Watch The Throne in Gelredome, Arnhem

Foto door Instagram gebruiker NetherBetter

Met de release van het Watch The Throne album vorig jaar verzamelden Jay-Z en Kanye West nog meer fans dan eerder in hun toch al succesvolle carrières. Hun optreden begin deze maand in het Sportpaleis te Antwerpen was in no-time uitverkocht en ook de Arnhemse Gelredome blijkt niet te groot. Het Vitesse-stadion is net niet helemaal vol en Jigga en Yeezy presenteren zich in een bijna tweeënhalf uur durende show als topperformers.

Het gemak waarmee Jay-Z de soepele flow, die hem op plaat zo kenmerkt, evenaart voor een enorm publiek als dit is schitterend om te horen/zien. Ongekend strak met honderd procent verstaanbaarheid toont hij zich ook vandaag weer een van de betere live-acts binnen de hiphop. Zijn muzikale partner Kanye West is duidelijk de mindere rapper, maar hij benadert dat niveau bij vlagen en ook hij haalt een dikke voldoende. Hoogtepunten zijn talrijk met de toffe oerwoud-visuals bij Welcome to the jungle, de indrukwekkende videoclip bij No church in the wild, het uitermate relaxt uitgevoerde Hard knock life en een bouncend stadion tijdens bangers als Public Service Announcement en U don’t know. De visuals, het nodige vuurwerk en de twee podia die omhoog komen (waarvan eentje in het midden van de zaal), maken dat er ook aan showelementen geen gebrek is.
 
Toch had het bekijken van The Throne nog een stuk memorabeler kunnen zijn als de setlist minder op het stadionpubliek afgestemd was geweest. Logisch dat bijna alle Watch The Throne tracks voorbij komen, maar zonde dat een misbaksel als That’s my bitch niet wordt ingeruild voor Murder to excellence, één van de toptracks van het album. Het solokwartiertje van Kanye West in het midden van de zaal, waarin hij met autotune gejengel (Heartless en Runaway) de bezoekers nog meer meekrijgt, had best geskipt mogen worden. Of anders had het op ludieke wijze afgesloten kunnen worden door ofwel South Parks Gay fish parodie of Jay’s D.O.A. (Death Of Auto-tune). De meervoudige uitvoering van huidige megahit Niggas in Paris, met felle cirkelpits tot gevolg, is een originele afsluiting tijdens deze tour, maar een, twee of drie keer minder was geen ramp geweest. Het had wat tijd kunnen vrij maken voor Jay-Z klassiekers als Dead presidents II, Can I live, So ghetto en Heart of the city. Of voor Kanye toppers als Through the wire en Dark fantasy.
 
Met een ijzersterke en uitgebreide catalogus als die van Jay & Kanye heeft natuurlijk iedereen wel tracks die hij/zij mist, maar met bijna veertig live uitgevoerde tracks valt er vanzelfsprekend voor iedereen genoeg te genieten. Zeker door de wijze waarop beide heren de tracks presenteren aan de zichtbaar en hoorbaar genietende bezoekers: vol overtuiging, met de kenmerkende (in dit geval positieve) arrogantie en bovenal de enorme dosis talent en kwaliteit etalerend.
 
 
Overigens bij wijze van hoge uitzondering geen eigen fotomateriaal van HIJS bij deze review. Met het bereiken van de stadionstatus door de artiesten doen ook de helaas normaal geworden bizarre eisen en omstandigheden om te fotograferen hun intrede: het afstaan van de copyright aan de artiesten door het verplicht tekenen van een contract, slechts drie nummers aanwezig mogen zijn om vervolgens alleen de rest van de show te mogen checken met een zelf gekocht kaartje én zonder je fotoapparatuur, waarvoor weer niet of nauwelijks goed beveiligde opbergruimte is. Voor ons helaas reden om niet zelf te fotograferen.
 
Foto door Instagram gebruiker MichaelMersie
Geplaatst door bowie op 18 juni 2012