Ondanks de lentetaferelen op het zonnige terras op het Leidseplein, en onder het genot van een wit biertje voor mezelf (Appa is sinds 3 maanden compleet gestopt met het drinken van alcohol), gaan we toch op de serieuze toer. Dit kan haast niet anders als je zijn muziek beluistert en de gruwelijke foto’s ziet op zijn website van kinderen in een oorlog.
Vanwaar deze foto’s, voelde hij zichzelf vroeger ook in een soort van oorlog zitten?
Dat is een oude site. De nieuwe komt waarschijnlijk volgende week online. De kinderen die daar op staan hebben te maken met onderdrukking en geweld op een fysieke manier, voor mij was dat meer psychologisch. Het gevoel dat ik in een oorlog zat en ik kom daar oorspronkelijk vandaan.
Voel je je daardoor een volksvertegenwoordiger voor de Marokkaanse jeugd?
Nee, ik zeg wat ik vind en ik praat daar over en mensen voelen zich daar verbonden mee. Door die problematiek aan te snijden, creëer je aandacht of dat nou positief of negatief is. En dat is goed: zo gauw er aandacht is word je gehoord en dan hoop je dat mensen er wat mee doen.
Op die manier doe jezelf al heel veel voor die mensen,vind je niet dat Marokkaanse voetballers zich nog meer voor die zaak moeten inzetten?
Ze doen al genoeg. Doordat er zoveel Marokkaanse jongens nu in de top spelen zijn ze al een voorbeeld van hoe het wel kan. Toen ik 10 jaar geleden voetbalde kon ik ook naar Telstar en Utrecht, maar je had geen voorbeelden van gasten die het gemaakt hadden. Wel veel verkeerde vrienden en slechte invloeden om je heen, financieel was het niet stabiel etc. Al deze factoren hebben meegespeeld in mijn blunder om niet door te zetten.
Dan de issue Geert Wilders, er is al zoveel over gezegd en gesproken dat jij er soms wat moe van wordt maar hij heeft op een ironische manier wel zijn doorbraak versnelt, toch?
Absoluut! Het was voor ons beiden niet slecht die publiciteit. Ik heb hem verder nooit gesproken. Ja, ik heb hem 1 keer eens voorbij zien rijden in Rotterdam, that’s it. Die film vond ik ook lachwekkend. Het heeft Nederland maandenlang in een houdgreep gehouden maar als je een dag naar Al Jazeera kijkt, zie je meer schokkende beelden.
Denkt de regering, in zijn algemeen, teveel in bedreigingen zonder een goed handvat aan te reiken om samen tot een oplossing te komen?
Ja, ik denk van wel. Ze laten zich leiden door angst en onwetendheid. Ze kijken niet naar de factoren waardoor we in de problemen terecht zijn gekomen.
Ik wil ook niet met Balkenende in debat, maar in gesprek. Een debat heeft nog nooit iets opgeleverd. Ik wil alleen dat ze naar oplossingen kijken waar de mensen iets aan hebben.
En de media draagt daar natuurlijk ook zijn steen aan bij. Kijk: iedereen heeft vooroordelen en dat is menselijk, maar als je 1 op 1 met iemand bent, kun je dat nog beïnvloeden. Maar als je in de media als groep zo wordt weggezet, dan is daar niet tegen te vechten. Daardoor is het haast niet te doen om als individu mensen op andere gedachten te brengen. Je moet je eigen media creëeren.
En er hangt ook een sfeer van wantrouwen naar elkaar toe. En dat moet veranderen. Dat zal een hele klus worden, maar ik geloof niet dat dat onmogelijk is, ik geloof dat dat kan.
Heeft Nederland nog wel een identiteit dan?
Niet echt nee, vroeger waren mensen trots op Nederland; Bergkamp, Kluivert, Nederlands elftal, Multi-cultureel, tolerantie. Nu staat Nederland bekend om Wilders, Theo van Gogh en Mohammed B.
Maar het is nog steeds mijn land. Als ik 3 weken in Dubai ben geweest (waar Appa een plan op poten heeft gezet voor een gigantisch dancefeest met o.a Erick E en DJ Chuckie), ben ik blij dat ik weer terugkan. Het voelt nog steeds als naar huis gaan. Ondanks dat ik hier word aangekeken als DE Marokkaan en nog steeds in de gaten word gehouden als ik een winkel binnenloop.
Hier ben ik een Marokkaan en in Marokko een Nederlander. Eigenlijk ben ik nergens thuis, ja, als ik in bed lig ben ik thuis.
Laatst kwam ik terug uit Dubai en toen zei zo’n douanier dat ik beter gelijk terug kon gaan. Dan hou ik me maar in, want als ik iets zeg of doe, dan ben ik weer die agressieve Marokkaan".
Grijp je bijvoorbeeld ook in als er problemen op straat ontstaan met Marokkaanse jongeren?
Ja, als ik zie dat ze bijvoorbeeld ergens niet binnen mogen en ze willen stampij schoppen, dan zeg ik daar wat van. Dan neem ik ze even apart en zeg ze dat dat totaal geen zin heeft, dat het het niet waard is. Vaak is het dan zo, dat we met z’n allen wat gaan drinken. Dit is Amsterdam, er zijn hier zat plekken om te chillen.
Mensen moeten ook niet op straat blijven hangen, daar word je niet wijzer van. Je moet een honger en een drive hebben om iets te bereiken. Met op straat hangen bereik je niets.
Geef je ook workshops en dergelijke?
Ja, ik doe ook heel vaak kleine optredens en ga naar scholen en zo, daar word ik niet voor betaald en daar wil ik ook niet voor betaald worden. Gewoon de mensen mijn visie vertellen. Dat vind ik leuk en belangrijk om te doen.
Optredens, brengt ons bij de Melkweg, laatst kwam je niet opdagen bij Most Wanted. Nu heb je het imago dat dat vaker gebeurt.
Dat was de eerste keer dat dat gebeurde. Ik moest naar het ziekenhuis en daardoor kon ik niet. Dat is alles. Ik heb me toen ook gewoon afgemeld bij de organisatie. Als ik in het ziekenhuis ben, kan ik niet komen, dat lijkt me duidelijk. Dat is overmacht.
Wie hebben jouw geïnspireerd op hiphopgebied?
In 1996 ben ik begonnen met hiphop luisteren, dat was toen met name 2pac. Ik heb ook veel geluisterd naar Biggie, Big L en Big Pun, dat soort shit. Nederlandse hiphop heeft me niet echt geïnspireerd.
Hoe kijk je tegen die hiphopscene aan hier in Nederland?
Inhoudsloos. Veel jaloezie, niemand gunt elkaar iets. Er moet competitie zijn natuurlijk, maar je moet elkaar niet kapot concurreren. Er worden ook alleen maar bepaalde groepen gepusht. Ik ben er heilig van overtuigd dat het mogelijk is de Amsterdam Arena vol te krijgen met hiphopliefhebbers voor een Nederlands hiphopevent. Maar zoals het nu gaat zal dat nooit gebeuren.
En alleen de bullshit wordt vaak gedraaid. Die nummers met; Schatje dit, schatje dat. Sodemieter op met die bullshit.
Is er dan, buiten de mensen die je nu om je heen hebt, überhaupt nog iemand binnen die scene waarmee je wilt samenwerken?
Met Wudstik. Dat is geen ruige jongen, gewoon een relaxte gast, een muzikant. Iemand die gewoon lekker zich zelf is. Het gaat er niet om of je van de straat komt of dat je hoog opgeleid bent, als je maar gewoon lekker jezelf bent.
Ik hou niet van imago, ik hou van echtheid. Het maakt niet uit wat je hebt meegemaakt. Wat je meemaakt zal je wel vormen, maar het zegt verder niks over je karakter. Imago opbouwen is bullshit. Dus Wudstik zou ik wel mee willen werken en de leadzanger van Bløf, daar zou ik ook wel iets mee willen doen.
Binnen de hiphopscene verder niemand. Hiphop is niet echt mijn ding. Ik hou van ondernemen. Ondernemen zit in mijn bloed. Ik heb mijn boodschap willen overbrengen in Straatfilosoof.
Gaat je volgende album dan een andere kant op?
Misschien wel, ik drop ook nog regelmatig mixtapes, voor de zomer komt er 1 samen met Regga en DJ Savage. Dan kan je lekker los gaan, dat blijf ik doen. In een later stadium zal ik misschien weer aan een album werken. Op dit moment heb ik andere prioriteiten".
Ten slotte, hoe is het om van ‘straatrat’ ineens een BN’er te zijn?
Zo bekend ben ik niet, maar ik ga er wel goed mee om. Ik ben gewoon mezelf gebleven en dat gaat prima. In het begin was ik wel paranoide. Dan was ik bijvoorbeeld in een coffeeshop en dan wees iemand me aan en dan dacht ik: “Shit, politie!” Maar dan kwam diegene naar me toe en zei dan dat hij mijn muziek gewoon dope vond, haha. Van de schaduw in de schijnwerpers, dan moet je wennen. Maar het brengt veel positiviteit met zich mee, je voelt je veel lekkerder. Mensen komen naar je toe en geven je respect. Dat geeft je extra power en spirit. Ja, dat bevalt me prima.
