In HIJSgedraaid duiken we in de platenkasten, cd-rekken en cassette-collecties van HIJS-ers. Aan welke plaat hebben zij dierbare herinneringen, welk album heeft veel voor hen betekend en draaien ze nu nog met enige regelmaat? In de derde editie: Sebastiaan over Geendagsvlieg van Osdorp Posse.
Het was het jaar 1995 toen de Amsterdamse formatie Osdorp Posse, bestaand uit Def P, Seda, King en IJsblok hun vierde album Afslag Osdorp uitbrachten.
Tot dat moment bevond ik me nog in een muzikale ontkenningsfase. Ik luisterde af en toe radio en de muziek die ik daar hoorde, stoorde me niet maar kon me ook nooit echt bekoren. Tot ik in juni 1995 met mijn stiefbroer het Tilburgse Festival Mundial bezocht. Van de meeste artiesten die die dag kwamen, had ik wel eens gehoord maar verder zou ik me laten verrassen door hetgeen er op me afkwam. Het weer was slecht en de hele dag kwam de regen met bakken uit de hemel.
Maar terwijl de hemel huilde, gebeurde er iets moois. Vier mannen kwamen een podium op rennen en brachten het massaal toegestroomde publiek in vervoering. Terwijl ik van een afstand onder een paraplu genoot van de energie op het podium en mijn nederhopontmaagding onderging, zag ik de vuilcontainers al crowdsurfend over het uitzinnige publiek gaan. Net als de mannen op het podium had het publiek lak aan de nare weersomstandigheden. De term ‘fok de regen’ vloog dat uur me meerdere malen om de oren.
Bij thuiskomst liet mijn stiefbroer me de cd van die wild op het podium tekeergaande Amsterdammers nog eens goed horen en ik was verkocht. Nog de volgende dag ging ik Afslag Osdorp aanschaffen bij de plaatselijke cd-winkel en draaide deze onophoudelijk in mijn discman. Ik voelde dat de muzikale en lyrische behoefte die schijnbaar diep in mij brandde werd bevredigd. Een euforisch gevoel maakte zich van mij meester. Frontman Def P was voor mijn gevoel dan ook de eerste die in zijn moerstaal zijn mening in verhaallijn zo goed wist te formuleren en in elkaar te steken dat er geen speld tussen viel te krijgen. Afslag Osdorp boeide me van begin tot eind. De producties van Seda waren energiek, melodieus en bombastisch en sloten naadloos aan bij het rauwe stemgeluid van Pascal Griffioen aka Def P.
Def P speelt met woorden als nooit tevoren.
Hoewel dit bijna onmogelijk leek, werd Afslag Osdorp voor mij nog overtroffen door Osdorps album nummer zes, Geendagsvlieg, twee jaar later. Een album dat inmiddels, als het mogelijk was, schroeiplekken zou vertonen van het veelvuldig afspelen door de jaren heen. Een album ook dat laat horen dat ze zich op zowel muzikaal als tekstueel gebied veel verder hebben ontwikkeld. Def P speelt met woorden als nooit tevoren, zet de luisteraar regelmatig op het verkeerde been of zet deze diep tot nadenken aan door zijn hersenspinsels op ons los te laten. Dit komt vooral aan het licht bij de tracks Weten wat ik wil en Verwoorde verwarring. Die laatste track wordt afgesloten met adembenemend vioolspel en een roffe gitaarrif ingespeeld door de leden van de metalband Blind Justice. Dit in combinatie met de moddervette beat van Seda bezorgt me tot de dag van vandaag telkens weer een enorm kippenvelmoment als deze track door mijn speakers blaast.
Dit bevalt me beter zo, alles weer recht in mijn kop of zet ik dan nu juist een masker op, wie neemt godverdomme nou wie in de zeik, wint de vrije gedachte of de realiteit
– Verwoorde verwarring
De zin van rap is dan weer een keiharde banger met hiphopveteraan Zebulon als kompaan naast Seda. Op deze track vraagt Def P zich hardop af of er nog wel principes bestaan in de hiphopscene omdat het lijkt of iedereen zijn ziel aan de duivel heeft verkocht voor wat poen.
De samenwerking met andere muzikanten komt tot een apotheose op het mooie Onkwetsbaar is eenzaamheid met Henny Vrienten als zanger van het refrein en medecomponist. Dit harmonische meesterwerk wordt voorafgegaan door de kiezelharde, haast angstaanjagende productie van Seda op Brainstorm in een glas water waarin een ijzingwekkende Griffioen een drugsgebruikende kennis of vriendin een meedogenloze spiegel voorhoudt.
Hier spreekt de waarheid die je wou ontvluchten, nu lig je met een bloedende neus wat te zuchten. Shit wat een afknapper en jij dacht dat het leuk was wel ik hoor niemand die lacht..
– Brainstorm in een glas water
Def P lijkt op dit album scherper dan ooit; hij veegt de vloer aan met voortplantingsdrift (Blijf maar baren), balanceert op de dunne scheidslijn tussen goed en slecht (Hoofdschakelaar) of excelleert simpelweg in een vloeiende brag en boast track (Creatyfuslijer). Ook producer Seda blijkt een enorme ontwikkeling te hebben doorgemaakt. Dit komt vooral goed tot uiting in de spacey triphopproductie van Leot Sed Dap.
Het zoveelste hoogtepunt op het 17 tracks tellende album is het nummer Hulp met eigen gevaar waarin P kalm verhaalt over de meezuigende werking en het effect op je hersenpan van een depressief iemand die zich niet wil laten helpen. Een tekst die onder je huid gaat zitten en daar nooit meer weggaat.
Met depressieve mensen valt moeilijk te praten, soms weet je niet of je van ze moet houden of haten, je probeert je constant aan hun gevoelens aan te passen, maar ondertussen zijn ze jou aan het brainwashen..
– Hulp met eigen gevaar
Anno 2015 kan ik zeggen dat die bewuste kennismaking met Osdorp Posse en met name het album Geendagsvlieg me enorm heeft gevormd. Hiphop in het algemeen werd een altijd aanwezige passie en mijn liefhebberij voor de Nederlandse taal is ook begonnen bij het ontdekken van de O.P. Voor de new kids die dit album nog nooit hebben geluisterd, heb ik daarom maar één boodschap: druk hieronder op play. Neem dat maar aan van deze jonge, ouwe lul!
