“Rustig Amsterdam, dit is nog maar mijn pull! Wacht maar tot jullie zometeen ’the real deal’ zien!”, zegt Zwangere Guy nadat hij een applaus in ontvangst neemt en zijn trui uittrekt. Eronder zit nog een shirt, maar hij verraadt alvast dat dat zometeen ook niet meer om zijn lijf te vinden is. En terecht. Want wat ploegt hij Paradiso om zeg, met Umi Defoort en PJ Seaux achter zich. Met persoonlijke verhalen en een vlijmscherpe tong pakt hij de meest legendarische poptempel van Nederland achteloos in.
Trots laten twee jongens hun kaartje met daarop de aankoopdatum zien aan de beveiliging. “We hebben hier twee jaar op gewacht”, zeggen ze. “Eindelijk gaan we Zwangere Guy voor het eerst live zien. Verkopen? Nee, man. Het wordt sowieso iets waar je bij geweest moet zijn.”
Ze krijgen gelijk ook. Na de opwarm-show van DIKKE (zie foto hieronder) en een korte pauze kolkt Paradiso anderhalf uur lang. Guy kan continu rekenen op applaus. Of hij nou persoonlijke familieperikelen aan elkaar rijmt in Beter Leven of Gorik Pt. 1, het publiek laat moshen op wilde drill-drums óf simpelweg lovende woorden uitspreekt. “Dit is een van de mooiste avonden uit mijn leven, en dat zeg ik heus niet bij iedere show. Hier zijn sowieso mensen die gisteren in Rotterdam waren. Die kunnen bevestigen dat ik dat daar niet heb gezegd!”
De show heeft dan ook alles om het predikaat legendarisch mee te krijgen. Wanneer is het voor het laatst gebeurd dat een Vlaamse rapact Paradiso vol speelde? Wanneer werden kreten die gaan over een andere lokale scene (“1 uit de 1000”, “M-O-L-E-M!” en “ICI C BX”) zo hard gescandeerd in Amsterdam? Opvallend: van zijn laatste EP, die met enkel Nederlandse featurings, komt in Amsterdam niets voorbij.
Niet dat hij dat nodig had gehad om het publiek voor zich te winnen, hoor. Want Guy is zowel rappend als speechend in topvorm. Zo horen we tussen de regels door dat hij al tien kilo is afgevallen door een gezondere levensstijl, en dat zijn moeder – na hun turbulente tijd onderling – twee dagen na deze show voor het eerst naar zijn optreden komt kijken in de AB.
Het publiek springt op de wilde beats die Umi de zaal inslingert, en van extra cachet worden voorzien door een bas- of toetsenpartij van PJ. “Ik zie daar al vijftig halvegaren staan, klaar voor het echte werk!”, wijst Guy, en andermaal is gejuich het gevolg. Bij de harde nummers staat er inderdaad een ouderwetse harde kern klaar om een mosh open te trekken, of de zaal tot achterin in tweeën te verdelen.
Voor iemand die twee tours door elkaar aan het spelen is (met STIKSTOF speelde hij ruim een week eerder aan de andere kant van het Leidseplein de Upstairs van de Melkweg), is Guy bijzonder scherp. Klaar om een nieuw festivalseizoen aan te vallen met zijn team. “BXL, dat is trash!”, rapt ‘ie richting het einde van de show. En aan de bezwete menigte die de zaal uit komt lopen na afloop te zien, kunnen we concluderen: Amsterdam was dat vanavond ook. Vlaamse rap in een volle Paradiso. Welkom in 2022!
