Het Duitse Splash! Festival kende dit jaar met de afzeggingen van headliners A$AP Rocky en Chance the Rapper een stroeve aanloop naar het weekend dat zo goed als tegelijk met concurrenten Openair Frauenfeld en WOO HAH! werd gehouden. De voorkeuren en gezelligheid van onze Oosterburen gecombineerd met een gruwelijke locatie en de goede organisatie vanuit Splash! zorgde uiteindelijk nog steeds voor een prachtig feest op 11, 12 en 13 juli.

Te beginnen met de reorganisatie binnen de line-up. De relatief vroege afzegging van Chance gaf Splash! de mogelijkheid bijtijds een gelijkwaardige vervanger te regelen. Dat lukte: met ScHoolboy Q én Skepta in de plaats van Chance werd er goed gehandeld. De situatie rondom A$AP Rocky lag wat ingewikkelder. Hoewel het er geen moment naar uit zag dat Rocky na zijn arrestatie in Zweden daadwerkelijk zou komen, besloot de organisatie tot het allerlaatste moment te wachten met de bekendmaking van Action Bronson zijn komst op dag 2 (vrijdag). Vervolgens werd ScHoolboy de afsluiter van de donderdag, en Skepta die van de vrijdag.

En dus kon het festival eindelijk beginnen. Met overige namen als Future, Jay Rock, Rich the Kid, $uicideboy$ en Young Thug stond er alsnog een prachtig affiche aan internationale artiesten. Tel daar enkele mateloos populaire Duitse acts als Ufo361, Trettmann en SSIO (allen op de mainstage) en een verrassend aangenaam zonnetje bij op en het kon al niet anders dan een mooi editie worden op het indrukwekkende terrein van Ferropolis in Gräfenhainichen, tussen Berlijn en Leipzig.

Donderdag
Dat niet iedereen er meteen zoveel zin in had als HIJS, bleek bij aankomst op het festival rond een uur of drie. Her en der liepen trosjes mensen, die eerder op zoek waren naar wat lekkers te eten (keuze genoeg) of een alcoholische versnapering (standaard binnen drie minuten geholpen), dan naar de vroeg geprogrammeerde acts. Het was OG Keemo die met veel energie om zes uur (!) als eerste de crowd gaande kreeg op de Beach-stage, de grootste stage na de main. En dus was ook de eerste moshpit (oh how the German love their moshpits) van Splash! een feit. Niet lang na Keemo vindt er wederom een hoogtepunt plaats op het strand. Dit keer is het Little Simz die onder het genot van een zonnetje een chille vibe weet te creëeren, met als moment suprême een Dr Dre X Biggie Smalls mash-up met de basgitaar verzorgd door niemand minder dan Simz zelf. De Britse gaat deze zomer de hele wereld over voor een aantal festivals, en staat in september in de Melkweg. Ons advies: ga het checken.

Net na etenstijd begint het echt drukker te worden bij de stages en dat is voor het eerst te merken bij Motrip & Ali As. Zij zijn de tweede act op de mainstage van de dag en nadat een groot deel de eerste vijf á zes tracks van het duo gezien heeft, snelt men naar de beach voor misschien wel het meest hectische optreden van het festival: dat van Trippie Redd. Wanneer hij wereldwijde hits als Topanga, Taking A Walk en Shake It Up erin knalt, ziet hij de ene naar de andere fan over het hek geduwd worden. Zijn meermaals herhaalde “Take it easy, watch out for eachother!”, dat oprecht gemeend klonk, wilde ook niet baten. De moshpits op het strand zaten zo dicht tegen het podium aan, dat de mensen vooraan geen kant op konden.

Veel tijd om bij te komen was er niet. Meteen na Trippie was het sprinten naar Juice WRLD (goed bij stem, dat is wel eens anders) op de main, om niet kort daarna in de sfeervolle tentstage Scarlxrd (een goeie bak herrie, loved it) te aanschouwen. Het was een rode draad door het weekend, die ons eigenlijk wel beviel. In plaats van veel darlings te moeten killen, was het vaak mogelijk om twee grote acts gedeeltelijk te zien. Vond je het wel best waar je stond, kon je alsnog die show afkijken. Dat deden we bijvoorbeeld bij Brockhampton. Met een act die zichzelf bestempeld als ‘The greatest boyband in the world’ vraag je je soms af wat je serieus moet nemen en wat niet. Maar de show zit goed in elkaar en is het moeilijk weglopen bij de aanstekelijke muziek van het collectief.

De welverdiende adempauze na een paar uur vol gas geven, gaf de gelegenheid om rustig naar Q toe te werken. Het begin was schrijnend. Fans die zich vooraan hadden gemeld lieten duidelijk blijken hun tickets mede voor A$AP Rocky te hebben gekocht en schreeuwden constant ‘FREE A$AP’ door Groovy Tony’s tracks. In plaats van pissed off (we zagen hem eerder op WOO HAH! weleens in een slechtere mood) zijn show af te maken besloten Q en zijn DJ er een Rocky-track in te gooien. Langzaam maar zeker wist hij, vrijwel non-stop met grote smile, het Duitse publiek voor zich te winnen. En daar verdient de man die de laatste jaren toch wel heel vaak als vervanger wordt geboekt, zeker de credits voor.

Vrijdag
Op vrijdag zag de vroege middag er vergelijkbaar uit als die van de donderdag. De mensen die wel de moeite namen om vroeg te komen dwaalden wat rond, of besloten nog even snel bij te slapen op het strand. Die mensen hadden om 19:00 op kunnen staan, vijftig meter door kunnen lopen, en in Jay Rock een Grammy-winnende artiest kunnen zien op de Beach-stage. Verrassend weinig mensen kozen hier echter voor. Veel liever ging het grote publiek naar Nura op de main, om daarna een uur in de rij te staan bij de enige frietkraam van het festival. En dat terwijl je de bratwurst toch echt binnen een minuut in je hand gedrukt kreeg. Enfin, terug naar Jay. Alle bangers kwamen voorbij, en ook een paar toffe featurings van de man uit LA werden goed ontvangen door het publiek dat wel kwam opdagen. Wel vond Jay het nodig om naar bijna ieder nummer toe te praten en oneindig veel shout-outs naar TDE te gooien, hetgeen de show soms een beetje deed doodbloeden.

Lil Baby, die grote overlap had met Bausa, mocht ook niet op de mainstage vertoeven. De opkomst was prima, en dat kwam mede weer dankzij de strakke planning van Splash!. De mensen die Jay Rock geskipt hadden, konden namelijk vroeg bij Bausa op de main zijn, om vervolgens het laatste deel van Baby mee te pakken. Die had op zijn beurt netjes gewacht met Drip Too Hard en Yes Indeed, waarbij het zand weer letterlijk opstoof van het strand. Over planning gesproken, en dat mag ook weleens gezegd worden; in alledrie de dagen hebben we slechts een keer meegemaakt dat een artiest (Joey Purp op de zaterdag) te laat was voor zijn show. Wel werd er regelmatig geschoven in het blokkenschema, maar dat werd op tijd aangepast in de Splash!-app.

Ook Action Bronson kreeg te maken met de erfenis van A$AP Rocky. Hoewel hij, zoals vrijwel altijd, zijn ding deed on stage, was de respons vanuit het publiek magertjes, en kwam het nooit echt los. Reden genoeg om nog even snel te gaan kijken bij een van de weinige Nederlandse artiesten; Paquito Moniz. De Tilburgse DJ had op donderdag al de zware taak te concurrenren met o.a. Trippie Redd en Little Simz, en moest op de vrijdag opboksen tegen Flatbush Zombies en Action Bronson. Hoewel het wederom een rustige avond leek te worden bij de Highsnobiety Soundsystem area in het bos, werd het gedurende zijn performance voller en voller. Dat had nog een reden, om 22:30 stond namelijk DUCKWRTH op hetzelfde podium gepland. En dat was tof. Ondanks de compacte area wat zeer sfeervol en een fijne break van de drukte op de Beach- en mainstage.

Hierna was het voor tijd voor de Duitse rap-nitwits om van een afstand te genieten van twee grote Duitse acts. Met Trettmann op de main en Tua in de tent kon je de grond onder de machines van de oude Ferropolis koolmijn regelmatig voelen trillen. Overal waar je liep rapten mensen teksten low-key mee. Het gaf duidelijk aan hoe gek het Duitse volk is van hun eigen scene, en dat is mooi om te zien. Nog later was het aan Skepta de mainstage af te sluiten. Starten met That’s Not Me is leuk, maar het energielevel zakte meteen daarna weg, en dat terwijl we inmiddels weten hoeveel Skepta van een degelijke energy crew houdt. Natuurlijk gaat het met Shutdown nog een keer flink los, maar de vraag is of Skepta de aangewezen man was voor een dagafsluiting.

Leuk was dat er eigenlijk elke dag na de grote afsluiter, nog een toffe act in de vaak onderbelichte en matig bezochte tent stond. Op de donderdag was dat al Sheck Wes, en na Skepta kwam Rich the Kid de boel nog even afbreken. Mensen die via de uitgang richting de camping liepen, moesten langs de tent, en dus was het bij zowel Sheck als Rich nog aan tot in de late uurtjes.

Zaterdag
We begonnen de dag dit keer met wat actie van onze Zuiderburen. Hoewel Nederland geen enkele rapper richting Ferropolis stuurde, deed België dat was beter met twee live-acts. Eerst was het aan Dvtch Norris, die met zijn charme en ongekende energie het kleine groepje fans dat naar de Highsnobiety Soundsystem was gekomen horendol maakte. Meteen aansluitend was het Woodie Smalls die iets meer man naar de tent trok, al stond daar ook niet meer dan een man of tachtig. Snel door naar MadeinTYO, die om 19.00 op het strand stond. Zoals vaker bleek dat de perfecte tijd om de eerste grote crowd van de dag te hebben. En dus besloot MadeinTYO maar een borrel te pakken, en nog een. Met fles Henney in de hand kwam hij dan toch naar buiten met de woorden “I’m really fucked up”. Daar zal niemand over geklaagd hebben, want hij klonk constant overtuigend en hield zijn niveau de gehele show hoog.

Niet veel later was Joey Purp nergens te bekennen bij de Backyard-stage, en dus was er tijd om even een kijkje te nemen bij Ufo361 op de mainstage. Vooral bij zijn track Ich bin ein Berliner ging het publiek HAM, en gingen de pakken met sap meters de lucht in. Pakken met sap? Ja. Op Splash! is er de bijzondere regel dat het campingvolk kartonnen pakken mee het festivalterrein op mag nemen, ongeacht de inhoud. En neem van ons aan, zelden zat er daadwerkelijk sap in. En dus zag je mensen in plaats van met nektasjes rondlopen met kartonnen pakken, met ductape hangend om de schouders. Teruglopend richting het strand, bleek Joey Purp toch ineens aanwezig te zijn. Voor nog geen zeventig man (waarschijnlijk wist men niet meer dat hij kwam) zette hij een bijzonder goede show neer, en ondanks de lage opkomst, leek hij het dope te vinden om voor de kleine crowd te spelen.

Het smaakte naar meer Amerikaanse actie, en die kwam er. En met die actie kwam nu dus wel een lastige keuze: met $uicideboy$ en Young Thug op hetzelfde tijdstip, wees de aanzienlijke hoeveelheid $uicideboy$ fanmerch die er over het hele festival werd gedragen op een gekkenhuis bij de Beach-stage. Het bleek geen slechte keuze. Het strand stond ramvol met springende, moshende en schreeuwende fans, en met de delivery van Scrim en Ruby da Cherry was wederom helemaal niks mis. Na banger after banger met als hoogtepunt Paris, bleek veel volk toch nog even wat van Young Thug te willen zien. Met werkelijk niemand op de wandelpaden, was het ook bij Thugger op de main lekker vol. Heel overtuigend was zijn show echter niet, al wist ‘ie met zijn main tracks en featurings het publiek nog wel af en toe op te zwepen.

Nee, voor een overtuigende show rond die tijd had je beter rechtstreeks van het strand naar JID kunnen lopen. Hij gaf in de tent een van de beste shows van het festival, en het was goed om te zien dat een aanzienlijk deel van het Splash!-publiek het daarmee eens was. Hij was namelijk naast $uicideboy$ en Young Thug de reden dat mensen even niet zaten te smoken, chillen of eten. Gelukkig was er na JID even tijd voor all that. Het schema zat zo in elkaar dat alle live-acts minstens een half uur voordat Future als enige originele headliner die wel kwam opdagen op de mainstage mocht verschijnen. Opvallend genoeg was er weinig tot geen respons toen hij daadwerkelijk opkwam, en eigenlijk waren de enige twee massale oplevingen die tijdens Mask Off en toen Ufo361 het podium opkwam om een track te doen.

Met Gunna als wederom een waardige dagafsluiter in de tent, liep het festival dan toch op z’n einde. Splash! heeft zich ondanks een aantal grote tegenslagen wederom bewezen als een van dé hiphopfestivals in Europa. Daarbij onderscheidt het zich naast de grote overlap qua artiesten met Openair Frauenfeld en WOO HAH! door locatie, sfeer en een organisatie waar veel festivals nog wat van kunnen leren.