Tekst: Paaater | Pics: Mista Sweet
Life MC van Phi Life Cypher
Wanneer de HIJS crew bij de main stage aankomt, speelt Pac Div net hun laatste nummers. Het enthousiasme van het publiek en de stage performance van de groep uit California verraadt dat dit misschien een show is die we volledig hadden mee moeten pakken. Phi Life Cypher uit de UK komt vervolgens met een rechttoe-rechtaan show met een vleugje reggae en crunk. Wat de mannen zelf neer willen zetten is mij een raadsel. Echt memorabel is het in ieder geval niet, mede dankzij het verkeerd afgestelde geluid. Aan het einde van de show rocken ze nog wel een aantal dope freestyles waardoor de show niet helemaal teleurstelt.
R.A. The Rugged Man
R.A. The Rugged Man staat op klaarlichte dag als volgende op het programma. Als protégee voor welgeteld anderhalve track heeft hij MC Nova Rockafeller meegenomen: een superwacke white trash chick van een jaartje of 15 die continu het publiek eraan herinnert dat ze niks voorstelt. R.A. The Legendary rockt simpelweg losse tracks, slaat tracks over ('skip that joint') en van een georganiseerde show is geen sprake. Tussen de tracks door moeten de fotografen en security het ontgelden, niet geheel onvoorspelbaar gezien Rugged Man’s beruchte bizarre-reputatie. De rapper uit Long Island rijdt tegen videocamera’s op, fokt met de 'skinny ass security’ en likt een on stage gegooide opblaaspop, om deze vervolgens stuk te bijten. Vermakelijk is het zeker, maar het zijn vooral de indrukwekkende a-capella verses die overtuigen.
'The Legendary' met 'Mini Paz'
Naast MC Nova heeft R.A. 'Mini Paz' meegenomen: een mannetje van een jaar of 9, een soort hiphop versie van Justin Bieber. Hij fungeert als backup MC en rapt tevens de verses van Vinnie Paz op Nose Bleed en Uncommon Valor, maar een echte toevoeging is het niet. Na de 6-jarige Baby Boogaloo gisteren nu dus weer een kind op het podium. Een nieuwe trend in hiphopland?
Ieder jaar is er minstens een grote verrassing en het lijkt er op dat beatboxer Eklips dé verrassing van Hip Hop Kemp 2011 is. HIJS was nog niet bekend met deze Fransman, evenals een groot gedeelte van het publiek, maar de Parijzenaar weet het publiek al snel voor zich te winnen met onnavolgbare beatbox imitaties van bekende beats én rappers. Waar sommige beatboxers veelvuldig gebruik maken van een loop station, valt Eklips hier zo min mogelijk op terug. Hoogtepunt is de imponerende cover van Busta Rhymes’ Break Ya Neck, waar Eklips de beat én Busta’s stem vrijwel perfect nadoet.
Nog meer hiphop uit Frankrijk: DJ formatie C2C staat verdeeld als Beat Torrent en Hocus Pocus op het podium vanavond. De turntablists zetten als Beat Torrent een show neer met veel varatie, maar van hiphop in je smoel is geen sprake gezien de techno en dubstep tracks. Technisch gezien zijn de DJ’s erg sterk, maar kijkend naar de platenkeuze had de act beter uitgepakt op een afterparty.
Pharoahe Monch
Voordat Pharoahe Monch begint, pakken we ook nog Hocus Pocus mee met live band. Helaas staan de mics slecht afgesteld waardoor de raps onverstaanbaar zijn. Ook bij Pharoahe Monch is het geluid niet om over naar HIJS te schrijven. De Queens MC speelt sterke tracks van zijn diverse solo-albums en er is enigszins een opbouw te herkennen in zijn show, maar echt overtuigend is het allemaal niet. Zanger Showtyme is wel een welkome toevoeging met zijn refreinen (op oa Desire en Clap) en backing vocals. Monch heeft een dozijn aan toffe nummers achter zijn naam staan, maar uiteindelijk is het toch gewoon wachten op die ene banger. Simon Says verandert het gehele festivalveld in een massive moshpit.
Promoe van Looptroop Rockers
Next up is een persoonlijke favoriet: Looptroop Rockers. Promoe en kornuiten zijn graag geziene gasten op Kemp en zetten een verkapte medley show neer. Uiteraard worden de graffiti writers volop ge-big-upped en tracks als These Walls Don’t Lie en The Building krijgen het publiek goed in beweging. De show is her en der wat eentonig, maar de Rockers stellen nooit teleur. Nu dus ook niet.
Lil' Fame van M.O.P.
Headliner van dag 2 is M.O.P.. Billy Danze en Lil’ Fame openen direct met Cold As Ice en zetten daarmee de toon voor de rest van de show. Vlammenspuiters aan weerszijden van het podium voorzien The Firing Squad letterlijk van vuur en tijdens How About Some Hardcore is er wederom sprake van een moshpit. Ante Up overtreft echter alles. Bij Simon Says was die shit al aan, maar deze track zorgt voor een werkelijk kolkende massa om half 3 (!) 's nachts.
Billy Danze van M.O.P.
Door de uitloop duurt de afterparty wat minder lang dan normaal, maar de energie in (wederom) de Axe tent is er niet minder om. Dag 2 is, mede dankzij het slechte geluid, een wisselende dag qua shows, maar het is vooral het goede gevoel van het optreden van M.O.P. dat overheerst. Yeah we like it RAW!
