Bizar zijn ze altijd al geweest, maar dat Kool Keith, Dan The Automator en DJ Qbert nog altijd even grensverleggend klinken als op het debuut uit 1996, is misschien nog wel het meest verbazingwekkende. Dr. Octagon is terug. Deze keer is het écht waar.
Comfortabel zittend in de Learjet-stoelen die hij in zijn Volkwagen heeft laten zetten rijdt de intergalactisch gynaecoloog rond. Het is niet het enige manier waarop hij de met polka dots beschilderde wagen gecustomized heeft, de raketwerpers waren niet iets dat vanuit de showroom bijgeleverd werd. Houdt je je bezig met chemische oorlogvoering, of de ontvoering van Lady Gaga’s baby in een privé jet, dan heb je dat uiteraard wel nodig. Dr. Octagon zijn is ten slotte geen gemakkelijk, je krijgt alleen de kans om uit te blazen als je de collectie besmeurde damesslipjes van Usher onderzoekt.
Voor zover er überhaupt iets af te lezen valt uit een titel als Moosebumps: An Exploration Into Modern Day Horripilation stelt deze niet teleur. Producer Dan ‘The Automator’ Nakamura legt regelmatig beats neer met lekker klappende, organisch klinkende drums, en een bevreemdende, horror-achtige sfeer die daar haaks op lijkt te staan, en dat toch niet doet. Samples zijn net zo vaak dromerig als ze creepy zijn, en Qbert voorziet het met zijn scratches allemaal van een dynamische textuur. Ondertussen rapt Kool Keith over de vlechten in zijn schaamhaar, marsmannetjes met een toupet, en vliegende waterbedden. En op Karma Sutra krijgt het ineens nog een bona fide punkrock vibe mee.
Probeer het allemaal vooral niet te begrijpen. Adem die “Octagon oxygen, aluminum intoxicants” gewoon diep in, en laat het je opnieuw meevoeren naar de gestoorde wereld van Dr. Octagon.
