De afgelopen jaren tekende hij voor volledige projecten van onder meer Big Sean, The Game en recentelijk nog Music Soulchild. Daarnaast was hij hoogstpersoonlijk verantwoordelijk voor het katalyseren van de energie die Nas in zijn laatste album-run – de King’s Disease-trilogie plus Magic – kon steken. Op de hielen van die reeks komt de Californische Hit-Boy met een eigen album. En op SURF OR DROWN bekleedt hij niet alleen de functie van producer; hij pakt ook de mic op en dat doet hij niet onverdienstelijk.
Een decennium lang is hij al verantwoordelijk voor de grootste hiphoptracks: N*ggas In Paris (Kanye West en JAY-Z), SICKO MODE (Travis Scott), Trophies (Drake), Backseat Freestyle (Kendrick Lamar) en de lijst gaat maar door. Op SURF OF DROWN schuiven eveneens grote namen aan. Nas rapt over thema’s als groei en veerkracht en met Alchemist wisselt hij producties uit. Hit-Boy rapt over een ALC-beat, en vice versa. Slippin Into Darkness is nog een vroege maar serieuze ‘Song Of The Year’-contender. Op die track deelt hij hij ook nog eens – super relaxed sneren uit naar zijn beatmakende collega’s.
“I’m usually homeboys with producers I get compared to
But on this one, I wanna see ‘em stretched out, extra legroom
I don’t really know dude, he seem like a cool cat
But I never once heard Metro Boomin do boom bap
I never heard a Southside beat without a 808 in it
H.B. in drunk-driver mode, I swerve in every lane with it
I fuck with Mustard, he can make that ratchet shit with his eyes closed
But now I’m startin’ to wonder, can that nigga chop soul?”
Alle bovenstaand genoemde producers kunnen ervan verzekerd zijn dat het respectvolle schoten zijn die door Hit-Boy worden gelost. Één iemand echter niet. Hitmaka, die de man uit Fontana meerdere malen belachelijk maakte op de radio. “I just seen Yung Berg spoke on the wave / I should do him like Trick Trick and snatch Hit out his name”, horen we Hit-Boy dan ook spitten. Het leverde een online woordenwisseling op die perfect diende als albumpromo.
De eendimensionaliteit van zijn concullega’s die hij bespreekt, is hier niet te bespeuren. Toetsen en gitaren klinken in The Tide, terwijl Tony Fontana III – waarop blijkt dat het stemgeluid van Curren$y en Hit-Boy toch wel veel van elkaar wegheeft – is weer warm en jazzy. De twee tracks met oude samenwerkingspartner Dom Kennedy tonen enkel al de reikwijdte van Hit-Boy. State Champ stuitert in een hoog tempo, terwijl Corsa juist gemaakt lijkt voor een relaxte, doelloze autorit.
Het album wordt afgesloten met Composure Pt. 2, een vervolg op een nummer van Hit-Boy’s tape HITstory uit 2013. Introspectief en emotioneel besluit hij dat hij het samenzijn van zijn familie beschouwt als grootste trofee. Die blijkt véél meer waard is dan zijn status, online presence, Grammy’s en andere nominaties. De slotzinnen vatten eigenlijk de hele plaat samen. “Looked at the clock, it read fifteen after one / And from that moment I felt like I really was the one / Sometimes you gotta lose it all to get it back in something.”
Dreigende hooks, zelfreflectie, soulsamples; het is er allemaal. Zowel Hit-Boy’s veelzijdigheid als producer als de vaardigheden achter de microfoon worden op SURF OR DROWN aangescherpt en uitgebreid. Dat levert geen hits op zoals die waar hij eerder voor tekende, maar brengt de luisteraar wel dichterbij de man erachter; Hit-Boy in zijn puurste vorm tot nu toe.
Voor de liefhebbers – zoals hijzelf – heeft Hit-Boy ook de instrumentals toegevoegd. Stream:
