Ice Cube

Ice Cube was voor het laatst op een Nederlands podium te zien tijdens The Predator tour van 1993. Ik was destijds 17 en zwaar onder de indruk van mijn tweede concertbezoek ooit. Eigenlijk moet je shows van artiesten waar je zo'n herinnering aan hebt vermijden, want het kan enkel en alleen maar tegenvallen. Ik was echter zwak en eigenwijs en ging toch kijken. Dom, dom, dom?

Wanneer ik de uitverkochte Paradiso binnen loop ben ik net te laat voor het voorprogramma van Algerino, maar nog op tijd om een gratis versie van zijn mixtape Staatsvijand Nr 1 in ontvangst te nemen. De dienstdoende DJ heeft begrepen welke helft van Noord-Amerika vanavond centraal staat en dus is het ‘nothin’ but a gangsta party’ met o.a. Tha Game, Ras Kass, 2Pac, Luniz en Snoop Dogg. Jammer dat de tracks nauwelijks gemixt worden en het publiek lauwtjes op de muziek reageert. Het strakke tijdschema dat voor Algerino gold, geldt klaarblijkelijk niet voor Ice Cube. Verschil moet er zijn en dus gaan een half uur later dan gepland de lichten uit.

Vanachter de gordijnen checkt Cube zijn mic met een “Jeee, Jeeeeee” en voegt er “I started this gangsta shit” aan toe. Alsof wij niet weten dat we hier met een levende legende te maken hebben! “Is this the muthafuckin thanx I get?” De zaal joelt, de lichten gaan aan en volledig in het zwart gekleed beginnen Ice Cube en de twee broers DJ Crazy Toones en back-up rapper WC krachtig aan de show. De zaal verandert binnen 10 minuten van een koele bedoeling in een bezwete toestand. Er is geen kans om warm te lopen, want Cube gaat er gelijk vol gas in met het nieuwe Click, Clack – Get Back, de hereniging met Dr. Dre; Natural Born Killers en daarna het nummer waarvan de titel zo toepasselijk is: Wicked. Tot aan de mengtafel wordt er gesprongen, maar Ice Cube is niet tevreden en verlaat het podium. Het ligt er dik bovenop dat de conversatie tussen hem en WC is ingestudeerd (of geacteerd zoals Cube de laatste jaren wel vaker doet), maar het publiek gaat er graag in mee. Alle middelvingers zijn de lucht in en worden ondersteund door een luid “Fuck you Ice Cube!” Als je bekend bent met de catalogus van Cube weet je al dat The Nigga Ya Love To Hate ingezet gaat worden. De show van vanavond steekt goed in elkaar en heeft een evenwichtige mix van nieuw, oud, ouder en oudst materiaal.

Er is een N.W.A. blokje met de eerste tracks van hun debuutplaat: Straight Outta Compton, Fuck The Police en Gangsta, Gangsta. Het is logisch dat Dub C de gelegenheid krijgt om Ice Cube op een aantal Westside Connection bangers met zijn eigen coupletten bij te staan. WC’s solo track The Streets zal bij niet veel mensen bekend zijn, maar de Dre productie met Nate Dogg refrein eindigt met een behoorlijk applaus. Dit zal mede komen door de waardering voor wat WC vanavond laat zien. Hij is oorspronkelijk natuurlijk een solo-artiest, maar hij voelt zich niet te groot om als back-up rapper te fungeren, en daar mag Cube zeker blij mee zijn.

Meerdere malen zegt Ice Cube dat hij al rond de twintig jaar met muziek bezig is, en doordat hij al zo lang succesvol platen maakt is de gemiddelde leeftijd in de zaal een jaartje of 27. Er zijn mannen van 35 maar ook jongens van 20 en allemaal zijn ze fan van die 37 jarige vader van twee zonen (15 en 19). Zo komt het dat er in de Paradiso evenveel handen de lucht in gaan voor een samenwerking van Cube met Lil’ John als voor de samenwerkingen met de Bombsquad en DJ Muggs. Dit zorgt voor een geweldige sfeer die ook op Cube overslaat. Midden in een aankondiging maakt hij tijd vrij om een opgestoken cd te signeren. Hij en Dub C hebben het naar hun zin en willen graag begin volgend jaar terug komen. Het is te hopen dat daar geen filmscript tussen gaat komen. Misschien zijn Cube en WC dan, net als die andere legende; Krs-One, wel te porren voor het geven van een goedbetaalde workshop. N.a.v. wat die twee op het podium lieten zien schrijf ik mij in ieder geval bij voorbaat in voor een cursus ‘Crip-walking for Dummies’.

Een rilling en kippenvel krijg ik wanneer alle vredesvingers van links naar rechts gaan op It Was A Good Day. Het is een verademing dat Ice Cube bijna alle nummers van vanavond volledig uitvoert. En zo komen er velen achter dat ze It Was A Good Day van begin tot eind uit hun hoofd kennen en brult de zaal wat er op die Goodyear zeppelin te lezen stond; “Ice Cube’s a pimp!” Hij zet de kraag van zijn ‘khaki-shirt’ omhoog en verder gaan we. Steady Mobbin’, Growin’ Up, Jackin’ For Beats, Child Support, Bow Down, Check Yo Self, Chrome and Paint, You Can Do It, Gangsta Nation, Why We Thugz, wat wil je nog meer? Tja, na de toegift had ik eigenlijk nog gehoopt op een N.W.A. classic als 8 Ball of Dopeman. Helaas werd de Bop Gun uit de holster getrokken voor de remake van George Clintons One Nation Under A Groove. Zo eindigt de avond positief funky maar ook loom en tam. Die afsluiter is snel vergeten want het was bijna net zo indrukwekkend als 13 jaar geleden. Ice Cube heeft met zijn podiumpresentatie, stem en charisma voor een overtuigende, bijna perfecte, anderhalf uur durende show gezorgd.

Fixtures:
Hoogtepunt: It Was A Good Day
Dieptepunt: De afsluitende track
Bier: 2,10 euro
Wc: gratis
Garderobe: 1 euro
Merchandise: nee
Fotograferen: ja, er stonden ook jongens te filmen!
Geluid: 7
Bezoekers: uitverkocht
Showtime: 21.25 uur
Curtains closed: 22.50 uur
Damage: € 25,00 + lidmaatschap (3 euro p.m. / 18 euro p.j.)
Cijfer: 9

Geplaatst door bowie op 17 november 2006