Eigenlijk wilde Josylvio helemaal geen rapper worden. Het was een uit de hand gelopen hobby, waarvan hij de potentie pas inzag nadat hij onverwachts doorbrak met de hit Le7nesh. Op 2 Gezichten, de opvolger van zijn debuutalbum Ma3seb, wil hij de groei laten zien die hij uiteindelijk doorgemaakt heeft: “Ik ben meer een echte artiest geworden.”
Het is een zonnige dag, afgewisseld met plotselinge regenbuien, als Josylvio over straat loopt naar de garage waar de fotoshoot voor dit artikel plaatsvindt, alsof het weer zich aanpast aan het thema van zijn plaat. “Het nieuwe album heet 2 Gezichten omdat ik een lieve jongen ben met een korte lont”, legt hij uit. “Ik ben gewoon een relaxte guy, maar ik kan wel in één keer switchen en dan ben ik helemaal para.”
Het is ook de reden waarom hij zijn eerste album Ma3seb, oftewel ‘geïrriteerd’ noemde. Waar die irritatie vandaan komt kan hij moeilijk peilen. “Ik weet het niet, ik was lastig op school. Vechten, schijt aan de leraren, ik moest nablijven.” Maar leraren waren niet de enige autoriteit waar hij moeite mee had. Zijn track Le7nesh, waarmee hij het Egyptische slangwoord voor politie aan het Nederlands toevoegde, sprak al niet bepaald liefdevol over de blauwe petten. “Ik heb ook agenten meegemaakt die super relaxt zijn hoor, we zijn allemaal mensen en er zijn genoeg agenten die gewoon normaal met je doen”, vertelt hij, “maar als ik gewoon rustig rijd en je houdt me aan omdat ik met drie boys in de auto zit en die hebben een pet op… Kom op man. We willen ook gewoon door. Laat ons met rust.”
Door zijn dubbele culturele achtergrond werd hij bovendien vaak met zijn neus op de verschillen in behandeling gedrukt. “Ze dagen je ook uit”, zegt de man die van zijn Egyptische vader en Nederlandse moeder de naam Joost Theo Sylvio Yussef Abdelgalil Dowib gekregen heeft. “En ze schrikken zich dood wanneer ze zien dat ik Joost heet. Dan verandert ineens de attitude.” Het is juist die verandering die bij hem het meeste irritatie wekt, en alle vermoedens over etnisch profileren maar weer eens bevestigt. “Wat de fuck denk je nou, gap? Ik zie eruit als Mo, en als je ziet dat ik Joost heet ga je ineens aardig doen?” Zijn stem wordt harder terwijl hij het vertelt, wat hij zelf ook opmerkt. “Zie je die ma3seb? Dat is wat ik zeg, als ik erover nadenk, als ik erover ga praten, word ik al helemaal para. Dan kan ik flippen, opeens.”
Sinds grofweg een jaar gaat hij heel anders met zulke situaties om. “Ik word nog steeds veel aangehouden, maar nu houd je me aan terwijl ik onderweg ben naar mijn show en lach ik mijn lul uit mijn broek. Want ik ga jouw dubbele salaris ophalen, en je bent me nu aan het ophouden tijdens mijn werk.” Dat succes maakt het een stuk makkelijker voor hem zaken te relativeren. “Ik zeg geen woord, ik geef alleen wat ze willen hebben. Nu kan ik me zo opstellen. Vroeger ging ik veel de discussie aan.”
Dat hij nu kalmer is, komt ook door het vele werk dat zijn succes met zich meebrengt. “ik ben bezig de hele tijd. Dat houdt je van andere dingen, van negativiteit af”, vertelt hij. “In de tijd van Le7nesh maakte ik één keer in de maand een liedje, één keer in de twee, drie weken max. Nu maak ik soms wel vijf nummers op een avond.” Hij lacht zijn tanden bloot. “Dat is een heel verschil. En dan wil ik niet zeggen dat alles even goed is, maar er zit er meestal wel eentje tussen die echt potentie heeft.”
Die oefening is ook waarin zijn tweede album volgens hem verschilt van zijn eerste. “Het is breder muzikaal. Toen ik Ma3seb ging maken, was ik een jongen die alleen maar met een aux-kabel in de auto kon rappen. Ik kon geen refreintjes maken, dat deed ik allemaal niet.” Die plaat zou in eerste instantie een mixtape worden, maar door de impact die Le7nesh had besloten ze het om te werken naar een volwaardig album. “Dus toen moest ik wel echt aan het werk gaan en heb ik me daarin ontwikkeld. Ik denk dat 2 Gezichten daarin verschilt van Ma3seb; dat ik meer een echte artiest geworden ben dan ik daarvoor was.”
“Kijk, als je rapt, dan is die droom diep van binnen toch wel om rapper te zijn”, bekent hij. “Misschien ben je je er niet bewust van, maar je vindt het leuk en je zou het ook niet erg vinden op een podium te staan.” Het was producer Esko die hem ervan overtuigde dat rappen meer voor hem kon zijn dan een tijdverdrijf. “Esko zei tegen mij ‘je kan gewoon gek rappen en we hebben Le7nesh nu liggen. We gaan het uitbrengen via mijn label.’” De track sloeg in als een bom. “Toen zei ik ook tegen Esko ‘Oké, we gaan door totdat ik naar een Kees [de Koning, -HIJS] kan, of dat ik naar een groter label kan. Dat was echt de insteek vanaf het begin. Maar toen zag ik in hoe je…” even pauzeert hij en krult er een glimlach op zijn gezicht, “je zakken kan vullen, op je eigen manier.”
“Ik zag de aanbiedingen binnenstromen. Ik heb ook een aanbieding gehad van Kees; een hele toffe gast, Top Notch zijn toffe mensen. Alleen toen ik zag wat er geboden werd voor mijn album, en wat er dus blijkbaar mee bereikt kon worden, dachten we, waarom zouden we het dan niet zelf kunnen doen?” Het bleek een goede beslissing. “We zijn die weg ingeslagen en nu is Van Klasse niet meer te ontkennen in de Nederlandse hiphop industrie. Het is één van de zelfstandige toplabels geworden.”
Met de single Westside lijkt Van Klasse bovendien een nieuwe klapper in handen te hebben. “Ik ben een tijdje weggeweest en heb alleen featurings gedaan bij mensen. Nu kom ik weer met mijn eigen shit, met Westside naar buiten, en je merkt dat het de hele hype weer terugbrengt.” De west coast-sound bewijst bovendien dat Josylvio en Esko meer kunnen dan trap-bangers maken, en bleek de juiste vibe voor een lang geplande samenwerking met 3robi. “3robi en ik wilden al heel lang samenwerken, en veel mensen wachten ook op onze samenwerking, maar dit was gewoon die track. Je moet niks forceren vind ik, het is perfect als iets ontstaat.” De andere samenwerking was minder lang gepland, maar daarom niet minder geslaagd. “Ineens stond Killer Kamal in de studio met bivak op en die zei ‘Hé, ik wil nu een verse hierop!’ Zo is het gegaan en je weet hoe hij is, hij wil undercover blijven. Maar hij heeft ’t kapotgemaakt, vind ik. Het maakt ook een beetje anders, een beetje speels.”
Naast trap-tracks en west coast-anthems kent 2 Gezichten ook introspectieve joints, zoals Mama, een ode aan zijn moeder. “Het spijt me dat ik van die school moest / het spijt me van al die skotoes” rapt hij daarop, maar spijt van zijn keuze voor een leven in de muziek hoeft hij dus niet te hebben. “Als ik kijk naar wat ik nu allemaal heb, hoe ik mijn huisje heb ingericht, hoe ik leef, hoe ik mijn familie kan helpen; mijn schoolcarrière had me dat niet gegeven.” Zijn leven als rapper heeft hem wel die focus gegeven. Het heeft hem rustiger gemaakt, minder ma3seb. “Ik adem en ik leef hiphop”, zegt hij.
Het is hetgeen dat er voor gezorgd heeft dat Josylvio de wereld nu allebei zijn gezichten kan laten zien.
