Een concert op woensdagavond: het blijft een aparte bedoening, maar niet gaan is natuurlijk geen optie. Vanavond verzorgen Regga en de kersverse Grote Prijs winnaars Dret & Krulle het voorprogramma in de Oude Zaal van de Melkweg, maar zoals verwacht komt het publiek toch echt voor Slaughterhouse. Niet geheel onverwachts trapt de initiatiefnemer van de groep, Royce Da 5’9", het optreden af met Sound Off. De leden introduceren zichzelf met de openingstrack van het album en wat volgt is een show van ruim een uur, die helaas wel lijdt onder het slechte geluid (naar het schijnt ‘dankzij’ DJ Frequency).
“That boy Crooked I is equivalent to four arms”
Crooked I is waarschijnlijk de meest onbekende van het stel, maar kan vanavond rekenen op genoeg respons. De ex-Death Row rapper laat er geen gras over groeien en represent, zonder dat het vervelend wordt, duidelijk de West Coast (Long Beach). Ondanks dat hij duidelijk in de schaduw van Joell Ortiz en Royce staat manifesteert Crooked I zich prima.
“Joell Ortiz is the body / The cannibal slash killer / kill you then eat your body”
Joell Ortiz maakt de dienst uit vanavond, punt De rapper uit Brooklyn bepaalt met zijn messcherpe flow en teksten of het losgaat of niet. Dat hij één van de betere mc’s van dit moment is wisten we al, maar met zo een indrukwekkende performance doet de lyricist van Puerto Ricaanse afkomst er nog een schepje bovenop.
“Joe Budden is the pair of legs / He runs shit alongside I / the apparent head”
Joe Budden is, net als op de cd, een beetje de vreemde eend in de bijt. De New Jersey rapper heeft in tegenstelling tot de rest een wat laidback stijl en dat is ook te merken op het podium. Veel voegt de ogenschijnlijk stonede Mouse Budden niet toe, maar hij krijgt op een gegeven moment wel de lachers op z’n hand met een paar droge opmerkingen.
“I am the general / bow now”
Royce Da 5’9" heeft duidelijk de grootste staat van dienst met Premo klassiekers als Hip Hop en natuurlijk Boom, die onder luid gejuich wordt ontvangen. Samen met Joell Ortiz is de Detroit-resident vanavond de vormgever. 5’9" regisseert en overtuigt, maar moet het qua podiumperformance wel duidelijk afleggen tegen Joell.
“Slaughterhouse in the place to be see / And we got what it takes to rock the mic / We gon’ take it back to when niggaz was rockin right”
Van een groep die zichzelf “Slaughterhouse” noemt mag je wat verwachten. Een massale slachtpartij is het helaas niet geworden. Redenen? Het blok waar de leden, en hun hometown, één voor één (nogmaals) werden voorgesteld was veel te langdradig en het geluid was simpelweg te slecht. Desondanks heeft de goed gevulde Melkweg met een mix van Slaughterhouse en solomateriaal een toffe show gezien waarin Joell Ortiz er wel met kop en schouders bovenuit stak.
