Voor wie bekend is met het eerdere werk van Eyedea, met name de albums First Born en E&A die hij samen met DJ Abilities uitbracht, zal het geen verrassing zijn dat zijn laatste release geen standaardalbum geworden is. De alternatieve inslag van de inventieve MC is één van zijn krachtigste punten: zonder in herhaling te vallen, weet hij muziek constant vanuit een ander punt te benaderen. Als initiatiefnemer van het album This is where we were, trekt hij de kar van de improvisatieformatie Face Candy.
Op Myspace wordt de sound van Face candy beschreven als ‘freestyle meets free jazz.’ Hoewel de band mij niet altijd even jazzy toeschijnt, is dit een goede omschrijving van het collectief. Aangezien een jamsessie niet altijd van even hoog niveau is, kan het als een goede keuze gezien worden om tracks van verschillende optredens te selecteren. Toch is de ontvangst van het publiek daardoor wel vrij uiteenlopend. Dit is geen storende factor, maar het klinkt wel bevreemdend wanneer een geslaagde track als The art of faking orgasm op een beduidend lauwer applaus getrakteerd wordt dan Screaming therapy. De laatstgenoemde track is zeker geen mislukking, maar het publiek gaat hier wel heel erg door het lint – gedurende de hele track. Aan de opbouw van het album had wat meer aandacht besteed kunnen worden.
Wat stemgeluid betreft, is Eyedea het beste te vergelijken met Slug. Af en toe lijkt het alsof de MC zo graag mogelijk als antiheld en blanke hiphopnerd gezien wil worden. Wars van attitude en imago doet Eyedea precies wat hij leuk vindt, zonder zich iets van zijn reputatie aan te trekken. Nou is dat ook niet zo belangrijk, aangezien hij door menigeen puur om zijn talent gewaardeerd wordt. Vooral op tracks als Buzz kill en Pill komt de ware Eyedea goed uit de verf. De zinnen die hij zegt zijn vaak doorspekt met een poëtische onderlaag, waardoor de te raken kern niet altijd duidelijk is. Toch blijft het intrigerend om te horen hoe Eyedea de meest onbeduidende details rijmend met elkaar kan associëren.
Hoewel niet altijd zo in het oog springend, laten ook de andere MC’s zien talent te hebben. Helaas bezitten Carnage, Abzorbr en Mazta I een meer doorsnee freestyle dan Eyedea, die werkelijk als een persoonlijkheid staat te spitten. Toch is de combinatie van en variatie tussen de MC’s een geslaagde opzet, vooral omdat Eyedea solo nogal eentonig kan gaan klinken.
Soms klinkt de muziek ingetogen en poëtisch, maar dit kan plots overslaan op een geestkrachtige energie-uitstoot. Op het leeuwendeel van deze cd blijkt het samenspel van de band met de vocalisten zich op hoog niveau te bevinden. De muzikanten spelen goed op elkaar in, waarbij de instrumenten duidelijk een begeleidende rol op zich nemen. De rappers kunnen hier naar hartelust op reageren, door soms het contrast te benadrukken (de schreeuwende MC ontlaadt zijn hart op de rustige deun van de band) en soms juist de harmonie te zoeken (de melodielijn van de gitaar valt precies samen met de intonatie van de rapper).
Al met al is This is where we were een amusant album dat ook op de achtergrond dienst doet. Tevens nodigt het album uit tot meerdere luistersessies, mede doordat zowel de lyrics in al hun diepzinnigheid meer te bieden hebben dan wat tijdens de eerste keer luisteren opvalt. Daarnaast zijn de spanningsopbouw en de afwisseling tussen ingetogenheid en explosiviteit interessante factoren om nader te beluisteren. Eyedea heeft met zijn formatie Face candy kwaliteit afgeleverd door te improviseren, en dat is iets wat menig act hem niet nadoet – ook niet wanneer ieder aspect van de muziek tot in de puntjes uitgewerkt en overdacht is.
Meer info: http://www.myspace.com/facecandy
Tracklist:
01. Witness intimidation
02. Pill
03. Life jacket
04. Infant
05. Feeling spayed
06. The art of faking orgasm
07. Buzz kill
08. Adult toys
09. Scream therapy
10. Braille
11. Gun powder
12. Disappearing
13. Pillow bite
