Zonder de poespas van een – meestal overbodige – intro, begint het album met de titeltrack "What‘s Wrong With Bill?". Over een melancholische, duistere beat windt Bill er geen doekjes om. Hij neemt je mee op een sinistere reis door zijn leven en vertelt over zijn niet al te vrolijke gedachtes en ervaringen. De aandachtige luisteraar herkent misschien de gesamplede intro van het vrolijke "Dreadlock Holiday" van 10cc uit de jaren tachtig. Een aparte keuze die toch prima blijkt te werken.
Vervolgens knalt "Overkill" door de speakers. Ill Bill flowt als een idioot over een uptempo-beat met orgelklanken en een vette baslijn. Een banger die over je heen raast als een orkaan. Een toepasselijke titel dus.
Op "The Anatomy Of A School Shooting" kruipt Bill in de huid van Eric Harris, een van de twee schutters tijdens het Columbine-drama. Hij doet dit op zo’n overtuigende wijze dat je het hele gebeuren letterlijk voor je ziet afspelen. Een nummer om kippevel van te krijgen. Tevens ook de eerste 12" van het album.
"Glenwood Projects" wordt ingeleid door een van de de vele vermakelijke anekdotes uit het verleden van Uncle Howie. Bijgestaan door Necro en Goretex resulteert dit vervolgens in een leuk geheel, alleen de teksten hebben niet echt veel diepgang. Verder gewoon een degelijk nummer.
"Peace Sells" brengt een monotone maar zeker niet saaie beat die onder wordt gespuugd door Bill met zijn gebruikelijke verhalen over misdaad, dood en verderf: "Peace sells but who‘s buying / Who’s trying, who‘s crying / Who’s lying in a pool of blood dying."
"Unstoppable", overigens de B-kant van de 12", is wederom een banger met een aanstekelijke soul-sample: "No matter how hard you try, you can‘t stop me now". Op een toepasselijke beat die doordendert als een diesel-locomotief laat Ill Bill via de nodige ’brag & boast‘-teksten weten niet te stoppen te zijn. Duidelijk.
Pas bij "Death Smiles At Murder" met Mr. Hyde krijg ik de eerste keer de neiging om te skippen naar het volgende nummer. Sowieso ben ik nooit een grote fan van Mr. Hyde geweest, maar de beat met Aziatische vibe begint me al na ongeveer een halve minuut luisteren enorm te irriteren.
Gelukkig wordt dit weer ruimschoots goedgemaakt met "Chasing The Dragon". Eigenlijk zou je dit nummer verwachten op een album van Necro, aangezien hij tweederde van de lyrics voor zijn rekening neemt. Absoluut geen ramp, want dit doet hij namelijk weer op onnavolgbare wijze. Necro levert bovendien een bombastische, hype beat en beide heren rappen alsof hun leven er vanaf hangt, waardoor het hele nummer aanvoelt als een hectische achtervolging.
Bij het beluisteren van "Alien Workshop" krijg ik het gevoel alsof ik regelrecht in een science fiction film ben beland. Over een beat waar het woord ’buitenaards’ vanaf druipt, bewijst Ill Bill over een levendige fantasie te beschikken. Wederom een zeer originele beat van Necro waar E.T. nog een puntje aan kan zuigen.
Op "Carnarsie Artie‘s Brigade" worden de krachten weer gebundeld: Necro, Goretex en ex-Arsonists Q-Unique staan Bill bij op deze dope possecut. Weinig diepgang maar gewone scherpe teksten op een superrauwe beat.
"Porno Director" vind ik een beetje een ongeïnspireerd, saai nummer. Een suffe beat in combinatie met teksten over porno-avontuurtjes die niet weten te boeien. Wat een goede Non Phixion-track had kunnen worden, valt nu in het niet bij de rest van het album, jammer.
Maar dan is daar weer "American History X". Nu al een van mijn favoriete nummers op het album. Necro levert een fijne productie af met opgeknipte soul-samples. Ill Bill rapt weer als vanouds over politiek en corruptie: "A Roman Empire in the present tense / Murder for corporations that they represent / Whether Democrat or Republicans, it’s the same scumbag government / With scumbag ways of running shit."
Hierop volgt weer een skit met Uncle Howie. Dit is vast een paar keer leuk, maar het voegt weinig toe aan het geheel. "Legend Has It" is een vette banger met een spacey sfeertje door de synths van Necro. Gewoon weer bragging and boasting van Bill‘s kant. Niet echt bijzonder qua teksten dus, maar toch zeker geen slecht nummer.
"The Final Scene" is heel toepasselijk ook het laatste nummer van het album, aangezien het echte laatste nummer een remix is van "Chasing The Dragon". Begeleid door een strijkers orkest gaat Ill Bill tekeer en bloederige metaforen vliegen je keer op keer om de oren. Ill Bill zoals we Ill Bill gewend zijn.
"Chasing The Dragon (Moshpit Mix)" had voor mij niet gehoeven, maar ik ben dan ook absoluut geen liefhebber van harde gitaren in combinatie met hiphop. Waarschijnlijk zullen vele anderen dit zeker wel op prijs kunnen stellen.
Mijn conclusie is dat Ill Bill een zeer degelijk album heeft afgeleverd. Wat mij vooral opvalt is dat het tempo van de nummers vrij hoog ligt, wat het geheel een hype sfeer meegeeft. Af en toe mis ik wel wat variatie in de onderwerpen, maar dit wordt weer ruimschoots goedgemaakt door de bijna altijd bangende beats van Necro. Sowieso is het een hele presatie om een heel album door een iemand te laten produceren, maar Necro bewijst hier wederom dat hij daar wel de aangewezen persoon voor is. Nu maar hopen dat Ill Bill niet nog dikker wordt, want live houdt hij dit anders echt niet meer bij. Het zou zonde wezen als Bill dezelfde kant als Big Pun op zou gaan…
Tracklist:
01. What’s Wrong?
02. Overkill
03. The Anatomy Of A School Shooting
04. Glenwood Projects (feat. Necro & Goretex)
05. Peace Sells
06. Unstoppable
07. Death Smiles At Murder (feat. Mr. Hyde)
08. Chasing The Dragon (feat. Necro)
09. Alien Workshop
10. Canarsie Artie’s Brigade (feat. Necro, Q-Unique & Goretex)
11. Porno Director (feat. Goretex & Sabac Red)
12. American History X
13. Uncle Zowie
14. Legend Has It
15. The Final Scene
16. Chasing The Dragon (Moshpit Mix) (feat. Necro)
Meer info: http://www.psychologicalrecords.com
