Definitive Jux is een aantal jaren geleden bekend geworden door het aparte en unieke geluid dat de artiesten op het label een aantal jaren geleden ten gehore brachten. Grote baas El-P heeft in de daaropvolgende tijd een scala aan gelijksoortige bands aangetrokken, dit heeft ervoor gezorgd dat het vernieuwende er inmiddels wel een beetje af is. Er is zelfs sprake van een typisch Defjux geluid. Hangar 18 is een groep die zich nu moet gaan bewijzen. Het album is uitgekomen vlak voor Telicatessen van Rob Sonic, die bewees dat het weldegelijk mogelijk was om te imponeren ondanks dat het nieuwe er wel vanaf is.
Hangar 18 imponeert gedeeltelijk, bij de eerste luisterbeurt was ik onder de indruk van de uptempo beats en razendsnelle flows. Vooral de producer, DJ Pawl, laat zich van zijn beste kant zien. Hij is te omschrijven als een wat versimpelde versie van El-P. De beats klinken wel vrij blieperig, maar de nadruk ligt bij Pawl meer op het tempo waar El-P meer diepgang heeft. Toch klinkt het allemaal prima, de drumpatronen blijven verfrissend en de samples klinken futuristisch en hebben aan de andere kant een beetje die Afrika Bambaataa feel. Echt los gaan de beats op “Hangar 18 And The Temple of Doom” waar een vocal sample de achtergrond biedt voor een duistere track met prachtig vervormde basgeluiden. Ook “Beatslope” mag er zijn qua beats, schelle drums maken de achtergrond voor een wat sneller nummer. Alleen als er wat meer gewerkt wordt met oldschool samples zwakt het wat af, “Saved By The Beezy” en “Take No Chances” vallen compleet plat. Dit heeft ook te maken met het feit dat de MC’s niet in staat zijn om de nummers te laten boeien.
Alaska en Windbreeze zijn best bekwame MC’s, ze rappen met hoog tempo over de beats van Pawl en zorgen dat ze toch goed verstaanbaar zijn. Er zijn echter 2 problemen. De jongens hebben allebei ongeveer dezelfde stem die niet echt interessant klinkt, en daarnaast gebruiken ze vaak dezelfde onderwerpen die in eerste instantie al niet echt boeiend zijn, omdat het al zo vaak (en beter) gedaan is. Naar mate je het album meer gaat beluisteren, zullen deze tekortkomingen steeds duidelijker worden en hun stempel drukken op het album.
De insteek van Hangar 18 was om intellectuele clubhiphop te maken, hierin falen ze echt gruwelijk. Wie haalt het in zijn hoofd om semi-intellectuele teksten naar club muziek te vertalen. SA Smash’s poging om een clubfriendly hiphop plaat te maken was ronduit lachwekkend, en Hangar 18 komt er maar net wat beter vanaf. Dit is tenminste thuis nog leuk om te luisteren om de beats. Maar het idee achter dit album klopt gewoon niet.
Dit geeft echter wel hoop voor de toekomst, als deze gasten erachter komen wat goed voor ze werkt zijn ze best in staat om een dope album te maken. De juiste ingrediënten zijn aanwezig: een goede producer en MC’s die goed kunnen rappen. Het probleem van The Multi-Platinum Debut Album is dat de afstemming gewoon niet klopt. Mensen die futuristische hiphop cool vinden kunnen hier vast wel van genieten, er staan wel een aantal dope nummers op, maar een aanrader is het beslist niet.
Meer info: http://www.definitivejux.net
Tracklist:
01. Intro
02. Where We At
03. Beatslope
04. Go Git That
05. Boombox Apocalypse
06. Sadat X Appears Courtesy of…
07. Hangar 18 And The Temple of Doom
08. Saved By The Beezy
09. Blown Bubble
10. Itcherlude
11. Take No Chances
12. Barhoppin
13. Hangar 101
14. Keeps It Movin
15. Easier Said Than Done
16. Outro
