Het was niet de bedoeling om een album uit te brengen, maar Frontline ging overstag nadat er tijdens shows veel vraag naar bleek te zijn. Ze kozen tien tracks van het afgelopen jaar en brachten in eigen beheer Certified Bangers uit. Ook al mag het dan geen officieel album of EP heten, deze geluidsdrager staat vol met goede rauwe tracks. Het album opent met een gereconstrueerde oorlogsscene. Nadat een helikopter is geland, volgt er veel geschreeuw en een heftig vuurgevecht, waarbij de kogels om je oren vliegen. Ik weet niet of het is gesampled van een oorlogsfilm of dat producer Krylon het zelf in elkaar heeft gezet. Zo ja, dan vind ik dat erg indrukwekkend. Na een minuut valt er een dope beat en beginnen RawSkillz en Jay Frenzy te spitten. De toon is gezet.
Terilekst drukt ook zijn stempel op dit album, want hij produceerde maar liefst vier nummers. De eerste, Like Whut?! heeft een catchy refrein en het rapduo vult elkaar goed aan. RawSkillz heeft een ietwat dunne stem, maar daardoor klinkt zijn raptoon juist lekker ruig en agressief. Jay Frenzy, voorheen actief in Outrage en Northside Stylaz, klinkt echter wat zwaarder en zijn flow is meer laidback. Krylon, naast DJ en producer van Frontline bekend van zijn Fo The Heads mixtapes, heeft ook vier producties op zijn naam staan. Het meest swingende nummer is absoluut The Nannah (pt 1), waarvoor een oosterse vioolpartij en percussie zijn gesampled. Het geheel wordt aangevuld door een pompende baslijn, ingespeeld door R. Maas. The Nannah heeft een heerlijk meezingrefrein (nanahnananaah) die nog lang in je hoofd blijft hangen.
De meeste nummers zijn braggin’ & boastin’ en vormen veelal een aanklacht tegen de commerciële platenindustrie. The Mirror is een nogal duister klinkende track, ditmaal geproduceerd door Oh-Jay. Het refrein weerspiegelt goed waar Frontline voor staat: Let the story be told / they try to take control / in this rap game / but I won’t sell my soul. Bij Sons-N-Daughters blijft de braggadocio achterwege en worden er twee mooie persoonlijke verhalen verteld over de relatie tussen ouder en kind. In de intro van I Couldn’t Tell vertelt de Amerikaanse president Bush dat hij niet langer toestaat dat ’s werelds meest gevaarlijke regimes de Verenigde Staten en geallieerden bedreigen. Hierna geven Rawskills en Jay Frenzy op hun beurt hun visie op de oorlog tegen terrorisme. Deze track is wat meer laidback en in het refrein hoor je een mooi gesamplede zangeres dat het geheel een beetje dromerig maakt.
Het album bevat slechts 10 tracks, inclusief intro en duurt nog geen veertig minuten. Dat is niet veel, maar het gaat om kwaliteit, niet kwantiteit. In de producties op Certified Bangers worden cliché samples vermeden, zijn de beats rauw en hebben ze lekker veel laag. Rawskills en Jay Frenzy beschikken over een goede flow en komen naast braggin’ & boastin’ ook met persoonlijke en maatschappijkritisch teksten. Heerlijk, zo hoort hiphop te zijn.
Tracklist:
01 Intro
02 Like Whut?!
03 The Nannah (Pt. 1)
04 Hardcore Raisers
05 The Mirror
06 Sons-N-Daughters
07 I Couldn’t Tell
08 Ready For The Showdown
09 Frontline Prelude
10 Reality Check
Meer info: http://www.thefrontline.nl
