Ares, je hebt veel bereikt de afgelopen tijd. Ging het sneller dan je had verwacht?
“Het gaat zeker snel de afgelopen tijd, maar ik hoop altijd dat het nog sneller gaat. Zeker in het begin, toen ik tegen mezelf zei: ‘Nou, binnen twee jaar moet ik dit en dit hebben bereikt.’ Maar ik ontdekte vanzelf dat het uiteindelijk helemaal niet zo werkte. Maar het gaat wel lekker de laatste tijd, zeker.”
Vorig jaar september was je ook in gesprek met HIJS. Je zei toen dat je al je nummers opnieuw op had genomen. Moest je door je deal met Top Notch nu weer alles opnieuw opnemen?
“Dat interview kan ik me nog wel herinneren ja. Maar nee, ik heb niet alles opnieuw gedaan. Ik heb alleen de muziek gereviseerd. Sommige shit was twee jaar oud. Dat luisterde ik dan terwijl ik dacht: dit klinkt echt alsof het twee jaar oud is, en dan paste ik het aan. Maar ik heb het niet opnieuw opgenomen. Eigenlijk had ik het niet verwacht, maar Top Notch zorgde ervoor dat mijn tracks opnieuw werden gemixt. Dat hebben ze allemaal uitbesteed. En de takes waren gewoon goed. Het zou ook niet meer klinken zoals het hoort, als ik het 100 keer opnieuw zou doen, denk ik.”
Dus eigenlijk had je al je tracks voor je debuutalbum al klaarliggen?
“Ja, ik had eigenlijk alles al af, op een paar tracks na die ik nog heb gemaakt met Top Notch. Toen ik bij Top Notch tekende, hadden we in totaal iets van 50, 60 nummers. En in die tijd erna zijn dat er 100 geworden. En we hebben ook EP’s uitgebracht natuurlijk. Op de laatste EP, 100.000 Plekken, stonden wel wat nieuwe liedjes. Eén track was twee weken oud. Die hebben we gelijk laten mixen en masteren en toen kwam ‘ie online. Ik denk dat ongeveer 30% van wat we hebben gemaakt ook daadwerkelijk uit gaat komen.”
En wat gaat er met de rest gebeuren? Krijgen we die ooit nog te horen of …
“Ik denk dat ik die laat liggen tot ik weer echt toekom aan muziek maken en me daarop kan richten. Dan ga ik het opnieuw luisteren en bedenken wat ik allemaal fout deed, waarom ze niet op het album zijn gekomen. En dan kijk ik wel wat bruikbaar is. Misschien dat er eentje tussen zit die ik wel tof vind, maar die liedjes zijn echt niet zonder reden afgekeurd.”
Je bent nu niet bezig met muziek maken?
“Jawel, maar niet echt voor mezelf als artiest Ares die aan een project werkt. Ik ben gewoon alleen maar bezig met experimenteren, en voor andere mensen produceren.”
Heb je ook alles op je album zelf geproduceerd?
“Samen met een vriend van mij, Dennis heet ‘ie. Ik heb hem ontmoet in Brabant tijdens carnaval. Hij was verkleed als Wiz Khalifa en toen zei ik: ‘Yooo, lauw man! Je lijkt op Jimi Hendrix!’ Zei hij: ‘Nee man, ik ben Wiz Khalifa.’ En toen zijn we vrienden geworden. Dat is wel echt de meest hiphop ontmoeting ooit. Maar wij produceren zeg maar alles met z’n tweeën. Dus heel het album is zelf geproduceerd, behalve een track met Gers en een track met Big2.”
Je album is echt heftig geïnspireerd door Parijs hè? Waarom Parijs, wat is er zo vet aan die stad?
“Eigenlijk is het gewoon ooit begonnen met een idee dat ik had, om op road trip te gaan. Zo van, okay jongens we gaan op road trip en we gaan tijdens onze reis een album maken. Eigenlijk waren we sowieso al heel ons leven onderweg muziek aan het maken. En toen dachten we: dit kunnen we ook gewoon meenemen naar het buitenland. Parijs was het eerste dat in me opkwam. Toen zijn we het weekend daarop naar Parijs gereden. Ik was er nog nooit geweest, alleen in Disneyland een keertje. Dus ik kwam daar, was toen net 16, en ik dacht: what the fack, dit is echt veel sicker dan ik had gedacht! We gingen de maand daarop weer, maar toen had ik op een gegeven moment geen geld meer, moesten we effe wachten. Maar we bleven steeds teruggaan naar Parijs. We raakten er geïnspireerd door, hoe die stad is.”
Het is dus geen Top Notch uitje zeg maar? Want Great Minds was ook naar Parijs gegaan om inspiratie op te doen.
“Dat klopt inderdaad. Het echte verhaal is zelfs dat wij vóór Great Minds al naar Parijs gingen. Ik had Jiggy ooit nog eens een tekst gestuurd erover, en toen zei hij ook van: ‘Ah Parijs, tof!’ Ook een andere keer had ‘ie het erover: ‘Ja, Parijs is een mooie stad!’ En toen opeens ging Great Minds ook naar Parijs. Toen dacht ik echt van: what the fack, hoe kan dat nou weer?”
Je hebt een paar grote namen op je album staan, Big2 en Lange Frans. Stonden deze samenwerkingen op je bucketlist of heeft Top Notch deze collabo’s uitgestippeld?
“Daar heb ik zelf voor gekozen. Sowieso met Twan (Big2, red.). Eigenlijk was dat een van de dingen die niet op mijn contract stonden, maar waarvan ik wel zoiets had van: okay, ik wil een track met Twan maken en jullie (Top Notch, red.) moeten dat fixen want jullie kunnen dat beter. En dat is dus ook gefixt. En Lange Frans … Vroeger luisterde ik veel D-men op het schoolplein. Ik was nog klein en Lange Frans zei allemaal shit over moeders neuken enzo. Dat vond ik echt sick. Daarom had ik een track gemaakt over D-Men. Lange Frans hoorde die track en zei: ‘Yooo man, we moeten deze shit remixen met Ares erbij!’ Toen zei ik: ‘Is cool man, Lange Frans, gaan we doen.’ Ik was benieuwd naar waarmee ‘ie zou komen. Uiteindelijk heeft Lange Frans gewoon z’n sickste verse sinds Het Land Van, op mijn album.”
Hoe zit het met Gers, want die heeft mee geproduceerd aan een nummer?
“Jaaa, ik kan me niet eens meer herinneren hoe vaak ik bij Gers ben geweest. Volgens mij had hij een keer gezegd dat ‘ie met mij muziek wilde maken, en toen ben ik bij hem langs gegaan. M’n album was toen al af, die ging al naar de mix. Dus ik dacht van: okay, ik ga gewoon een beetje muziek maken met Gers. Gewoon een beat maken, lachen, naar huis, er gebeurt verder niks. Maar toen ik een paar tracks van m’n album liet horen, zei hij: ‘Deze track is super tof, maar dit en dit en dit, en dan heb je écht een hit!’ Toen zei ik: ‘Is cool weet je. Hier heb je de sporen, ga er maar mee aan de slag!’ Hij heeft toen gewoon vijf uur lang daarmee zitten werken, echt sick. Hij kan echt gek produceren gewoon, en dat wist ik niet. Toen hij klaar was, bracht hij ons met de auto ff naar het station toe, en toen zat ‘ie die track te pompen: ‘Ja, nee, dit moet nog anders!’ Hij bleef er maar over bezig. Uiteindelijk heeft hij die track veel toffer gemaakt dan dat ‘ie was. Schoolfoto’s heet die track.”
Wie zijn jouw muzikale voorbeelden? Wie vind je nog meer tof?
“The Beatles. Dat is gewoon eigenlijk de hele … alles. Vroeger vond iedereen The Beatles het beste. Ik had tot mijn tiende nog nooit bewust naar een liedje van The Beatles geluisterd. Maar op een gegeven moment, omdat iedereen altijd maar tegen me zei: ‘The Beatles zijn de beste’, en omdat ik dan weer allemaal dingen zag over flauwvallende meisjes enzo, dacht ik van: okay, waarom the fack zijn The Beatles nou zo sick? Toen ging ik dat onderzoeken en bleek dat ik ze ook gewoon echt sick vond. Ik had toen net internet. De eerste drie dingen die ik deed, waren een pokoe van The Opposites luisteren, LimeWire downloaden en informatie opzoeken over The Beatles. Toen dacht ik: ja, The Beatles, dat zijn echt gekke gasten. En samen met Dennis, met wie ik alles heb geproduceerd, zijn we ons zo gaan verdiepen dat we op één avond drie documentaires over The Beatles keken. We werden daar op een of andere manier door geïnspireerd. Zij waren gewoon zo creatief, elke keer veranderden ze de muziek weer, zeg maar. Ze bepaalden gewoon hoe het geluid van een bepaalde tijd was. Dat sprak ons heel erg aan. Wij dachten: dit moeten we ook gewoon luisteren tijdens onze sessies, en tijdens onze reis naar Parijs. En het gaat me niet eens zo zeer om de muziek; ik bedoel op muzikaal gebied kan ik er echt helemaal niks mee. Ik denk echt niet van: okay vet man, die gitaar achterstevoren. Dat ga ik ook doen! Maar gewoon het idee dat ze zo krankzinnig zijn om allemaal van zulke dingen te doen. In mijn ogen is dat een soort van zonder grenzen werken, dat inspireert mij het meest.”
Dus je liefde voor The Beatles is deels met de paplepel ingegoten, maar ook zelf ontdekt?
“Ja, eigenlijk wel. Ik denk dat iedereen die is opgegroeid in een omgeving met alleen maar blanke mensen geïndoctrineerd is door The Beatles, als het over muziek gaat. Of de Stones, dat is maar net wat je wil. Bij mij was het echt The Beatles. Dus dat zijn wel mijn voorbeelden. Qua hiphop zijn er wel heel veel artiesten die ik tof vind. Die ik dan check en dat ik denk van: oh ja, dat moet ik misschien ook eens proberen. Maar het is niet zo dat ik echt een hiphopartiest heb die ik heel erg bewonder.”
Geen idolen?
“Nee precies. In de tijd dat ik opkwam, bestond Amerikaanse hiphop uit 50 Cent en Eminem. Wanneer je daar nu naar kijkt dan denk je van: die zijn gewoon helemaal klaar. Ze proberen het nog, maar het is het gewoon niet. En ja, The Opposites was voor mij vroeger wel iets waar ik tegenop keek, qua het maken van muziek. Wanneer ik iemand zou moeten kiezen die ik blijvend sick vind, is het gewoon Kanye West. Maar Jay-Z, die voel ik gewoon weer niet. Dus ja, ik weet niet. Heel veel mensen zeggen dan van: ‘Hey je bent gek man.’ Ik zeg: ‘Yo, ik heb nog nooit een nummer van Wu-Tang Clan gehoord.’ En dan zeggen ze dat ik gek ben. Maar ik ben helemaal niet gek, ik ben gewoon zo opgegroeid. Toen ik werd geboren, had Wu-Tang godverdomme hun derde album uit ofzo. Dus ja, ik heb daar niet zoveel mee. Op dit moment vind ik wel Clams Casino en A$AP Rocky vet. Die muziek inspireert mij eigenlijk het meest. Dat vind ik muziek voor in de toekomst zeg maar, dat kan blijven. Het tweede deel van mijn album is wel echt geïnspireerd op Clams Casino eigenlijk.”
Je zegt dat je maar twee vrouwen vertrouwt: Yoko Ono en je moeder. Waarom?
“Er is een documentaire over John Lennon, die een album heeft gemaakt dat Imagine heet. En dat album heeft hij opgenomen in een of ander landhuis in Noorwegen ofzo. Fackin’ sicke documentaire! Dan zit hij daar met allemaal gasten en met Yoko Ono, als enige vrouw. De hele tijd is hij met al die gasten muziek aan het maken, en dan zit zij daar en ze begrijpt het allemaal niet, en ze voelt het allemaal niet. En dan zegt ze dat het komt omdat John dit en dat niet doet. Dus de enige vrouw die ze op dat moment vertrouwen is Yoko Ono, omdat zij als enige iets slims zegt. Dus daar heb ik het eigenlijk over. Stel dat ik Yoko Ono zou kennen, dan zou ik haar vertrouwen. Maar ik ken haar niet, dus ik vertrouw alleen m’n moeder. Maar stel dat Yoko Ono bij mij in de studio zou zitten en zou zeggen: ‘Yo gast, je moet ff dit en dit doen’, dan vertrouw ik haar. Omdat zij die tracks zo fackin’ sick heeft gemaakt. Dat is eigenlijk waarom ik dat zeg.”
Op je track Avant Garde zeg je: M’n allereerste crew zie ik nooit meer, hoop dat ze zien dat het mooi is, fuck it. Heb je de drang om je te bewijzen tegenover bepaalde mensen?
“Nee. Ik had vroeger een rapgroep. En als je in Oosterhout iets doet met hiphop, dan kunnen er een paar dingen gebeuren: óf je komt er op een gegeven moment zelf achter dat je facktap bent. Dan denk je gewoon van: nah, ik ben echt slecht. Ik kap ermee en ga aan de drugs. De tweede situatie is dat je zoveel gaat rappen dat je denkt dat je echt fackin’ gek bent, en dan ga je drugs verkopen. Of de derde situatie, en dat is tot nu toe alleen nog maar bij mij en Extince gebeurd, dat je erachter komt dat je wel iets kan, en dat je bij Top Notch gaat. Dat zijn eigenlijk de drie dingen. Bijna alle mensen met wie ik vroeger rapte, verkopen nu drugs, of zitten aan de drugs. En dat is best wel jammer omdat ik dit met hun heb opgebouwd. Zij kunnen helemaal niet zien wat er allemaal gebeurt, en kunnen niet genieten. Maar een paar gasten zijn bij mij nu, die toen ook bij me waren.”
Heavy. Maar je eindigt je zin wel met fuck it, dus je hebt wel zoiets van: ik ga me er niet meer druk om maken?
“Ja, ik maak me er ook niet meer druk om. Ik vind het wel jammer, maar het is niet iets waar ik eeuwig over kan blijven treuren. Ik denk gewoon meer van: okay, jullie hebben gekozen voor drugs verkopen of drugs gebruiken, prima.”
Leg de line van je track D-Men Remix even uit: Al m’n nieuwe money dat is Gers-of-Dio-money, dat is jets-naar-Rio-money, da’s niet echt verdriet om donnies…
“Okay aight, ik heb dat bedacht in de tijd dat ik voor de eerste keer op de radio kwam. En ik dacht van: yo, ik kom nu op de radio. Gers komt op de radio, Dio komt op de radio, ik pak nu ook die money. En volgend jaar ga ik op vakantie, naar Rio waarschijnlijk, want ik wil daarheen. We zijn dat nu aan het boeken, mijn vriendin en ik. Dus daarom zeg ik: Jets-naar-Rio-money, da’s niet echt verdriet om donnies. Weet je, het is ook een beetje een diss naar m’n matties. Want m’n matties zijn allemaal best wel skeer. Als je een donnie bij hun leent, dan komen ze echt elke dag met: ‘yo, ey, krijg ik die donnie nog terug van jou?’ En ik heb zoiets van: hou die fackin’ donnie maar weet je, ik zie het wel weer terugkomen.”
In het vorige interview met HIJS had je het over de track Bedankt, die vond je super tof. Maar hij staat niet op het album. Waarom niet?
“Het was selectiedag en we hadden 25 tracks die we over hielden. We hadden één of twee posities op het album vrij. Toen zat ik Bedankt te luisteren en dacht: nah, ik vind deze helemaal niet meer hard. Het ging er alleen maar over dat ik mensen ging bedanken, heel persoonlijk. Maar die track was al een half jaar oud en heel veel mensen die ik daar bedankte, sprak ik al niet eens meer. Dus ik dacht: fack die track. We gooien hem er wel af, dat is makkelijker. Ik heb nu een betere afsluiter gevonden.”
Road Trip album sampler
Je hebt een deal bij Top Notch, je debuutalbum komt uit, what’s next voor jou? Waar zie je jezelf over een aantal jaar?
“Ja, dat is echt facktap want ik weet dat dus echt niet. Ik kan me daar niks bij voorstellen. Ik wil op z’n minst gewoon een keer één echt dikke videoclip hebben gemaakt. Top Notch moet mij gewoon money geven en dan bepaal ik heel de clip. Dan ben ik de regisseur, dat wil ik sowieso, dat is echt serieus. Ik wil heel graag dat mijn muziek goed wordt vastgelegd op beeld, en niet zo facktap zoals al mijn clips nu zijn. En ik zou eigenlijk gewoon willen dat iedereen mijn album hoort, en het ook begrijpt. Dat is wel moeilijk. Maar ik wil dat iedereen mijn muziek begrijpt zodat ik daarop voort kan bouwen. Meer albums, meer muziek maken. Top Notch opent veel deuren voor me, maar ik denk niet dat wat zij voor mij doen, dat dat de top is. Ik krijg al heel vaak van mensen bij Top Notch te horen dat ik zelf veel input geef. Ik ben nog veel te jong en naïef, maar ik wil gewoon nog veel beter en slimmer worden. Zodat ik nog meer strategieën kan verzinnen. Ik zeg niet meteen na m’n eerste album: ‘Ja, let’s go, ff een paar hitjes op de radio, op Lowlands spelen.’ Zo werkt het niet bij mij. Dat wordt een proces van de lange termijn.”
Zou je bijvoorbeeld naar De Wereld Draait Door willen, of aan Ali B’s Op Volle Toeren meewerken?
“Ja, dat soort dingen zou ik echt sick vinden. Ik had het met iemand erover, en die vroeg of ik niet zou willen doen wat Lange Frans ook allemaal doet. Ik zei: ‘Nee man.’ Weet je wat het is? Lange Frans doet gewoon whatever the fack hij leuk vindt. Maar hij doet ook shit waarvan ik denk: gast, dat kan ik echt niet doen. Maar stel dat ik gevraagd zou worden voor Wie is de Mol?, dat vind ik fackin’ lauw. Dan denk ik: kom maar, let’s get it. Ik wil gewoon alle shit doen die ik leuk vind. En ik heb het idee dat dat me gaat lukken als ik muziek blijf maken en bekender word. Dan openen zich vanzelf meer deuren.”
Wat is de gekste shit die je tot nu hebt meegemaakt op muzikaal gebied?
“Ik weet sowieso wel de gekste shit die ik heb meegemaakt! Mijn boeker zet mij zeg maar neer op podia. Maar aan de andere kant haalt hij ook artiesten naar Nederland. Hij heeft bijvoorbeeld ook Beyoncé en Justin Bieber hiernaartoe gehaald. Ik zat met hem te chillen, bier te drinken, en op een gegeven moment vertelt hij welke artiesten hij de laatste tijd allemaal had geboekt. Pusha T, dit, dat. Toen zei hij: ‘Misschien kun je wel het voorprogramma van Pusha T doen!’ Ik: ‘Wat heb je nog meer, non-hiphop?’ Hij: ‘Cody Simpson.’ ‘Jaaa, laat mij daar het voorprogramma van doen.’ Hij: ‘Waarom niet Pusha T?’ ‘Gast, fack dat! Ik wil gewoon dat doen.’
Hij heeft toen gewoon gelachen, hij nam mij niet serieus. Maar toen kwam 100.000 Plekken uit, en zei hij: ‘Okay, met dit kunnen we misschien wel een serieus voorstel doen.’ En toevallig was Hitkrant, die mij toen net wilde interviewen, de partner van hun daarin. En zo mocht ik opeens het voorprogramma van Cody Simpson doen. Alleen zeiden ze dat ik niet mocht schelden. Dus alle scheldwoorden moesten uit mijn nummers. Op een track zeg ik bijvoorbeeld: ik wil goud om m’n nek en een milf op m’n pik. Ik wist daar helemaal niets anders op te verzinnen. Ik zat gewoon drie weken lang te denken van: wat de fack moet ik zeggen? En toen zat ik op een gegeven moment melk te drinken, en viel het op m’n baard. Toen bedacht ik: ik wil goud om m’n nek en milk op m’n sik. Dus ik kwam met allemaal van zulk soort shit. Alleen maar bullshit gewoon. En toen ging ik daar dus optreden, ik mocht een kwartiertje en ik dacht: dit wordt echt facktap zonder scheldwoorden. Ik had alleen een dj bij me en ik zag er ook echt uit als een tienerster. Dus ik kom zo het podium opgelopen en we beginnen met die track Schoolfoto’s, en al die meisjes beginnen fackin’ hard te gillen. Ik heb er nog een filmpje van. Wanneer je zo’n meisje aankeek, dan ging ze gillen en als je naar d’r zwaaide dan werd ze helemaal gek. Het waren twee shows trouwens, eerst in de Melkweg en daarna in de Effenaar, waar het nog twee keer zo druk was. Daar vielen twee meisjes gewoon flauw. Nou, ik stond daar zo van … en ik keek m’n dj aan, fackin’ erg geschrokken. Maar toen dacht ik: oh nee wacht! Justin Bieber stopt ook nooit! Dus toen ging ik weer door. Terwijl er allemaal meisjes werden afgevoerd. Dat was echt de gekste shit. En later toen we weg wilden gaan met de auto, stonden er allemaal meisjes de uitgang te blokkeren. Moesten ze eerst allemaal op de foto enzo. Toen hebben we echt iets van 400 foto’s gemaakt, en het duurde ook gewoon twee uur.”
Maar kenden die meisjes jou al van tevoren?
“Nee, helemaal niet! Dus dat was best kicken. Ik deed daar het voorprogramma en opeens wilden ze allemaal met mij op de foto. Ze waren allemaal fan van mij geworden, nu volgen ze me ook allemaal. Als je die meisjes één keer hebt geboeid, dan blijven ze fan van je. Die week daarop ofzo stond ik in het voorprogramma van Wiz Khalifa, dat was echt heel anders. Alleen maar gasten.”
Ging het publiek toen ook wel los, of is dat een veel moeilijker publiek?
“Is moeilijk man. Zeker met mijn muziek. Maar nu m’n album uitkomt, kan ik gewoon alle tracks spelen, dus als ik dan weer een keer zo’n voorprogramma moet doen, dan kan ik ook gewoon alleen maar m’n hiphop shit spelen. Bij Wiz Khalifa moest ik vooral veel singles spelen. Er waren wel een paar mensen die het echt hard vonden, maar het ging niet los ofzo. Dat heb je gewoon met hiphoppubliek. Tot nu toe heb ik dat alleen anders gezien op WOO HAH! en Appelsap, daar ging het wel los.”
Dus jij gaat voor de Kids Top 20?
“Dat zou wel echt lauw zijn, dat zou ik ook wel doen, denk ik. Het volgende album ben ik daar helemaal klaar mee, maar voor nu wil ik dat gewoon effe, ja ik weet niet … Ik heb zeg maar het idee dat ik nu commerciële muziek aan het maken ben om meer mensen te bereiken. Eigenlijk wil ik het net zo doen als The Beatles. Die maakten eerst ook commerciële muziek en gingen daarna experimenteren. Maar ze hadden iedereen die hun commerciële muziek goed vond al geboeid. En je fans groeien met jou mee. Dus dan heb je op een gegeven moment je fans die je in het begin al had, die dan ook je nieuwe shit tof vinden, dat zou ik willen. Ik zou echt niet heel m’n leven lang alleen maar dezelfde muziek willen maken. Dan heb je ook niet heel lang succes denk ik, dat zie je wel bij gasten die denken dat ze dat kunnen. Dat gaat gewoon echt niet.”
Road Trip verschijnt aanstaande vrijdag, de dag erop is de releaseparty in Mezz.
