Op je eerste album was je vrij ‘prekerig’, op je tweede meer persoonlijk, wat kunnen we van de volgende plaat verwachten?
Het nieuwe album is nog persoonlijker dan de vorige. Ik beoordeel het op het gebied van de teksten, wat ik zeg, hoe ik het zeg en hoe het muzikaal in elkaar zit. Qua teksten is het meer persoonlijk. Ik heb het over zoveel verschillende dingen in mijn leven. Ik ben gescheiden, ik heb mijn zoon toegewezen gekregen en ik probeerde echt het gevoel wat ik in die tijd had vast te leggen. Als je naar het nummer over mijn carrière luistert, dan voel je echt hoe ik me daarover voel. Het is een nummer genaamd ‘Take Me Home’ en dat nummer gaat over het blij zijn met rappen. Ik ben zo blij met mijn carrière, zo blij met wat ik doe. Ergens heb ik daardoor ook een gevoel van superioriteit tegenover mijn vrienden, dat is iets wat naar mijn mening iedereen eigenlijk moet hebben. Als je naar dat nummer luistert, krijg je echt het gevoel van: ‘Deze gast is blij dat hij Brother Ali is.’ Ik heb een nummer over dat ik mijn zoontje toegewezen kreeg na de scheiding. Bij dat nummer voel je hoe onze relatie is. Ik heb een nummer over mijn scheiding, en je voelt dan precies wat ik voelde toen dat allemaal gebeurde. En dat is niet alleen omdat ik het in die tracks zeg, maar het is het hele plaatje. De manier waarop ik het zeg, de muziek: het zorgt voor dat gevoel. Op het gebied van mijn flow heb ik vooral aan mijn delivery in de studio gewerkt. Ik was altijd vooral bezig met hoe mijn delivery live was. Bij ‘Shadows On The Sun’ was ik voor het eerst in een studio. Ik was niet helemaal op mijn gemak daar. Ik was altijd meer met het live optreden bezig. Als je optreedt, zie je een persoon voor je en doe je je best om indruk te maken op die persoon. En als dat lukt dan lees je dat er ook aan af. In de studio is het allemaal veel leger. Dan is het alleen ik en Ant. En Ant heeft het nummer dan al een miljoen keer gehoord en ik weet dat hij het tof vindt. Daardoor ga je dingen overanalyseren en ben je minder op je gemak. De delivery op ‘Shadows On The Sun’ en vooral op ‘Rites Of Passage’ is gewoon vreselijk slecht. Het liefste zou ik ‘Shadows On The Sun’ weer helemaal opnieuw opnemen, zodat het meer klinkt zoals ik het live doe. Maar op deze plaat komt het een stuk dichter bij mijn live versies, vooral omdat ik wat relaxter in de studio stond. Op het gebied van beats enzo is het allemaal een stuk muzikaler. Het zijn niet gewoon beats, het is echt muziek. We hebben hulp gehad van echt dope live muzikanten die dingen in hebben gespeeld. Ant en ik hebben dingen naar een nieuw niveau gebracht. We doen gewoon wat wij goed doen. Het is superieur tegenover mijn andere shit.
Bij ‘Shadows On The Sun’ had ik het gevoel dat je dingen op plaat wilde verwerken. Helpt het schrijven van nummers bij het verwerkingsproces?
Toen ik die dingen schreef voor ‘Shadows On The Sun’ was het allemaal al een tijdje voorbij dus ik had al wat tijd om dingen te verwerken. Voor het nieuwe album heb ik een dik jaar geen tracks gemaakt omdat ik die scheiding, verhuizen, het alleenstaande ouderschap enzo aan m’n kop had. Het duurde lang voordat ik alles op een rijtje had en er een beetje afstand van kon nemen en het in een nummer kon verwerken. Je kunt niet de gebeurtenis in een nummer verwerken en het dan er bij laten. Je moet het eerst in je hoofd verwerken en dan pas kun je het van je afschrijven. Het is voor mij onmogelijk om nummers te schrijven terwijl een gebeurtenis nog bezig is. Ik kan dan wel een nummer schrijven dat het allemaal gek is, maar dan snap je niet waarom. Maar als het allemaal voorbij is dan kun je vertellen hoe dit zit en waarom dat zo is, en ik voelde me zo en voortaan gaat het zo. Je landt eerst, en dan pas kun je schrijven over de reis.
Zie je jezelf als een rapper die moslim is of als een moslim die rapper is?
Ik zie mezelf als een persoon en ik probeer eerlijk te zijn op die twee gebieden. Je had het net over het prekerige op ‘Rites Of Passage’, en ik denk dat dat kwam omdat ik toen heel erg graag de moslim MC wilde zijn in plaats van gewoon mezelf. Als moslim is het beter dat ik gewoon de beste MC of songwriter of muzikant ben die ik kan zijn. Het is het beste om zo perfectionistisch bezig te zijn met wat ik doe. Voor mij is dat door volledig eerlijk en echt te zijn. Ik ben niet goed in het aannemen van een rol. Ik ben niet goed in het me inleven in wat mensen willen. Ik moet gewoon doen wat mijn gevoel me ingeeft. Soms is het goed, soms is het geweldig, soms is het wat minder. Als moslim moet ik gewoon eerlijk zijn. Dat houdt niet in dat al mijn muziek islamitisch hoeft te zijn. Ik heb gevoelens die niet echt samengaan met het moslim zijn, maar die wel echt ‘mij’ zijn. De islam is iets dat je gebruikt om jezelf weer geweldig, voortreffelijk te maken. Moslims geloven dat iedereen als mooi en goed mens is geschapen. Dat moeten we ook zijn, maar sommige dingen drijven ons daarvan af. En de Islam helpt ons met het beschermen van wat we nog hebben en het weer aanvullen daarvan. Het is een soort gereedschap. Mijn geloof in de islam komt naar buiten als ik met iemand praat. Maar ik maak geen nummers meer met de gedachte van: “Dit wordt een moslim nummer” of “Ik ben een moslim rapper” of “Ik ga een moslim album maken”. Moslims hebben het moeilijk met mij, omdat ze trots op me zijn, en dat waardeer ik ook, maar aan de andere kant zijn ze van: “Waarom vloek je?” Tja, omdat ik dat in het dagelijks leven ook doe. En ik ben er nog goed in ook. “Waarom heb je het daarover?” Omdat ik me zo voel. En ik vertel ze dan dat ik weet dat zij zich ook zo voelen en ook thuis gewoon vloeken. Waarom zou je thuis wel vloeken en niet op plaat omdat je toevallig een moslim bent? Ik respecteer hun standpunt, maar ik moet echt en eerlijk zijn. Ik probeer een beter persoon in het algemeen te zijn en ik denk dat dat ook uit mijn muziek blijkt. Als ik op een punt in mijn leven kom dat ik niet meer vloek en dat ik niet meer over bepaalde dingen praat of denk dan hoor je dat ook niet meer terug in mijn muziek. Maar zo lang als het onderdeel uitmaakt van mijn vocabulaire of mijn gedachten en dagelijks leven dan zul je het terughoren. Voor mij klopt dat gewoon. Waar ik na ‘Rites Of Passage’ mee gestopt ben is het zijn van iemand die moslims moet vermaken en me speciaal op die groep te richten. Ik vond mensen die dat in het verleden hebben gedaan ook niet tof. Ik hou niet van christelijke muziek. Ik vind gospel muziek prachtig, maar dat is gewoon rockmuziek als ze niet zingen over Jezus maar over liefde. Dat zijn dingen die voor mij net zo echt zijn als het houden van Jezus. Maar zij vinden het dan duivelse muziek. De islam wil dat je meer een mens bent. Islam wil niet dat je minder menselijk wordt. De profeet Mohammed was een mens. Jezus was half engel of half God ofzo, niemand weet precies hoe dat zit. En hoe hard je het ook probeert, je zult nooit hetzelfde als Jezus worden. Maar de profeet Mohammed is een persoon zoals jij en ik. We moeten het mens zijn in zijn volledigheid beleven. Imams hebben vrouwen, ze zweren seksualiteit niet af. Islam is een volledige benadering van het leven. Met alles wat met het mens zijn te maken heeft kan de islam je helpen. Als muzikant moet ik eigenlijk hetzelfde doen, ik moet het over mijn hele leven hebben.
Je bent nu op tournee door Europa, maar heb je nog iets meegekregen over de spotprenten van de profeet Mohammed uit een Deense krant? Het lijkt me voor jou een interessante kwestie, je bent moslim maar ook rapper, waarvoor vrijheid van meningsuiting gigantisch belangrijk is.
Er is vrijheid van meningsuiting, maar er is gewoon een grote dubbele standaard voor de Arabische wereld en de moslims. Ik heb altijd al geweten dat dat bestaat, maar in de V.S. hebben we het er meer over hoeveel iedereen Afro-Amerikanen haat. In de V.S. hebben bijna alle blanken enige negatieve gevoelens over de Afro-Amerikanen en een gevoel van superioriteit tegenover de Afro-Amerikanen. Er is een dubbele standaard en Afro-Amerikanen worden niet behandeld zoals het zou moeten. De manier waarop ze worden aangesproken, de manier waarop er met ze omgegaan wordt op het gebied van banen en de overheid, de manier waarop ze bediend worden in restaurants. In elk aspect van het leven als je zwart bent in de V.S. is er een lagere standaard voor jou. In Europa heeft iedereen een hekel aan Arabieren, Noord-Afrikanen en moslims. Ik heb dat altijd wel geweten, maar dit is de eerste keer dat ik echt door Europa reis en het echt meemaak. Het is zo geweldig dat dit net gebeurd terwijl ik in Europa ben. Je hebt de vrijheid om dat te doen maar! Kijk, iets visualiseren is iets dat vooral binnen het christendom is gebruikt om mensen te onderdrukken, te scheiden en een blanke superioriteit te creëen. Dit komt door Jezus blank af te beelden terwijl er geen enkele mogelijkheid is dat Jezus blank was. Maar het grootste gedeelte van de christenen, vooral in het Westen, geloven dat Jezus blank is. Dat betekent dus dat God blank is. Dat plaatst een barrière tussen jou en God. Je kunt niet direct tegen God praten dus jij bent helemaal niets zonder de kerk, je hebt geen macht. Je bent ondergeschikt aan de kerk en als je je daarvan losmaakt ben je je link met God kwijt. En dat is bullshit. In de islam hebben we geen religieuze beeltenissen om die reden. Daarnaast maakt het de kracht van de boodschap een stuk goedkoper. Het idee is niet om de profeet Mohammed te vereren, het idee is niet om Arabisch te zijn. Maar de profeet Mohammed, als we het over hem hebben zeggen we altijd “Vrede zijn met hem”, was een geweldig mens, een voorbeeld voor de hele wereld omdat hij zo universeel was. Hij was dan wel een Arabier, maar we volgen hem niet omdat hij een Arabier was, we volgen hem niet omdat hij een man was. We volgen hem niet omdat hij uit een bepaalde stam kwam of zich op een bepaalde manier kleedde. We volgen hem omdat hij een prachtig hart had en een heldere gedachtegang, de manier waarop hij beslissingen maakte en hoe beleefd hij met mensen omging en om ze gaf en de verantwoordelijkheid die hij op zich nam om de wereld te verbeteren. De islam bestaat al 1400 jaar en nog nooit heeft iemand de profeet Mohammed of engelen ofzo afgebeeld. Maar nu is het ineens "Ik ga een boek over jouw religie schrijven en ik ga er plaatjes bijtekenen van jouw profeet. Als buitenstaander ga ik even symbolen en beeltenissen in jouw religie introduceren omdat ik vrijheid van meningsuiting heb. Fuck dat! Dat is zo arrogant! Als iemand dat bij de Joden deed, Joden worden ook overal gehaat, maar iedereen weet dat het fout is om Joden te disrespecteren. Als zoiets tegen de Joden was gebeurd, waren er al verontschuldigingen aangeboden. Waarschijnlijk zou het in de eerste plaats al niet eens gebeurd zijn omdat de maatschappij daar verontwaardigd op gereageerd zou hebben. Dan zou het respectloos zijn en verkeerd om iemands religie waar ze zoveel om geven aan te vallen. Maar er is een dubbele standaard. Veel Joden en christenen zien de islam niet als een echte religie. Maar in de islam geloven we ook in Jezus, we geloven in Abraham, we geloven in Mozes en ze zijn vergelijkbaar met de profeet Mohammed. We geloven in dezelfde God. We geloven dat de Bijbel, de Thora en het Nieuwe en Oude Testament door God zijn geopenbaard. Wij hebben respect voor hun religie, hun opvattingen en hun geloof. Tenminste, vanuit Koran dan, niet elke moslim denkt er zo over. Ik vind het geweldig dat de mensen in Turkije de straat op gaan om te protesteren. Ik vind het vreselijk dat ze dan wel weer shit in de fik zetten, dat is de andere kant. Er is echt vreselijk slechte behandeling tegenover moslims, maar aan de andere kant zijn de moslims op dit moment ook niet helemaal in vorm. Dat komt vooral door de kolonialisatie, ze zijn onderdrukt en uitgebuit, de politiek was een rotzooi door dingen van buitenaf. Maar moslims reageren vooral op een negatieve manier op deze dingen. Ik wil niet dat ze medewerkers van het Rode Kruis lastigvallen of dingen verbranden. Dat heeft niets met de islam te maken. Maar dat ze de straat op gaan en laten zien dat ze het zich aantrekken dat is goed. Er is een gezegde in de VS: Jouw rechten eindigen waar de rechten van een ander beginnen. Je hebt het recht om een tekening te maken van iemands moeder die verkracht wordt, maar moet je dat dan ook doen? En als je het doet, verwacht je dan niet dat iemand kwaad op je word? Ze hebben in een keer een miljard mensen beledigd. Anderhalf miljard mensen over de hele wereld. En dan denken ze ‘Fuck het, ik ga het gewoon doen.’ En dan hebben ze niet eens de ballen om er over in discussie te gaan of gewoon even sorry te zeggen. Het is schandalig. Veel problemen binnen de moslimwereld komen door dingen die het Westen heeft gedaan en nog steeds doet. Als ze willen dat moslims wat makkelijker in de omgang zijn dan moeten ze beginnen met ons enige vorm van respect te geven. Zelfs als je onze religie niet respecteert, respecteer ons dan tenminste als mensen. Je gaat gewoon niet zonder er bij na te denken op de tradities van mensen zitten schijten. Deze mensen geloven in dezelfde God als ik dus eigenlijk zou ze het moeten respecteren. De reden dat er mensen in Palestina bommen aan zichzelf vastmaken is omdat de hele fucking wereld tegen hen is. Mensen kwamen hun land binnen, pakten het af en lieten ze van de aardbodem verdwijnen. Letterlijk proberen alle Palestijnen om te brengen. De hele wereld, op een paar andere moslimlanden na, is gewoon tegen ze. De rijke westerse landen zijn honderd procent tegen ze, wat ze ook zeggen of doen. Mensen reageren zo omdat ze gewoon niet weten wat ze anders moeten doen. Ze blazen zichzelf en andere onschuldige mensen niet op omdat ze moslim zijn, de islam is daar tegen. Ze doen het omdat ze radeloze mensen zijn die niet meer weten wat ze moeten doen. Dus geef ze iets, geef ze een kans om hun eigen leven te leiden en hun eigen ding te doen. Dan zal het allemaal een stuk soepeler lopen. Maar zo lang mensen hun voet op onze nek plaatsen, tja, wat verwacht je dan? Het is allemaal heel erg frustrerend en het doet me echt pijn.
Je bent dus net gescheiden, hebt je kind toegewezen gekregen en bent nu een alleenstaande ouder, hoe combineer je dat met je muzikale carrière?
Het is moeilijk. Er zijn een paar dingen waardoor het allemaal goed loopt. Mijn zoon en ik hebben een band tussen ons die ik niet eens uit kan leggen. We zijn echt extreem close. Ik ben altijd de belangrijkste persoon in zijn leven geweest, al vanaf zijn geboorte. Ik was degene die de luiers verschoonde, ik was degene die hem te eten gaf, ik speelde met hem, al die dingen. M’n ex deed het ook, maar ik ben altijd het meest stabiele ding in zijn leven geweest. De band die we hebben zorgt er voor dat het goed gaat. Ik zeg het ook op mijn nieuwe plaat: als het toeren ons uit elkaar drijft, dan stop ik er meteen mee. Dan blijf ik wel platen maken, maar zoek ik wel een gewone baan, want van alleen platen uitbrengen kan ik niet leven. Als ik niet zou toeren zou ik niet van muziek kunnen leven. Platen blijf ik altijd wel maken, maar het toeren zou dan echt afgelopen zijn. Ik heb ook een hele goede groep mensen die me helpen met het zorgen voor mijn zoon. Hij is veilig als ik weg ben, dat weet ik zeker. Hij wordt verzorgd door goede, positieve mensen. Ze doen misschien dingen niet helemaal hetzelfde als ik, maar hij is in de buurt van mensen die van hem houden en van wie hij houdt en die voor de rest van hun leven in zijn leven zullen zijn. Ik heb geweldige mensen om me heen, dat helpt een hoop.
Je kaart een hoop onderwerpen aan in je nummers, van stalken tot huiselijk geweld en gangs, zijn dat allemaal dingen die jou of je directe omgeving zijn overkomen of probeer je als buitenstaander je licht over iets te laten schijnen?
Ik ben nooit echt een buitenstaander geweest bij dingen waar ik over schrijf. Als ik het over bende oorlogen rap, heb ik niet met de uzi in de auto gezeten, maar het is wel dicht bij me, goede vrienden die dat wel mee hebben gemaakt. Dat huiselijk geweld gebeuren is een waar gebeurd verhaal. Negentig procent van de verhalen gaan echt over mij of dingen die ik zelf mee heb gemaakt. De andere gaan over dingen die ik meegemaakt heb, wat ik samen met iemand heb beleefd als het ware. Ik ben Johnny Cash niet, ik probeer me niet te verplaatsen in situaties waar ik geen ervaring mee heb. Johnny Cash heeft wel veel meer nummers geschreven dan ik dus misschien ga ik dat ook wel doen als ik twintig jaar lang nummers heb geschreven. Of misschien wel over vijf jaar. Maar nu hou ik het liever op dingen die ik echt ken.
Toen Atmosphere een voet aan de grond kreeg kwam er ineens een gigantische golf van rap uit Minnesota: Jij, Eyedea & Abilities, Unknown Prophets, Kanser, Oddjobs, hoe verklaar je die plotselinge explosie?
Ik ben eigenlijk verrast dat je die namen allemaal kent. Maar het komt vooral door Atmospere. De Twin Cities (Minneapolis en St. Paul, red) zijn een geweldig gebied om je als artiest te ontwikkelen. Ze steunen hun lokale producten ontzettend. Je kunt best een goede carrière hebben als artiest in die hoek. Je kunt shows doen een keer in de zoveel maanden en als je goed bent, krijg je zo een zaal voor driehonderd mensen gevuld. Je kunt er niet echt van leven, maar je kunt muzikant zijn, fans hebben en de hele handel in Minneapolis. Atmosphere is sinds ze begonnen zijn al gigantisch in Minneapolis. Slug heeft duidelijk iets. Hij is een entertainer van wereldformaat. Voor mij zit hij op hetzelfde niveau als Michael Jackson en Prince. Hij kan misschien wel niet zo zingen als de een, of dansen als de ander, maar als je het over het geheel hebt, brengt hij echt iets unieks. Hij is gewoon een entertainer van een hoog kaliber. Het komt vooral door hem. Bij elke kans die hij krijgt neemt hij zijn vrienden mee. De eerste keer dat hij op tournee ging nam hij Eyedea & Abilities mee, zij waren samen Atmosphere voor een tijdje. DJ Abilities was de DJ en Eyedea was de hypeman. Hij bracht hun naar buiten tot het punt dat ze zelf bekend genoeg waren om hun eigen tournee te doen. Met mij heeft hij hetzelfde gedaan, hij heeft me twee keer op een nationale tournee meegenomen. De eerste keer was voor ‘Shadows On The Sun’ en daarna deed hij het weer. En nu kan ik weer zelfstandig toeren. En nu zijn we in Europa en heeft hij me weer meegenomen. Hij heeft hetzelfde gedaan met P.O.S. en die toert op dit moment weer door de VS. Die is ook twee keer met Atmosphere mee geweest en nu doet hij het op eigen kracht. Daardoor gaan mensen op onderzoek uit: “Wat gebeurt er daar allemaal in Minneapolis? Wie zijn de Oddjobs?” Oddjobs heeft hij ook meegenomen, die gasten zitten niet eens op Rhymesayers. Nu zijn de Oddjobs weer op zichzelf aan het toeren. Ze hebben hun naam overigens veranderd in Kill The Vultures. Maar het komt uiteindelijk allemaal door Atmosphere. Ze vertegenwoordigen ons overal. Ze zijn niet verhuisd naar Los Angeles. Hoe makkelijk zou het zijn geweest voor Slug om naar LA te gaan? Dan zou hij nu met gemak Eminem zijn geweest, makkelijk. Hij had naar New York kunnen gaan. Maar hij bleef in Minnesota en heeft een label gestart bestaande uit hem, Ant en een gozer die Sadeeq heet. Hij verzorgt de zakelijke kant van het geheel. Maar ze hebben alles lokaal gehouden, een platenwinkel geopend. We hebben een radioshow, we hebben een open mic waar we mensen leren om te rappen in het openbaar. Toen het zo groot werd dat we distributie nodig hadden kwamen Interscope en Sony langs van: “Hey, teken bij ons voor de distributie.” Toen hebben ze nee gezegd en de distributie via iemand uit Minnesota gedaan. Het komt door Rhymesayers, en vooral Atmosphere, dat je nu niet meer om Minneapolis heen kan. En dat heeft er voor gezorgd dat andere rappers op konden vallen. Unknown Prophets zijn cool, ze zijn oke, maar er is hier waarschijnlijk wel een groep die net zo goed is als zij zijn. Maar omdat jij denkt van: “Wat gebeurd er allemaal in Minneapolis?” ga jij die gasten checken. En nu zit jij hier Unknown Prophets nummers te downloaden en te luisteren. En dat komt niet door de Unknown Prophets, niets tegen die gasten overigens, ze zijn niet slecht ofzo. En dat geldt voor mij waarschijnlijk ook. En Slug weet dat als jij je mogelijkheden met andere deelt en ze bij je in de buurt houdt dat het iedereen sterker maakt. De Rhymesayers crew zou het hele jaar lang kunnen rondtoeren over de hele wereld. En dan zijn we net zo goed als de shows van anderen, zo niet beter. Ons roster is geweldig en we weten wat we doen omdat elke keer als een van ons een kans krijgt, iedereen die kans krijgt.
We gaan even terug. Cincinnati, Ohio, Scribble Jam 2000. De beruchte line (You’re just a fat black man with the Michael Jackson disease) van Sage Francis in die battle tegen jou. Hoe kijk jij terug op dat moment?
Dat was een geweldige line. Ik had die battle eigenlijk moeten winnen, want ik had drie goede lines en hij had er maar een, anderhalf. Maar het was echt een goede line. Als je aan het battlen bent zijn er bepaalde dingen die gewoon te duidelijk zijn, als je die dingen op een lompe manier zegt ben je gewoon een lul. Dingen zoals het feit dat ik albino ben. Bepaalde handicaps enzo. Maar de manier waarop hij het deed was echt goed, ik zat echt van: “Wow.” Op dat moment was ik al drieëntwintig jaar een albino en nooit heb ik iemand het zo horen zeggen. Dat was fucking geweldig.
Denk je dat het niet eerder door anderen werd gebruikt omdat ze bang waren net een stap te ver te gaan?
Misschien! Maar hij had gewoon de perfecte line ervoor. Hij won omdat hij als tweede mocht en ik geen kans had om terug te komen. De opzet was zo, ik kreeg een verse, dan mocht Eyedea en dan mocht ik weer. En ik won omdat ik als laatste mocht. Terwijl Eyedea eigenlijk onze battle had moeten winnen. Toen ik tegen Sage ging had ik drie goede lines. En toen ging hij en hij had er twee. Het had allebei de kanten op kunnen gaan. Maar omdat hij als tweede mocht en ik niet meer kon reageren zorgde ervoor dat hij won. Maar het was gewoon leuk. Toen Blueprint dat meisje battlede, die shit was een klassieker.
Iets wat ik me altijd af heb gevraagd: Op ‘Rites Of Passage’ is er een skit met een zooi antwoordapparaatberichten. Aan het einde zegt een vrouw: ’I’m proud of you, son.’ Is dat nou je moeder of niet?
Nee, dat is een vrouw genaamd Guanita, dat is iemand waar ik heel close mee was voor een lange tijd. Ze noemt me haar zoon. Mijn moeder is overleden. Zij is gewoon iemand waar ik heel close mee ben.
Naar welke muziek luister je de laatste tijd?
Ik luister niet zo veel naar nieuwe muziek. Ik luister naar veel soul, blues en funk. De laatste tijd luister ik veel naar de Jackson 5. Iedereen kent hun hits wel, maar dit is dan Michael Jackson net nadat ie de Jackson 5 had verlaten. Verder de standaard dingen qua soul: Stevie Wonder, Isaac Hayes, Muddy Waters, Albert King, Rufus Thomas, Curtis Mayfield, gewoon de standaard shit. Ik luister niet naar super eclectische shit ofzo. Ik weet niet alles wat er te weten valt over muziek, maar als iets goed is”¦ Er is geheid spul dat veel zeldzamer is dan Isaac Hayes en Curtis Mayfield maar die twee zijn gewoon al zo goed. Qua hiphop, I Self Devin, Ghostface goed, Common is oke, niet goed maar wel heel erg oke. Ik heb veel respect voor Common als MC. The Roots, daar vind ik alles van goed. Soms Mos Def, hij heeft soms een goede track of een verse. Er is wel goede shit, maar mensen maken niet echt goede albums op een manier dat ik het zou willen. Wat wel grappig is dat ik altijd dacht dat 1988 de beste periode in hiphop was, omdat ik pas in 1984 me echt bezig ging houden met hiphop. Dat was net voor Run DMC. Ik dacht dat Run DMC echt geweldig was en toen kwamen Rakim en KRS–ONE en ik dacht echt: “Holy shit!” Ik kwam er voor het eerst echt in met Melle Mel, ik dacht dat niemand ooit beter zou kunnen rappen dan hij. Toen kwam Run DMC, en toen Rakim en KRS–ONE en toen Biggie. Maar ik heb ongeveer tien jaar hiphop gemist en die ben ik nu aan het inhalen, van 1974 tot 1984. Ik ben geboren in 1977 dus voor een gedeelte leefde ik niet eens. Maar dat is dus waar ik nu veel naar luister. Spoonie Gee, Fantastic Five, de oude Furious Five, Busy Bee, Afrika Bambaataa, Grandmaster Kaz, die shit. Ik zoek vooral oude live opnames van hen enzo. Ik ben nu van mening dat eind jaren 70 net zo goed was als 1988. Ik dacht altijd dat rap toen nog allemaal shoobiedoobiedoobie was. Want toen ik er inkwam waren bijna alle rappers op die shoobiedoobiedoobie tip, en dan had je Melle Mel. Maar nu ik me er iets meer in verdiep, ben ik echt dol op die shit.
Wat gaat de toekomst brengen voor Brother Ali?
Meer muziek! Ik probeer mijn muziek altijd te verbeteren. Ik wil beter zijn dan dat ik nu ben. Ik ben blij met wie ik nu ben, maar ik wil altijd meer. En ik weet dat ik meer kan, ik weet dat ik de potentie heb om beter te worden. Ik wil meer kunnen doen met m’n stem, ik wil meer kunnen doen met mijn live show. Ik wil meer op plaat kunnen doen, ik wil nummer maken waarin ik het uitten van emoties kan brengen op een manier die nog nooit eerder gedaan is. Ik weet niet of het ooit gaat lukken, maar het proberen gaat in ieder geval leuk worden.
Produceren heb je achter je gelaten?
Nee, ik maak nog wel beats. Ik heb vrienden die beats maken en rappen en iedereen is beter in het ene dan in het andere. Maar weinig mensen zijn echt goed in beide. MF Doom kan het allebei. Maar Doom weet dat hij een betere rapper is dan een producer dus hij gaat in zee met Dangermouse. En zo doe ik het ook. Als ik niet zo gedreven ben door het rappen zoals ik nu ben, dan concentreer ik me waarschijnlijk meer op beats. Nu maak ik beats voor de lol en zo is het eigenlijk altijd geweest. Ik heb nooit gedacht dat ik Dr Dre kon zijn ofzo. Ik leer een hoop van Ant, hoe ik een nummer moet produceren en hoe ik een album moet produceren. In de toekomst ga ik misschien wat voor artiesten doen en word ik echt goed, maar nu doe ik het gewoon omdat ik het echt leuk vind om beats te maken.
