Ciph Barker: “Mijn Nederlandstalige Debuut Moet Geen Zeikerige Bende Worden.”

Hier gaat volgend jaar verandering in komen, want in 2011 komt er een Nederlandstalig album. Beat Butcha neemt alle beats voor zijn rekening en de in Engeland woonachtige producer – hij woonde overigens ook een tijdje in Nederland – was deze week weer eens in Nederland.

Het interview vindt plaats in Ciph Barker’s studiootje, ook wel Malkovich genoemd vanwege de lage plafonds, en de heren zijn nog wat gebroken van de vorige avond. Desalniettemin zijn ze goed gehumeurd en wordt er vooral slap geouwehoerd. Ondertussen zet Ciph wat nieuw materiaal op en leggen we direct de link met de muziek die hij voorheen heeft gedropt.

Dit klinkt wel anders dan wat we van je gewend zijn…

“Ja man, hier zit wat meer soul in. Het refrein moet nog ingevuld worden, maar het is wel duidelijk dat het een zomerse track wordt.” De muziek heeft nog steeds de herkenbare Ciph Barker sound, maar na nog een aantal beats en grove schetsen van nummers valt op dat de muziek sfeervol en fris klinkt, weliswaar in het Nederlands. Vanwaar deze switch?

“Beat Butcha heeft mij ertoe aangezet om in het Nederlands te gaan rappen. Ik was in mijn Lingwistikz tijd de eerste die op zijn beats rapte, ik ken hem al jaren.” Butcha vult aan: “In die tijd maakte ik ook muziek met Sores en toen ik Ciph in het Nederlands hoorde op een track met Sores dacht ik: ‘Niemand spitt zoals hij. Hij is authentieker in het Nederlands dan in het Engels. Hij móet een Nederlandstalig album maken’.”

De afgelopen jaren zijn een hoop tracks, Nederlands- en Engelstalig, opgenomen, maar hier is weinig van uitgekomen. Belangrijkste oorzaak hiervan zijn de ontwikkelingen in het SuperCharger kamp. De movement van onder meer MOD the Black Marvel en Ciph Barker beleeft in ’05, het jaar dat het bewierookte The Campaign uitkwam, en ’06 haar beste periode. Hierna verdwijnt SuperCharger echter langzaamaan van de radar en wordt er minder intensief samengewerkt.

“Die topjaren waren echt de shit. Toen dachten we: ‘Dit is hoe het moet zijn, veel shows en toffe roadtrips.’ MOD was destijds nog te zwaar, maar werd doodleuk tijdens een concert in een ijshockeyhal in Tsjechië op handen naar de achterkant van de hal gedragen. Tijdens The Bilderberg hoorde ik alleen zijn stem en tuurde ik de zaal in van: ‘Waar de fok is MOD?!’ Hahaha.”

“Na 2006 werd de samenwerking met vaste peoples zoals MOD en Jordan River Banks minder intensief waardoor ik creatief minder geprikkeld werd. Ik heb echt mensen nodig waarmee ik op hetzelfde level zit en toffe muziek kan maken. Ik wil vooral door peeps zoals hén gewaardeerd worden. Wat dat betreft ben ik ook niet echt een open persoon die zich veel binnen de industrie beweegt. Butcha is wel aan het netwerken, maar eigenlijk zijn ik en m’n mensen een stelletje kluizenaars.”

Terwijl Butcha weer een of andere flauwe grap maakt, vervolgt Ciph: "In ben de laatste jaren wel meer gaan netwerken en steek een hoop tijd, geld en energie in mijn muziek. Deze investering van bloed, zweet en tranen zou ik graag terug willen zien en de business achter het muziek maken moet strakker georganiseerd worden door mij en m’n mensen. Voorheen waren we wat minder open en dachten mensen dat we een stelletje chagrijnige eikels waren. En terecht. Ik ging alleen uit als ik een optreden had, maar daarna was ik al snel de drukte weer zat en ging ik maar weer backstage bier drinken. Je ziet dat sommige artiesten een bepaalde rol aannemen in hun muziek en dit doorvertalen naar hun gedrag in real life, maar zo ben ik niet. Ik snap wel dat het erbij hoort, maar ik voel me het lekkerst als ik in mijn studio met mijn homies muziek maak met wat flauwe humor en een flesje drank erbij. Zo zijn we stuk voor stuk. Butcha interrumpeert: “Speak for yourself motherfucker hahaha.”

Dat klinkt best krom: aan de ene kant heb je ambities om stappen te maken, terwijl je aan de andere kant dit proces vertraagt door je gedrag en houding ten opzichte van de industrie.

“Dat is ook mijn probleem en ik heb ook een imago gekregen dat niet klopt. Mensen hebben me in een donker hokje geplaatst, terwijl dat maar een kant van mij is.”

Maar je gaf er met je muziek wel alle aanleiding toe. Het is toch logisch dat mensen zo over je denken/dachten als je in je muziek alleen dergelijke onderwerpen aanhaalt?

“Zeker, ik heb het ook zelf gecreëerd, mede door Zoominati. In de tijd dat ik die mixtape uitbracht, zat ik in een donkere periode. Dat verklaart de gitzwarte sound en boodschappen op die tape.”

Butcha: “Ik ben als vriend echt blij dat hij niet meer in die periode zit. Je merkt nu dat hij gelukkig in positieve zin veranderd is.”

Barker vervolgt: “Sommigen baseren hun mening alleen op Zoominati, maar dat is zoals ik al zei een deel van mij. Ik hou van muziek maken en lol hebben, maar daarachter zit inderdaad best veel drama en dat is op die release te veel naar voren gekomen. Mijn Nederlandstalige album is veel meer in balans. Mensen hoeven dus sowieso niet bang te zijn voor Zoominati part 2. Ik werkt tegelijkertijd overigens wel met Jordan River Banks aan mijn Engelstalige debuut. Qua sound ligt dat wel in de buurt van Zoominati, alleen meer in balans.”

We hebben het nu over een periode van een paar jaar waarin je met SuperCharger zeer actief was en die mixtape dropte. Had je iets anders willen doen in deze periode?

“Jazeker. Ik heb er spijt van dat wij onszelf nooit als personen voor de camera hebben gezet en zo zichtbaar werden in de media. In interviews ging het vaak over de onderwerpen die in onze muziek verwerkt werden, maar niet over de personen erachter. Mijn muziek is best serieus, maar dat betekent niet dat ik in het dagelijks leven altijd serieus ben. Mensen die mij (leren) kennen denken soms ook: ‘Wat zit je allemaal serieuze shit te maken yo’.

Je hebt een hoop artiesten die muziek als therapie zien. Ze luchten hun hart in de muziek waardoor ze er in het dagelijks leven niet constant mee blijven zitten…

“Dat is het ook precies. Als ik die shit niet kwijt kan, ga ik gaten in muren slaan.”

Je zei net dat Zoominati een soort momentopname was. Ben je ook echt als persoon veranderd?

“Ja. In die periode overleed mijn moeder en dat hakte er zwaar in. De kant van mijn moeder is Tsjechisch en mijn oma is tijdens de Praagse Lente in 1968 met mijn moeder naar Nederland gevlucht. Zij was mijn aanknopingspunt en ik heb meer met de Tsjechische dan Nederlandse cultuur. Het vormt je als kind en die connectie viel weg toen mijn ma overleed.”

Kijkend naar de toekomst is een ding duidelijk: de depressieve Ciph Barker is verleden tijd: “Het Nederlandse album wordt echt mijn debuut en daar neem ik goed de tijd voor. Bepaalde verhalen kun je namelijk maar een keer vertellen. Ik zet mezelf veel meer als persoon neer en rap niet meer alleen in codetaal, iets dat ik voorheen wel veel deed. Enerzijds is dit de kunstvorm, anderzijds maakt het de afstand tussen je muziek en de realiteit, en daarmee je persoon, groter. Mede dankzij de goede reacties op Tijd ben ik echt gemotiveerd om toffe shit te maken.”

Butcha: “Ciph’s voordeel is dat er inmiddels een nieuwe generatie jonge luisteraars is die hem niet kent. Zij hebben niet dat eenzijdige, verwrongen beeld.”

Ciph gaat verder: “Er komen een aantal hele persoonlijke tracks op het album, terwijl ik niet gewend ben om deze te maken.”

Ben je bang om jezelf nu bloot te geven? Nu je niet meer in codes en met minder slang rapt?

“Ja, dat is heel moeilijk. Ik vertel nu alles rauw en puur. Ik haal op een paar tracks pijnlijke herinneringen naar boven, gebeurtenissen die je het liefst wegstopt. Ik geef me echt bloot op de plaat, maar er komen gelukkig ook luchtige joints op. Het moet namelijk geen zeikerige bende worden.”

Als bewijsmateriaal wordt de computer weer aangeslingerd en een playlist met potentiële beats voor op het album knalt voluit door de speakers. Het zijn veelal soulvolle, funky, soms zelfs zomerse producties met klassieke samples die de revue passeren. Ter afsluiting wil Ciph nog een ding meegeven: “Ik snap het echt als mensen mijn muziek niks vinden en mij een lul vinden in mijn muziek. Dat accepteer ik ook. Ik vind zelf ook heel weinig dope, maar kan toch nog steeds prima een biertje met je drinken.”

Beeld door Craig Detering

Geplaatst door bowie op 23 december 2010