreven, was voor de Nederlandse Antillianen. Tracks als Slavengedrag en Vrijheid die gaan over hoe je als nakomeling van een slaaf je weg moet vinden in Nederland. Over bewustzijn en over geschiedenis. Met Kwantu Mas wilde ik gewoon een track maken voor de mensen in Curaçao en hoe trots ik ben dat ik daar vandaan kom.”
Wat voor doelen heb je nog na de release?
“Alles wat aan ideeën gaat komen, gaan we gewoon doen. Ik wil doelen tot leven zien komen. En ik zal risico’s blijven nemen en ervoor blijven gaan. Je gevoel achterna gaan want dat is de persoon die ik ben.”
Geplaatst door bowie op 23 april 2012
