Ed Lover werd eind jaren 80 in één klap beroemd als de medepresentator van het baanbrekende programma Yo! MTV Raps. Toen Yo! in 1996 stopte, ging hij verder met zijn werk als radio-dj, wat hij nog steeds is. Daarnaast kennen mensen hem vandaag de dag van zijn humoristische filmpjes C’mon Son!, waarin hij actuele kwesties aan de kaak stelt. Ed was afgelopen weekend in Nederland om op te treden tijdens een nostalgische editie van Boss in Paradiso. In zijn drukke schema had Ed een kwartier de tijd om HIJS te woord te staan.
Yo! MTV Raps begon eind jaren 80 als een wekelijks programma met de legendarische Fab 5 Freddy. Toen het idee voor een dagelijkse show daar was, voelde Fab er niet veel voor. Iedere dag in een studio werken sprak hem niet aan; de flamboyante presentator zocht liever de artiesten op. De eerste naam die toen naar voren werd gebracht was ex-dj van The Beastie Boys, lid van Original Concept en radio-dj Dr. Dre. Niet te verwarren met de Dr. Dre die op datzelfde moment vanuit Californië aan de weg timmerde. Producent Ted Demme stelde voor om naast Dre een vriend van hem die alles van hiphop wist, James Roberts (Ed Lover), auditie te laten doen.
‘We kenden elkaar niet, maar we hadden vanaf het eerste moment dat de camera’s liepen automatisch een klik’, vertelt Ed. ‘MTV bood niet veel, $1000 per aflevering, die we dus uiteindelijk hebben moeten delen. Het verdiende beter dan het baantje dat ik op dat moment had, safety officer bij een middelbare school in mijn buurt en daarnaast was het natuurlijk een droom die uitkwam voor een enorme hiphopfan als ik.’
In de vroege jaren 90 was hiphop nog niet echt opgenomen in de mainstream en was de toon van de meeste mc’s bloedserieus. Toch kozen Dr. Dre en Ed Lover voor een luchtige aanpak met de melige Ed Lover dance, typetjes en veel humor. Viel dat helemaal goed in de hiphopgemeenschap?
‘Fab was de ’straight guy’ kan je zeggen, hij was serieus. Wij wilden niet doen wat Fab deed, die humoristische aanpak paste gewoon bij ons. Dre had veel ingangen in de hiphopwereld en kende al veel mensen, maar voor mij was het iedere keer weer een enorme eer om de artiesten waar ik oprecht fan van was te ontmoeten. We stelden de vragen die we wilden vragen en hadden lol met de artiesten. Daardoor was er altijd een heel ontspannen sfeer’, vertelt Ed.
Een van Ed’s typetjes was Perry J. Perriwinkle III, een soort über-nerd met een Daffy Duck-achtige slis die helemaal niets van hiphop moest hebben en dat ook liet weten aan de artiesten die op dat moment in de studio waren. ‘Ja, dat was wel mijn favoriete typetje. Wist je dat ik daardoor zelfs een keer heb meegespeeld in The Cosby Show? Bill’s dochter was een fan van de show en vertelde haar vader over Perry. Bill vond het typetje zo grappig dat ik een gastrolletje bij de Cosby Show heb gehad!’
Omdat zijn zoon een grote fan van de show was, heeft Ed zelfs Robert De Niro ontmoet. ‘Ja, dat was echt mooi. Hij bleek een aardige kerel te zijn en toonde waardering voor wat we deden. Hij wist alleen mijn naam niet precies, ik geloof dat hij me Dr. Love noemde. Maar ja, het is Robert de Niro, die ga je niet verbeteren toch (lacht)?’
Naast de roem in eigen land betekende Yo! veel voor Europese hiphopfans. In de vroege jaren 90 was hiphop in Europa nog een uitgesproken undergroundstroming en veel fans, waaronder ondergetekende, namen dagelijks Yo! op om op de hoogte te blijven van de laatste hiphop. Ed was daar op dat moment totaal niet van op de hoogte. ‘We hadden echt geen idee hoe populair de show was buiten de VS. Later hoorde ik het wel natuurlijk en dat gaf een geweldig gevoel. Zo hebben we toch ons steentje bijgedragen om het evangelie van de hiphop te verkondigen.’
Beeld door Ron van Rutten (http://www.ronvanrutten.com/)
