Het Britse eiland weet zich vertegenwoordigd door een flink aantal hiphopacts van internationale allure. Uiteraard is het een voordeel dat deze acts kunnen rappen in een moedertaal die tevens de “langua franca” is, want in alle landen van de wereld zijn er voldoende mensen te vinden die de Engelse taal machtig zijn – zeker wanneer het hiphopliefhebbers betreft. Het pluspunt van de Britten hierbij, is dat de diversiteit aan dialecten hun sound van een extra elan voorziet. Want hoewel een tongval moeilijk als kwaliteit valt te kenmerken, draagt de Engelse uitspraak van de MC’s daadwerkelijk bij aan het totaalplaatje van de eigenzinnige Foreign Beggars.
Bestaande uit twee MC’s (Orifice Vulgatron en Metropolis), een DJ (NoNames), een beatboxer (Shlomo) en een producer (Dag Nabbit), heeft de crew voldoende diversiteit en specialisme in huis om een zeer gevarieerde plaat af te leveren. Dit is Foreign Beggars zonder meer gelukt. Achttien tracks lang zit de luisteraar geboeid achter zijn stereo-installatie, het ene moment nog verbaasder dan het andere.
Dag Nabbit heeft duidelijk zijn best gedaan om de samenhang van het album te waarborgen. Stuk voor stuk pompen de beats. Alle tracks zijn voorzien van een penetrante bassline, die de volle sound creëert waarvan je speakers na afloop van de cd uitgeput staan uit te hijgen. De instrumentals zijn melodieus, duister en pakkend. Hoewel de ene track een luisteraar meer zal liggen dan de andere, zijn er geen missers te ontdekken. Ook waagt de crew zich nergens aan een zoetsappig gezongen refrein, of aan andere onverklaarbare pogingen tot het bereiken van massapubliek. Menigeen zou hier een les uit kunnen trekken.
Aangekomen bij de MC’s, moet gezegd worden dat deze twee mannen klassewerk geleverd hebben. Beide hebben ze een eigen stemgeluid, een rauwe, ongepolijste stijl en zijn ze recht voor z’n raap met duidelijke teksten die alle onderwerpen zouden kunnen bestrijken – op dit album beperken Orifice Vulgatron en Metropolis zich veelal tot brag-n-boost-lyrics op zeer hoog niveau. De flows zijn zeer afwisselend, begeven zich van up-tempo tot off beat, en van serieus en monotoon tot overdreven geïntoneerd. Vooral The coming is een voorbeeld van dat laatste. Ook op To be a memory, Backdraft(die geenszins lijkt op de gelijknamige track van de legendarische Arsonists) en Hot plate laten de MC’s zich duidelijk gelden. De track Slow broiled ilk is de onbetwiste uitschieter van het album, waarop de flows en de producties tot een hoogtepunt zijn samengesmolten.
Stray Point Agenda is een zeer degelijk, kwalitatief hoogstaand album waarmee de Foreign Beggars zich definitief in de top van de Britse hiphop nestelen. Naarmate ik dit album beter beluister, begint het me met terugwerkende kracht te spijten dat ik de Foreign Beggars niet ben gaan bezichtigen tijdens een van hun shows in Nederland. Het is daarom te hopen dat deze mannen gauw naar ons kikkerland terugkeren om een aantal zalen aan te doen.
Meer info: http://www.foreignbeggars.com
Tracklist:
01. Intro
02. Reelfire
03. Slo Speed
04. In It For A Minute (feat Graziella)
05. Clockwork Skit
06. Confessions Of A… (feat Graziella)
07. To Be A Memory (feat Dudley Perkins)
08. Black Hole Prophecies (feat DJ Vadim)
09. On A Winter’s Day (feat Ravi Shakti)
10. Interlude
11. Backdraft
12. Slow Broiled Ilk (feat Oh No)
13. Hot Plate (feat Dubbledge)
14. Shlonames Piece
15. Let Go (feat Wildchild)
16. Reach Out (feat Dr Syntax)
17. Clouds Skit
18. The Coming (feat Moschops, Dr Syntax, Skrein)
