Noah’s Ark, het hiphoplabel dat bekend staat om rappers als Hef, Murda en Spacekees. En toen ineens was daar een paar maanden geleden FilosofischeStilte. Een producer van instrumentale, elektronische tracks en beats, met een hiphopsound, dat wel. Onverwacht en bijzonder, maar daardoor niet minder interessant. Maar wie is FilosofischeStilte? En wat bracht hem bij een hiphoplabel als Noah’s Ark?
De uit Den Haag afkomstige Luuk Graham, a.k.a. FilosofischeStilte, staat te wachten voor het café waar we afgesproken hebben. Een tenger figuur, zijn donkere krullen verstopt onder een petje. Zijn moeder noemde hem altijd de filosoof van de familie, als kind was hij een dagdromer, stelde lastige vragen. Het verklaart het eerste deel van zijn artiestennaam. Als we plaats hebben genomen en besteld hebben, vraag ik hem verder naar zijn jeugd. Hij was een kind van weinig woorden, eentje die je niet snel hoorde in groepsverband. Datgene waar het tweede deel van zijn naam vandaan komt. Zijn ei kon ie meer kwijt in zijn beweeglijkheid, hij was het soort ‘fysieke druktemaker’. Hij skatete dan ook liever, in plaats van dat hij een instrument bespeelde zoals veel artiesten op jonge leeftijd. Dat wil niet zeggen dat hij helemaal niet met muziek bezig was. “Als ik een liedje hoorde, wilde ik daar altijd iets aan veranderen. Als ik dan onder de douche stond, ging ik er over nadenken. Misschien kan ik dit of dat erbij doen. Dat soort dingen hebben altijd wel door mijn hoofd gespookt.”
“Noah’s Ark geeft mij een veel grotere kans geeft om van mijn hobby mijn werk te maken.”
Als ik hem vraag hoe hij nu als persoon is, moet hij even nadenken. Hij zit er rustig bij, zijn armen hangen langs zijn lichaam en zijn handen rusten op zijn schoot. “Ik ben een emotioneel persoon. Ik weet niet, ik ben gevoelig voor de gevoelens van andere mensen. Hoe noem je dat ook alweer? Compassie, dat heb ik wel. Mijn vrienden zouden me waarschijnlijk omschrijven als rustig, en droog. Ja, ik ben wel een droog persoon eigenlijk.” Dat blijkt ook wanneer ik hem vraag naar hoe hij zijn muziek noemt: ‘future cloud bass’. “Tja, dat is een naam die ik er ooit zelf aan gegeven heb. Mensen vragen altijd om een naam weet je, dus ik dacht ik ga gewoon iets verzinnen.” Een laatste eigenschap die Luuk toevoegt aan het rijtje is open-minded. “Ik sta open voor veel dingen en probeer alles een kans te geven.” Zo koos hij voor Noah’s Ark. Dat hij nu als producer getekend staat bij een hiphoplabel ziet hij alleen maar als een uitdaging. “Ik denk dat het mij een veel grotere kans geeft om van mijn hobby mijn werk te maken. Nu lukt dat nog niet, ik heb net van mijn laatste geld een treinkaartje gekocht om naar Amsterdam te kunnen komen.”
Maar hoe is hij dan eigenlijk terechtgekomen bij een hiphoplabel als Noah’s Ark? “Nou, het is een beetje van twee kanten gekomen. Vincent (Patty) had mij gezien op Down the Rabbit Hole vorig jaar en volgens een paar gasten die ik ken was hij superenthousiast. Zij zeiden dat ik hem moest mailen. Ik vind het vet om nieuwe dingen uit te proberen, dat is gewoon onderdeel van wie ik ben. Daarbij heb ik nooit specifiek op één label dingen uitgebracht. Er was dus niet echt een reden om het niet te doen. Ik stuurde hem een mailtje en zo is alles bij elkaar gekomen.” Waaraan hij bescheiden toevoegt: “Het is gewoon puur geluk weet je.”
I Forgot About It, When I Thought About It
Onlangs bracht hij zijn eerste EP uit onder het label, die de titel I Forgot About It, When I Thought About It draagt. Het eerste weekend na de release was de plaat alleen te verkrijgen op vinyl. Volgens Luuk was dat niet zijn eigen idee, maar dat van zijn label. “Zij vonden het een vet concept en ik was ook meteen om. Als het aan mij ligt, breng ik alles op vinyl uit omdat het gewoon een extra waarde heeft. Als ik muziek koop van iemand anders, dan koop ik het liefst vinyl. Een cd is ook maar zo’n plastic hoesje.” Over de extra waarde ervan is de producer kort en standvastig: “Dat is gewoon vet. Sommige dingen zijn gewoon vet en daar is geen uitleg voor nodig.”
“De vorige EP ging vooral over een donkere periode, nu gaat het er vooral over dat ik die heb afgesloten.”
FilosofischeStilte releaste vóór deze EP ook al een aantal andere, waaronder eerder dit jaar Munch Palace 1 en 2. Is deze release bij een nieuw label een nieuwe start of ziet hij het als een vervolg op de rest? “Als artiest ben je sowieso altijd in ontwikkeling. Daar hoort verandering bij. Net zoals bij mensen weet je. Ik ben nu bijvoorbeeld een heel ander mens dan tien jaar geleden. Het is dus altijd een vervolg op iets.” Met I Forgot About It, When I Thought About It sluit de 22-jarige producer een wat ‘donkere’ periode af. De plaat klinkt daardoor naar eigen zeggen ook wat donkerder. “Dat is de kern van het verhaal, maar er is ook opklaring. Het is een soort contrast tussen duister en licht.” Op de vraag of dat onderwerp terug te koppelen is aan hemzelf twijfelt hij. Het lijkt iets te zijn waarvan hij niet goed weet wat hij ermee aan moet. “Het ouder worden of zo,” antwoordt hij uiteindelijk. “Ik vind het allemaal maar een beetje raar. Er was een tijd waarin op een gegeven moment al mijn vrienden aan de drugs gingen. Ik ken misschien één persoon die nog nooit iets heeft gebruikt. En dat is toch wel kut, vriendschappen zijn er minder door geworden. De vorige EP ging vooral over die periode, nu gaat het er vooral over dat ik dat heb afgesloten. Als je het wilt doen, moet je het lekker doen. Ik doe ook gewoon mijn eigen ding weet je wel, waarom zou jij dat niet mogen? Ik vind het mooi dat dat zo op elkaar aansluit.”
“Als Gucci Mane iets uitbrengt, check ik het meteen.”
Een plaat die donkerder klinkt, maar die volgens Luuk de meeste hiphopinvloeden heeft tot nu toe. Het luisteren van hiphop was dan ook zijn inspiratiebron. Vooral Gucci Mane is veel in zijn afspeellijst te vinden. Bij het horen van die naam ontstaat er meteen een glimlach op zijn gezicht en hij begint enthousiast te vertellen: “Als hij iets uitbrengt, ga ik het meteen checken. Bepaalde hiphop heeft toch die attitude dat je denkt: Jezus, die shit is zo hard. Ik probeer die attitude te verwerken in mijn muziek, maar dat is lastig. Ik ben niet die guy weet je. Die ben ik niet. Aan de andere kant zie ik het dan ook wel weer als een uitdaging om het toch te proberen. Of het altijd lukt is een ander verhaal”, besluit hij verlegen.
Een andere inspiratiebron voor de producer is het Engelse duo Mount Kimbie. Ook zij produceren elektronische beats en wederom begint het enthousiasme van de jongen tegenover mij te groeien: “Bij hun eerste plaat deden zij shit die toen voor mij zo onlogisch aanvoelde. Dat vond ik juist zo tof omdat het toch vet klonk. In het nummer Before I Move Off hebben ze een supervals intro, en dan komt die melodie erin. Eigenlijk is het heel lelijk maar uiteindelijk wordt het helemaal mooi. Dat vind ik gewoon supervet, dat je de ballen hebt om iets ‘lelijks’ in je track te stoppen.”
De producer anno 2015
Krijgt de producer anno 2015 genoeg aandacht volgens de producer? “Meer”, is het antwoord. Maar is het genoeg? “Het is niet dat ik per se vraag om meer aandacht, maar de producer is de fundering voor een rapper. Ik vind dat daar altijd meer aandacht aan besteed mag worden. Maar er is al veel veranderd hoor, ik ben er niet ontevreden over.” Een van de veranderingen die de laatste jaren is opgetreden, is dat producers steeds vaker voor het podium kiezen. Zo ook FilosofischeStilte. En ook al is hij volgens zichzelf niet ‘die showguy’, optreden doet hij graag. Zijn eerste optreden was in De Vinger, een ‘onwijs aftands café’ in Den Haag. Inmiddels heeft ie de stap naar het buitenland gemaakt en heeft hij bijvoorbeeld al op The Great Escape in Brighton gestaan en verschillende keren in Duitsland. Hij begint te lachen. “Duitsland is echt goeie shit hoor. Ik vind het veel leuker om daar te staan. Mensen zijn daar echt een stuk enthousiaster. Nederland is vooral ‘up tight’. Als er iets nieuws is, stappen wij, de nuchtere Hollander, daar niet zo snel op af. Iets dat in Duitsland wel gebeurt. Daar is het niet de vraag of je gaat, maar waarom je níet zou gaan. Ik denk dat als dat hier ook zo zou worden, het een stuk leuker wordt, in welke scene je ook zit. Maar het begint te komen, mensen beginnen het te beseffen.”
Een van zijn toekomstplannen is dan ook om een tijdje in Berlijn te gaan wonen. “Kijken of ik daar een beetje muziek kan maken en een beetje met die mensen kan hangen. Gewoon even wat anders weet je wel.” En wie weet komt daar dan wel een eerste album uit voort. Want dat blijft zijn grootste droom. “Het lijkt me gewoon vet als ik een album uitbreng dat mensen heel tof vinden. Dat het net zo ontvangen wordt als een album van Mount Kimbie. Ik ben nu heel veel muziek aan het maken en dat gaat heel goed weet je. Als dat zo doorgaat, zit daar misschien wel een album in. Maar nog even kijken hoe het gaat, ik wil niet te hard van stapel lopen.”
I Forgot About It, When I Thought About It van FilosofischeStilte is hier te beluisteren!
