Enerzijds de Amsterdamse zanger en gitarist Tjeerd Bomhof, die we kennen van Voicst en zijn soloprojecten als Dazzled Kid, anderzijds de Zwolse Sticks. Een duo dat ‘per ongeluk’ samenkomt met als resultaat een sfeervolle samenwerking. HIJS ontmoet Dazzled Sticks in Zwolle, waar ze vertellen over onafgemaakte melodielijnen, een andere rapstijl en de essentie van kutmuziek.
Eigenlijk had Tjeerd Bomhof a.k.a. Dazzled Kid nog nooit een plaat van Sticks, Junte Uiterwijk, gehoord. Opgezwolle kende hij natuurlijk wel, maar meer van de festivals waar hij met Voicst optrad en waar hij dan bleef hangen. Een dag voor de begrafenis van een bekende uit de muziekindustrie wordt hij gebeld door Kees de Koning met de vraag of hij Sticks wil begeleiden bij een optreden tijdens de uitvaart. Spaanse Vlieg is de desbetreffende track. “Het was voor het eerst dat ik een nummer van hem echt hoorde en ik ben nog steeds heel erg fan van die track”, vertelt Dazzled Kid enthousiast terwijl hij voorover leunt om zijn woorden kracht bij te zetten. Als ze het nummer later opnemen in de studio als aandenken ontstaat het idee om samen een plaat te maken. Dat idee komt vooral van Sticks’ kant. Dazzled Kid: “We spraken een aantal keer af om dingen te maken. ’s Ochtends schreven we, ’s middags werd het al ingerapt. Meestal op maandagen. Ik luisterde niets ervan terug, maar Sticks moest telkens terugrijden van Amsterdam naar Zwolle.” “Ik luisterde altijd lekker in de file naar die nieuwe muziek”, vult Sticks hem lachend aan. Dazzled Kid: “Op een gegeven moment zei hij: ‘Ik luister dit echt met plezier, en als ik het met plezier luister dan vinden anderen het misschien ook leuk.’ Toen hadden we zoiets van: oké, laten we het gewoon doen.”
De plaat is het resultaat van 11 maandagen. Bijna elk nummer is binnen een dag gemaakt, en toch heeft het uiteindelijk nog twee jaar geduurd voordat Dazzled Sticks er was. Dat kwam vooral door allerlei andere projecten van de twee. Zo schreef Dazzled Kid onder andere voor Dio en Anouk. Het is nu voor het eerst in drie jaar dat hij echt als artiest aan het werk is, maar volgens de muzikant voelt het als vanouds. “Ik vind het bizar om te zien dat er zo weinig veranderd is. Ik ben drieënhalf jaar weggeweest en dan kom je op Into The Great Wide Open: hoi, hoi. De geluidsmensen, de boekers, allemaal nog dezelfde shit. Alsof ik nooit ben weggeweest.” Hoe hij het vindt om nu eens een hiphopalbum te maken in plaats van een popalbum? “Bevrijdend”, is het antwoord. “Dit wilde ik altijd al eens doen. Ik ben echt superblij dat ik het gedaan heb. Ik heb er veel van geleerd en vooral fucking veel plezier aan gehad.”
“Op Dazzled Sticks hoor je veel serieuze dingen die nog nooit zo luchtig gebracht zijn, dat is heel goed gelukt.”
Niet alleen Dazzled Kid laat een andere kant van zichzelf zien. Ook Sticks lijkt een andere weg ingeslagen te zijn. Nog meer dan op zijn andere platen laat hij veel one-liners en wordplays horen. Iets dat vanzelf ging, zo vertelt hij. “Het lijken bijna tweets, heel compact. Ik wilde gewoon schrijven hoe ik in het leven sta, wat mijn meningen zijn. Bij elke plaat leer je jezelf een beetje kennen en nu, in deze vluchtige tijd, is daar bij mij deze rapstijl uitgekomen. Het grappige is dat het mensen ook opvalt, uiteindelijk is dat de hele reden om het überhaupt te doen. Als je weer hetzelfde gaat rappen, kun je beter die vorige plaat nog een keer opzetten”, lacht hij. “Maar als je al 15 jaar platen maakt, dan ga je hopelijk ook wel andere dingen horen”, vertelt hij terwijl hij nog harder begint te lachen. “Bij elk nummer dat je maakt, is weer een deel van jezelf unlockt. Op Dazzled Sticks hoor je veel serieuze dingen die nog nooit zo luchtig gebracht zijn, dat is heel goed gelukt. En ik vind het ook heel sterk dat het melodisch is, maar dat is vooral Tjeerd zijn verdienste.”
De essentie van kutmuziek
Sticks vult het rijtje aan van wat hij aan deze samenwerking heeft overgehouden: “Ik heb van Tjeerd veel geleerd over het gebruik van koortjes, en dat er een goed refrein in een nummer moet zitten. Het maken van een goede hook, en dus ook meer melodie. Dat soort shit. En sowieso is het leuk dat hij helemaal geen hiphop heeft gemaakt. Hij heeft een heel frisse benadering en het lijkt wel alsof alles wat ie maakt sowieso al catchy is.” “Voor mij was het juist andersom”, valt Dazzled Kid hem bij. “Ik denk niet echt na over dat catchy ding. Maar Sticks zei vaak als ik dingen gemaakt had: ‘Ja maar, dat is té goed. Het klopt te veel.’” “Als het too obvious is, te ingekopt, dan vind ik het minder interessant”, legt Sticks uit. Sommige melodielijnen moet je niet afmaken zodat de luisteraar dat zelf kan doen.” “Ik merk nu wel dat ik een soort kleine Sticks op mijn schouder heb zitten bij de dingen die ik doe, en die fluistert dat ik het niet helemaal moet afmaken”, lacht Dazzled Kid.
“Kutmuziek maken is essentieel, je moet het alleen niet uitbrengen.”
Vooral verfrissend lijkt een sleutelwoord te zijn in de samenwerking. “De manier waarop wij nu gewerkt hebben, is hoe ik normaal demo’s maak”, zegt Dazzled Kid. “Je schrijft wat, maakt snel een demootje en pas daarna ga je met muzikanten de studio in. Dan ga je het nog eens helemaal overdenken. Dat kan goed zijn, maar op die manier kun je er ook heel veel sfeer uithalen. De sfeer die er is als je net iets gemaakt hebt, waardoor je nog helemaal geraakt bent. Wat wij nu samen deden, is normaal voor mij stap één, en dan komt er normaal nog stap twee of drie. Nu was het gewoon dat ene momentje. Er werd niet meer geschaafd en opnieuw opgenomen. En daardoor is het soms misschien minder goed dan dat het kwalitatief had kunnen zijn, maar er zit wel sfeer in.” Ondanks de leermomenten was het uiteindelijk toch vooral plezier hebben. “Gewoon fuck it weet je. De kans hebben om af en toe ook iets heel slechts te maken.” Dazzled Kid begint hard te lachen: “Ze zijn er niet opgekomen, maar we hebben best wel kutnummers gemaakt. Maar dat is gewoon lekker.” “Wat Michael Jordan zegt: ‘Hoe vaker je mist, hoe beter je weet hoe je moet raken’”, vult Sticks hem aan. “Oefening baart kunst. Hoe vaker je iets maakt wat het niet is, hoe dichter je komt bij wat het wel moet zijn. Kutmuziek maken is essentieel, je moet het alleen niet uitbrengen haha.”
Strandtent & Hooligans
Een voorbeeld van de essentie van kutmuziek is de track Hooligans in Bloomingdale. “We zaten weer op zo’n maandag te kloten in de studio, en Tjeerd was bezig met een beat”, vertelt Sticks met een zuur gezicht. “En ik hoorde al een beetje …” “Dit is gewoon kut”, valt Dazzled Kid hem in de rede. Wederom schieten ze allebei hard in de lach. “Dit is geen topmaterie”, maakt Sticks zijn zin af. Dazzled Kid: “Het was gewoon een sampletje en ik zat instinctief op wat knopjes te drukken. Ja, het was gewoon kutmuziek. Op een gegeven moment hoor ik Junte achter me: ‘Strandtent, kut.’” Sticks: “Daar bij Bloomingdale wordt altijd van die foute muziek gedraaid weet je wel. Dus ik dacht: als ik op die beat moet rappen, als dit is wat we vandaag gaan maken, laat me dan een lang verhaal vertellen over hooligans. Ik vind dat zo’n fucking interessant onderwerp omdat ik het gewoon niet begrijp. Ik houd ook van PEC Zwolle maar dat volg ik gewoon niet. En net daarvoor had ik een docu gezien over singer-songwriter Nick Cave. Hij zet bijvoorbeeld een liefdesthema neer en wijkt af naar een psychoclown, gewoon om te kijken wat er gebeurt. Toen dacht ik: nou, strandtent en hooligans, laat maar clashen.”
Favoriete track(s)
Op de vraag wat de favoriete track van het album is, antwoordt Sticks Blijven Lopen. “Het is een heel speciaal nummer omdat het het enige nummer is waar we die overleden jongen in noemen. Laat je gedachte vrij, laat je voortstuwen als een baspartij, Sebas zou blij zijn met deze dacht ik zo, Madrid meets Barca, El Classico”, rapt Sticks een stukje van de track. “Ook het algehele thema van het nummer vind ik heel goed gelukt. Dat je door tegenslag toch moet blijven lopen. En hoe de beat openbreekt na Knetterhard als Patty Brard wanneer ze dronken is, alles naar de verdommenis. Zou je denken, maar goed… dat is mijn favoriete punt van de plaat.” “Voor mij ook”, vult Dazzled Kid hem aan. “Ik ben heel erg fan van The Flaming Lips, een hele vette band. Voor mij is dat nummer, precies op dat punt, een soort ode aan die gasten. Qua sound, melodie, ik vind er een beetje van hen in zitten.” “Wat Je Doet Voor Een Ander vind ik ook goed gelukt”, vervolgt Sticks. “Daar zit een vijfde beat in. Normaal heb je de zestien zinnen, vier keer vier, maar hier zit steeds een vijfde zin in. Ik moest echt op dat stuk schrijven. Ik had dat nog nooit gedaan. Qua thematiek vind ik ’m ook heel tof.” De rapper laat weer een stukje horen: Ik voel me als een koning ook al is de troon zoek, mensen zijn al vlug zo van je moet gewoon doen maar we doen liever shit die anderen nooit doen. Je zit er middenin maar bekijkt het met een groothoeklens, hoe belangrijk is alles echt. Het zijn allemaal gedachtestromen, in feite ben ik gewoon met mezelf in gesprek. Een boodschap heb ik niet, nooit, alleen een mening en mijn ervaringen. In dit geval is het eigenlijk meer een constatering.” Dazzled Kid sluit het rijtje van favorieten af met Soeffies, een track featuring Adje: “Heel vet. Ik heb ook heel veel van hem geleerd, hoe hij die track opnam en schreef, vond ik heel tof om te zien.”
Een close ding
Adje is de enige featuring op het album, op initiatief van Sticks. “Ik vind hem fucking goed. Adje is gewoon superdope. Het is soms jammer om helemaal te verwoorden waarom je iets tof vindt, dan gaat er iets van de magie weg. Ik vind hem een van de toprappers in Nederland dus ik wilde heel graag iets met hem doen. Soeffies klonk gewoon als een beat voor hem.” Het is opvallend te noemen dat Adje de enige samenwerkende artiest is, maar zo ziet het duo het niet. “Adje vond ik meteen een goed idee, maar het zou een beetje gek zijn geweest om iedereen erbij te halen, misschien ook wel door de manier waarop het begonnen is”, vertelt Dazzled Kid. “Het is gewoon een soort van close ding weet je wel.”
Ook daarom is er besloten geen platenlabel bij het project te betrekken. Dazzled Sticks is gratis via WeTransfer te downloaden. Het is voor het eerst in Nederland dat een album op deze manier is gereleased. Sticks: “Als je een label inschakelt, komt er een soort professionaliteit bij kijken. Het past niet bij hoe we begonnen zijn, daarom wilden we het weggeven.”
“Het was zo fijn dat het helemaal nergens over hoefde te gaan.”
Een duo dat ‘per ongeluk’ samenkwam, zoals Sticks het zegt. En ondanks dat de rapper Dazzled Kid eerst nog moest overhalen, is het iets dat misschien wel zo moest zijn. “Ik vond het zo tof om te doen, ik vond het zo fijn dat het helemaal nergens over hoefde te gaan”, aldus Dazzled Kid. “Het was gewoon alleen maar maken, maken, maken en plezier hebben.” En vooral dat laatste is uiteindelijk toch het belangrijkst. Sticks: “Ik vind het superleuke muziek, er zit in wat ik wilde zeggen en het klinkt zoals ik hoopte dat het zou klinken. Je kunt niet iedereen tevreden houden. Uiteindelijk kun je alleen op je eigen kompas varen.”
