De Grote Prijs van Zuid-Holland finale met Abstract Dialect, 3e kamer, Dwight Steven, Ablaze, Delina en Skiggy Rapz. Wie ging ervandoor met de eindzege?
Een schandalig lege zaal was het toen de eerste act van de avond Abstract Dialect (Rotterdam) ging optreden. Erg jammer voor de mensen die er nog niet waren want deze live band weet hoe een live show hoort te klinken. ONX rapt goed verstaanbare texten en Angelique ondersteunt de band met een zuivere stem. Van mijn kant was er op de show totaal niets aan op te merken. De show golfde op en neer tussen jazzy beats en wat energieke nummers.
De Derde Kamer (Den Haag). Ik heb veel over ze gehoord, maar ik had nog nooit een optreden van ze gezien en ik moet zeggen, ik heb best wat gemist. Zelfs toen de mic het op een gegeven moment niet meer naar behoren deed losten ze het op door, door middel van een grappige freestyle, aan te geven dat ze het geluid wel eens beter hadden meegemaakt. Waarschijnlijk moest het publiek nog een beetje inkomen, maar aan de skills van deze rappers lag het absoluut niet. Er was uitstraling, er was interactie, er waren dope teksten, er was professionaliteit, kortom: er is potentie.
Na de aankondiging van de derde artiest, Dwight Steven (Rotterdam), rent er een jongen met jas en rugtas het podium op met de mededeling dat Dwight nog niet helemaal klaar was omdat hij zich aan het omkleden was. Na een toch wel redelijk goede interlude van deze man rent Dwight Steven het podium op om vervolgens buiten adem aan z’n eerste track te beginnen. Eerlijk is eerlijk, de beats waren lekker en z?n stem was goed, maar misschien net iets te commercieel om echt origineel te zijn. Voor de rest was de act goed, alleen werd er tussendoor iets teveel gesproken.
Ablaze (Rotterdam), de 4e act van de avond, gooide het over een totaal andere boeg met een spetterende reggae-achtige vibe. Het optreden was dope en de vibe was relaxt. De interactie met het publiek was goed en het enthousiasme werd alleen maar groter toen een van de groepsleden in het publiek sprong en daar de rest van het nummer uitzong. De band speelde de sterren van de hemel en ook het beatboxen van een van de rappers verdiende de nodige props. Voor de mensen die, net als ik, onder de indruk waren van de zangkunsten van de zangeres van deze band kan ik Live on the Low in Winston Kingdom aanraden. Op deze open-mic avond laat deze dame namelijk menig soulklank uit haar zuivere keeltje ontsnappen.
De 5e performer, Delina (Rotterdam), was de enige act van de avond die ik tegen vond vallen. Tijdens de aankondiging werd gezegd dat ze keelpijn had, dus het is misschien niet terecht om haar op haar zang te beoordelen. De ietwat valse klanken die ze af en toe produceerde zullen ongetwijfeld met haar gesteldheid te maken hebben gehad…
Wat overbleef waren de teksten, de muziek en haar performance. Het was allemaal een beetje een cliché optreden: het was zo een typische boy meets girl performance. Ze had een paar rappers uitgenodigd die haar kwamen ondersteunen. De intro’s van haar nummers waren een paar toneelstukken waarvan het concept net zo onduidelijk was als het Engels dat ze sprak. De beats waren gewoontjes en zelfs de instrumental van Big Poppa kon het geheel geen echte lekkere flow geven. Kortom: weinig origineels. Ik kreeg er een beetje een Ashanti-gevoel bij…
De grand finale van de avond werd verzorgd door Skiggy Rapz (Nieuwkoop), rappers wiens optreden van begin tot het eind bol stond van de energie. Ze spitten de ene dope rhyme na de andere en het publiek lag aan hun voeten. Overal waar je keek zag je mensen die stonden te bouncen en luid juichend hun waardering voor de spitsvondige lyrics lieten horen. En laten we eerlijk zijn, die track die één van de rappers (gedeeltelijk) opdroeg aan z’n moeder was om voor te zwichten. Ook oud GPNL-bekende Wudstick van DAC leverde een hele dope bijdrage aan een van de tracks.
De prijzen gingen uiteindelijk naar:
1e plaats en publieksprijs: Skiggy Rapz
2e prijs: Derde Kamer
3e prijs: Ablaze
Tijdens de bekendmaking van de winnaars gebeurde er iets waar ik eigenlijk geen woorden aan vuil wil maken, maar waar ik me zo aan erger dat ik het toch even onder de aandacht wil brengen. Het gaat hierbij om de reactie van het publiek en een artiest op de bekendmaking van de winnaars. Wederom werd er geklaagd over de zogenaamde corruptie van het systeem van de GPZH en de oneerlijkheid van de jury. Als je meedoet aan een wedstrijd als de Grote Prijs terwijl je vindt dat de jury corrupt is, wil dat naar mij idee eigenlijk alleen maar zeggen dat je gierigheid voor bekendheid het heeft gewonnen van je principes.
Deze groep, die zich tijdens deze regiofinale zo ontzettend heeft laten kennen, zou ik toch nog even willen laten nadenken:
Elke wedstrijd bestaat uit winnaars en niet-winnaars. Het is de trieste manier waarop je met het feit dat je niet gewonnen hebt omgaat, wat je een verliezer maakt…
Fixtures
Hoogtepunt: Skiggy Rapz
Dieptepunt(en): de lege zaal bij het begin van de avond en de opwinding aan het eind
Bier: 1,50 euro
WC: gratis
Garderobe: gratis
Fotograferen: ja
Geluid: aardig
Bezoekers: redelijk gevuld
Damage: 7 euro
Cijfer: 7.5
