Open en energiek. Het geldt voor de muziek van Denzel Curry en het geldt, misschien niet geheel verrassend, ook voor de persoon zelf. Met zijn tweede plaat 32 Zel / Planet Shrooms slaat hij bovendien een nieuwe weg in qua geluid en tijdens zijn shows laat hij met spirit bombs en een wall of death zweetdruppels van de mensenmassa rondspatten alsof het een tropisch zwemparadijs is. Hoog tijd voor HIJS om het gesprek eens aan te gaan met de 20-jarige rapper en te praten over opgroeien tussen de wapens in Florida, zijn breuk met de Raider Klan en leren jezelf te zijn.

Op jonge leeftijd trok Denzel al aandacht met een mixtape die hij plaatste op de MySpace-pagina van Spaceghostpurrp, waarna hij al snel uitgroeide tot een volwaardig lid van diens crew Raider Klan. Zijn geluid, een mix van druggy synthesizers en agressieve trap-ritmes, sloot er naadloos bij aan en hij begon al snel naam te maken met de gedreven manier en opvallende referenties waarmee hij daar overheen rapte. Zijn debuutalbum Nostalgia 64 kon rekenen op goede kritieken en de het aantal views van zijn single Threatz op Youtube staat inmiddels op ruim 5,3 miljoen. Ironisch genoeg begon juist rond die tijd zijn plek binnen de Raider Klan wankel te worden. Op A Day in the Life of Denzel Curry Pt. 2, de afsluiter van het album, rapt hij Raider still the klan / but C9 is the future, verwijzend naar het bedrijf van zijn manager. Inmiddels is de Raider Klan zijn crew helemaal niet meer en lijkt de breuk definitief: “Het liep mis. Ik ben nog steeds cool met Simmie, Amber London en de meeste artiesten van Raider Klan. Met een paar andere mensen daar ben ik niet cool meer, maar ik noem geen namen.” Van creatieve geschillen was echter geen sprake, Denzel is er stellig in dat het puur om zaken ging: “Als je niks weet van de muziekbusiness en er gewoon invalt kom je vast te zitten. Mijn manager behoedde me voor die situatie, om niet op jonge leeftijd al contracten te tekenen.” Formeel was hij dus nooit getekend op het Raider Klan label, en toen de tijd daar was om een plaat uit te brengen werd hem verteld dat hij daarom geen gebruik meer mocht maken van het Raider Klan logo. Dit ondanks dat het een crew is waaraan hij zich niet alleen opgetrokken, maar die hij ook mee opgebouwd heeft. “Toen dacht ik fuck it, ik heb mijn eigen logo dat al in de Threatz video zat, en het C9 logo, dat mijn manager gecreëerd heeft maar dat ik nu overgenomen heb om mijn eigen generatie van C9 artiesten onder te brengen.”

“Er ging altijd wel iemand dood, dus het voelde alsof je een risico nam.”

Denzel komt uit Carol City in Florida. Een staat die, zelfs naar Amerikaanse maatstaven, met grote regelmaat in het nieuws is als het om gewelddadige incidenten gaat. “Ik ben er ondertussen aan gewend. Toen ik een kind was gingen we naar de Martin Luther King optocht in Liberty City [een wijk in Miami -HIJS] en daar was altijd een schietpartij. Er ging altijd wel iemand dood, dus het voelde alsof je een risico nam.” Dat klinkt misschien laconiek, maar Denzel is zich als geen ander bewust van het bizarre van de situatie, en met name van de scheve verhoudingen daarin. Trayvon Martin, de zwarte tiener die op 17-jarige leeftijd door buurtwacht George Zimmerman vermoord werd omdat deze hem onterecht voor een inbreker aanzag, zat op dezelfde middelbare school als hij. De verdediging van Zimmerman beriep zich op de ‘stand your ground-wet’, een wet in Florida die zegt dat je mag schieten zodra je je bedreigd voelt. Zimmerman werd, tot verbazing van velen, vrijgesproken. Het slachtoffer was namelijk de enige persoon die op dat moment daadwerkelijk een legitieme dreiging op zich af had komen. “Trayvon werd gestalkt [door Zimmerman -HIJS]. Ze gingen daar totaal aan voorbij”, zegt Denzel, in een denderende sneltreinvaart die blijk geeft van zijn frustratie. Waar hij eerder nog kalm en in korte zinnen sprak, lijken zijn gedachten nu sneller te gaan dan zijn woorden bij kunnen houden. “Een zwarte jongen loopt ergens naartoe, en wordt vermoord. Buiten privéterrein. Hij was niet eens op iemands terrein!” De boodschap daarvan is hard aangekomen bij de zwarte burgers van Florida. “Dat zegt mij dat als ik me zou beroepen op ‘stand your ground’ en iemand neer zou schieten, ik automatisch naar de bajes ga, terwijl andere motherfuckers die mensen in een kerk doodschieten een kogelvrij vest om krijgen en shit.” Met dat laatste verwijst hij naar de behandeling die Dylann Roof ontving door de politie na zijn aanslag op een historische zwarte kerk in South Carolina. “Er is een dunne scheidslijn tussen haat en begrip. Het is een gebrek aan begrip tussen elk ras. Dat is wat je hebt in Florida.”

De ironie is dat ondanks zijn afkeer van het geweld, Denzel zich juist door de veelvuldige aanwezigheid van wapens in zijn thuisstaat min of meer verplicht voelde een pistool aan te schaffen. “Uiteindelijk heb ik er ook één gekocht. Het is de wet. Je hebt het recht wapens te dragen, zodra je 18 bent en nooit gearresteerd bent geweest.” Hij haast zich eraan toe te voegen dat zijn wapen “enkel voor bescherming, enkel voor mijn huishouden” is. “Niet in de straten. Niet zodat mensen denken ‘Oh, hij is een gangster, he got guns.’” Toch zitten er volgens hem ook lichte kanten aan de cultuur van de zonnige uitstulp van het Amerikaanse zuiden: “We worden praktisch opgevoed tussen de feestjes. Je hebt de cocaine capital [Miami -HIJS], dat is de donkere kant, maar je hebt ook de stranden… Mensen zijn daar op hun eigen bescheiden vibe, rokend en chillend.”

“Uiteindelijk wordt ‘t waarschijnlijk een classic.”

Je eigen vibe volgen en mensen accepteren zoals ze zijn; het zijn kernwaarden die Denzel Curry ook binnen hiphop graag wijder verspreid zou zien. Zijn laatste plaat noemde hij een dubbel-EP, waarin 32 Zel, de eerste van de twee, vooral het type trap bangers bevat waarmee hij doorbrak. De andere helft draagt de titel Planet Shrooms en klinkt meer als een prettig gedrogeerde opvolger van Outkast’s ATLiens. “De meeste mensen waardeerden dat niet zo” zegt hij over dat nieuwe geluid, “maar ik heb het idee dat als anderen het gaan overnemen, diezelfde mensen zullen zeggen ‘Denzel deed dat al eerder.’” Een gemengde ontvangst levert hem in ieder geval allerminst een deuk in zijn zelfvertrouwen op: “Uiteindelijk wordt ‘t waarschijnlijk een classic.”

“Daar ga ik niet op fronten, ik was een geek”

“Mensen haten altijd op degene die iets als eerste deed […] Ze willen je in een bubbel houden van dat ene ding wat ze kennen. Maar zodra ze gewend zijn aan dat ene ding wordt het played out en beginnen ze je te haten omdat je steeds hetzelfde doet. Dus je kan net zo goed meteen iets nieuws proberen.” Die onbevreesde houding leerde Denzel van zijn overleden oudere broer, een jongen die volgens hem een thug was, maar wel een slimme. “Hij deed aan backyard fighting en dat had een grote invloed op mij, want hij was nooit bang voor wie dan ook. Zo zou ik ook alles moeten benaderen, en mezelf blijven.” Één van de dingen die blijk geven van hoe Denzel zichzelf blijft zijn de vele geeky referenties naar bijvoorbeeld Star Wars en Dragon Ball Z die hij in zijn teksten verwerkt. Het kleurt zijn tracks op een manier die je niet vaak hoort bij rappers die tegelijk om hun agressieve trapsound bekend staan. “Dat is waar ik mee opgroeide, daar ga ik niet op fronten, ik was een geek” zegt hij vastbesloten. “Mensen die mij al kenden in mijn geeky tijd weten dat ik nog steeds dezelfde persoon ben, I just take no shit. Je zou nooit bang moeten zijn om jezelf te zijn.” Toch is hij daar niet altijd even stellig in geweest. “Tijdens high school wilde ik zijn zoals iedereen omdat ik dacht dat je dan cool was, maar de mensen die toen cool waren zijn nu niet erg cool meer. Zij hebben al gepiekt. Ik niet. En omdat ik nog niet gepiekt heb, kon ik tot mezelf uitgroeien in de echte wereld.” Een wereld die zich klaar kan maken voor nog veel meer eigenzinnigheid van de jonge rapper. Lord Vader Kush heeft nog meer dan genoeg ideeën om zijn tomeloze energie op los te laten, spirit bombs en al.