Dat we, als in alle redactieleden van HIJS, fan zijn van MHD is een understatement. We zagen de Parijzenaar al in de Melkweg, op WOO HAH!, Openair Frauenfeld en Lowlands, maar dat weerhield ons er niet van om afgelopen vrijdag weer indoor te gaan voor zijn show in 013. Het koude Tilburg werd heet en MHD gaf zijn beste show op Nederlandse bodem tot nu toe.
Maar niet voordat voorprogramma SAINt JHN zijn ding gedaan heeft. De opkomende rapper uit Brooklyn tourt mee met de Fransman en was voor ons eigenlijk totaal onbekend. Even Googlen later schijnt hij songs te hebben geschreven voor onder meer Usher, Kiesza en Hoodie Allen. Met zijn eigen materiaal, dat overigens niet onaardig klinkt en ergens laveert tussen het schreeuw-zingerige van Jazz Cartier en Post Malone en de bassy 808’s van bijvoorbeeld Mike WiLL Made-It, weet hij geen potten te breken in Tilburg. Dat tot zijn eigen irritatie, want op een gegeven moment disst hij zelfs het publiek vanwege hun slechte kledingsmaak. SAINt JHN moet nog even werken aan podiumskills als delivery en presence en een single droppen die daadwerkelijk aankomt in de scene, dan is ‘ie volgend jaar misschien rijp voor de festivals.
De honderden miljoenen views op zijn Afro Trap-serie hebben MHD geen windeieren gelegd en de grote zaal van 013 is dan ook flink gevuld -alleen de balkons zijn dicht- als hij aantreedt met Afro Trap 9. Van meet af aan is het feest in 013: mensen dringen nog naar voren om de beroemdste PSG-supporter van dichtbij te zien en vanaf het eerste nummer is hoorbaar dat er toch genoeg mensen een aardig woordje Frans kunnen uitspreken. Of ze de betekenis ervan precies weten, laten we dan maar even in het midden. In elk geval wordt de man uit de banlieue onthaald als een superster en wordt er zowel vóór als op het podium flink gedanst en gerapt.
Als hij halverwege de show een intermezzo inzet gebaseerd op Seven Nation Army, kan het jonge Tilburgse publiek het niet laten om collectief hun aartsrivaal in de Eredivisie beledigend toe te zingen. Dat gebeurt luttele minuten nadat Willem II de lompste tegengoal ooit tegen diezelfde club moest incasseren, dus wat dat betreft is MHD’s gevoel voor timing prima. Het blokje met wat rustige tracks, voor zover hij die heeft, is daarna hét tijdsframe om een drankje te bestellen aan de bar, waar we ons tot dan toe nog niet aan hebben durven wagen vanwege de springende, zwaaiende en dansende meute die de bekendste ad-lib van de man on stage veelvuldig herhaalt. “Tilburg c’est la Champions league!” wordt door het publiek afgemaakt met een luide “Paw, paw, paw, paw!”
Gelukkig duurt het rustige blokje ook niet al te lang en zijn daar onder meer Afro Trap 8 (Never), Fais Le Mouv, La Puissance, A Kele Nta, Bravo en Champions League om definitief het weekend in te luiden. Het mooiste daaraan is dat hij deze keer geen nummers van anderen of dansende bezoekers nodig heeft on stage, en ook heeft hij zelf eigenlijk geen onbekende nummers meer zoals vorig jaar in de Melkweg. Onder begeleiding van zijn twee back-up mc’s, wat live muzikanten en een strakke lichtshow trekt MHD zijn belangrijkste wapen, zijn arsenaal aan zomerhits, en vuurt ze één voor één af op de bezoekers in 75 minuten tijd. En ja, dan kun je niet anders dan braaf je handen in de lucht doen. Of zoals een aantal mensen doen; eindigen met een feestelijke moshpit.
Fixtures:
Hoogtepunt: De encore met een wall of death
Bier: 1 muntje (+- € 2,80)
WC: gratis
Garderobe: Kluisjes à € 2,-
Geluid: we stonden precies bij de geluidsman, dikke prima!
Bezoekers: Circa 2200
Damage: € 22,50
Cijfer: 8.5
