De Britse kunstenaar DILK is in de graff community meer dan bekend. Hij is in de jaren tachtig begonnen met street art in maken in zijn hometown Nottingham in Engeland. Hij heeft de wereld rond gereisd om werken, te creëren en graffiti op de kaart te zetten. Dit leidde tot het openen van Coverage, een van de weinige graffiti art stores in Engeland en het openen van de eerste en enige Montana Colors-winkel in Hockley. Flash forward: inmiddels woont hij in Rotterdam en heeft hij nét een nieuwe muur gepaint!
Sinds de 80’s heeft DILK bijna alle fases die de kunstvorm graffiti heeft doorstaan meegemaakt. Hij begon in de tijd dat je spoot zonder masker, je alle dampdeeltjes inademde en je niemand vertelde dat je graffiti spoot. Er is voor graffiti veel veranderd, en op sommige vlakken ook voor DILK. Door de jaren heen heeft hij zijn eigen stijl ontwikkeld die je overal kunt herkennen, exposities over de hele wereld gehad van Spanje tot Hong Kong en is hij recentelijk naar Rotterdam verhuisd. Nu verandert hij de gymzaal van een basisschool in de hoofdattractie van de buurt en wij namen een kijkje tijdens het proces, en vroegen hem alles over het project.
De Gymzaal Bulgaarsestraat staat ironisch genoeg in de levendige Engelsestraat. DILK is bijna aan het einde van zijn project. Het eerste dat opvalt als je richting het gebouw loopt is hoe groot, fel en kleurrijk dit werk is. Dit maakt het werk dynamisch en energiek. DILK noemt het zelf ´colour abstract with structure´. “Ik had een foto van het gebouw gekregen, dus ik wist hoe dat eruit zou zien. Dan begin ik met een schets, maar dat is het niet echt. Het zijn een paar lijnen die alleen voor mij logisch zijn. Dat is het enige dat ik nodig heb, aangezien ik de rest van het design al voor me kan zien.”
Hij heeft rekening gehouden met de constructie van het gebouw en waarvoor het gebruikt wordt. Aangezien kinderen er regelmatig gebruik van maken moeten zij het mooi vinden, vindt hij. “Natuurlijk wil ik voor wat het is, een gymzaal, een jonger publiek aantrekken. Ik denk dat mijn werk al veel energie creëert dus ik kan dicht bij mijn eigen stijl blijven. En ik denk dat dat de samenwerking logisch maakt voor de opdrachtgever. Ik wist trouwens niet dat het in midden in een woonwijk zou zijn, dat er woningen tegenover de gymzaal zouden staan, maar ik was er wel blij mee, moet ik zeggen.”
Op de vraag of de omgeving invloed heeft op zijn design of aanpak antwoordt hij: “Het design was al solid. Op dit punt is het te laat om nog iets aan te passen. Het staat eigenlijk al vast en ik moest wat werk naar de organisatie sturen zodat zij een referentie hadden.”
“Ik heb elementen van graffiti gebruikt die ik leuk vind, zoals bepaalde vormen en kleuren. En dit heeft het tot meer een abstract schilderij dan een graffiti piece gemaakt. Ik heb geprobeerd veel beweging en energie te creëren. Ik hou ervan om van mensen te weten wat zij zien in mijn werk, zelfs als dat een dier is. Ik vind het prima.”
In bijna al zijn werk verwerkt DILK de kleuren turquoise en groen. Dit project is geen uitzondering. ¨Turquoise is echt mijn kleur, ik gebruik de kleur niet expres. Ik voel me aangetrokken tot die kleur en het vindt zich altijd terug in mijn werk. Normaal werk ik niet met zulke felle kleuren als dat ik nu doe. Ik bedoel, de kleuren zijn normaal fel, maar niet zo fel als nu. Elke kleur op deze muur, behalve zwart, is fel. De kleurkeuze was meer gericht op jongeren. Ik heb de primaire kleuren en vormen uit het logo van de locatie gebruikt.”
“De levensduur maar vooral de finish van mijn werk maakt voor mij uit.”
Tijdens het werken valt het op dat DILK zowel stroken als cirkels maakt. “Soms zie ik een foto van andermans werk en dan vind ik het teleurstellend wanneer ik het werk in het echt zie. Ik let namelijk op craftmanship. De levensduur maar vooral de finish van mijn werk maakt voor mij uit.”
Voor de cirkels duikt hij terug in zijn verleden: “Dat ik cirkel komt uit de tijd dat wij nog spoten met autolak. Op de blikken stond dat je in cirkels moest spuiten om tot een optimaal resultaat te komen. Ik wil de kleuren zo gedekt mogelijk hebben dus ik volgde de instructies. Velen deden dat niet, maar ik wel.”
DILK heeft internationale exposities gehad en heeft daarmee een bepaalde bekendheid gekregen. Op veel plekken op de wereld wordt street art nog steeds gezien als iets negatiefs. “In Azië is het niet legaal en men begrijpt de kunstvorm niet. Het gaat om respect voor de omgeving waar ik werk, en ik wil niemand beledigen. Sinds vorig jaar is het beeld van graffiti aan het veranderen. In Engeland is het anders, daar vragen ze mij of ik wel toestemming heb. In Nederland vertellen buurtbewoners mij hoe leuk ze het vinden wat ik maak. Dat is echt geweldig.”
Hierdoor hecht hij meer waarde aan gebouwen beschilderen in wijken zoals deze. De gymzaal vormt een centraal punt in de wijk. De wijk verrijken vindt hij belangrijk. Buurtbewoners raken met elkaar in gesprek over wat zij denken dat het kunstwerk betekent en of ze het weten te waarderen. Het gros van hen vond de gymzaal in zijn originele staat saai en verwelkomen deze verandering met open armen. Er komt een enkeling langs die het ontwerp wat te druk vindt, of het oneens is met de kleurkeuze. Hebben die negatieve reacties impact op DILK? Als ik eerlijk ben wel, vind ik het een beetje jammer. Ik doe nog steeds hetzelfde, ik pas hierdoor het kunstwerk niet aan. Kunst creëert conversatie. En conversaties… die kunnen voor altijd duren.”
Over het algemeen zijn voorbijgangers erg enthousiast over de make-over die de gymzaal krijgt. DILK krijgt veel complimenten. Verstaanbaar is het alleen niet voor hem, maar hij heeft door dat het wel goed zit. ¨I keep hearing the same thing: ´mooi, mooi´ with a thumbs up. I have to tell them ‘Sorry, I live here but I don´t speak Dutch… yet!’”
De mural is te vinden aan de Engelsestraat 40, 3028 CH in Delfshaven, Rotterdam.
