Run The Jewels in Tivoli: beuken van begin tot eind

Het nieuwe Tivoli is niet een zaal die je direct associeert met bulderende 808 drums en militante raps. De lobby van de Utrechtse poptempel doet meer aan als een kruising tussen een übersjiek winkelcentrum en een theater. Zeker als je ook nog in de rij staat met keurige dames van middelbare leeftijd die een ander evenement op één van de vele verdiepingen in het moderne pand bezoeken. Toch gonst het rond de kassa al van de hoge verwachtingen voor het evenement waar HIJS moet zijn. Wij zijn er voor Michael Render en Jaime Meline, de mannen die hét hiphop-album van het jaar uitbrachten. Run The Jewels fast, f*** the slow-mo.

Na de trappen opgelopen te zijn, komen we de uitverkochte zaal binnen en begint Joe Kickass direct met het voorprogramma. Als voorprogramma heeft hij uiteraard niet veel tijd, dus de tijd die hij wel heeft, gebruikt Joe vakkundig voor zijn tracks. Op de enkele melding na dat zijn in maart verschenen album en de bijbehorende merchandise een verdieping lager te koop zijn, laat hij praatjes achterwege en blaast hij in rap tempo door zijn setlist heen. Daarna hoeft het publiek niet lang te wachten tot Queen’s We Are The Champions uit de speakers schalt en de hoofdact van de avond breed grijnzend het podium op wandelt. Killer Mike en El-P zijn gearriveerd. Handen gaan massaal de lucht in, met rechts een vuist en links twee vingers die als pistoolloop naar de vuist wijzen. De titeltrack van het eerste album zwelt aan en het feest barst ongenadig los.

1-runthejewels-tivolivredenburg-joel-frijhoff-hiphopinjesmoel

Beide rappers spitten bijzonder energiek hun verses en hebben er duidelijk zin in. El-P meldt het publiek dat ze er een Blockbuster Night van maken voordat de gelijknamige track ingezet wordt. DJ Trackstar, die eerder al als tour-DJ van Killer Mike op de Nederlandse podia te vinden was, dropt live zijn scratches en spit van achter de decks als derde man mee. Alle ingrediënten zijn er voor een méér dan memorabele avond. Hoewel iedereen het naar zijn zin heeft, knaagt er wel iets. Mike zijn microfoon klinkt beduidend zachter dan die van El en ook de beats willen nét niet zo hard klappen als men wil in de zaal. Vooraan ontstaat een moshpit en wanneer de lichte frustratie over het geluid na vier nummers dan toch het podium bereikt en op aanjagen van het duo aangepast wordt, ontploft deze in een kolkende massa rauwe energie waar je, als je het op de een of andere manier zou kunnen opslaan, een middelgrote stad mee van licht kan voorzien.

2-runthejewels-tivolivredenburg-joel-frijhoff-hiphopinjesmoel

El-P geeft een compliment aan het publiek op het balkon, mensen die volgens hem boven de dertig zijn en daarom lol maken zonder dergelijke waanzin, maar hij waardeert hun komst. Vervolgens geeft hij een compliment aan de vloer voor hem,“because you guys just don’t give a fuck”. Hij biedt gekscherend zijn excuses aan aan de rest van de zaal voor de heisa van rij 1 tot en met 21, een kwinkslag waarmee praktisch de hele zaal beschreven wordt, als er überhaupt rijen zouden zijn.

3-runthejewels-tivolivredenburg-joel-frijhoff-hiphopinjesmoel

De tracklist neemt zijn vervolg. Bier vliegt door de lucht, mensen beuken lachend van oor tot oor op elkaar in, shirts worden drijfnat van zweet en drank en de stemming kan niet meer kapot. Run The Jewels heeft geen spanningsboog, geen crescendo, geen rustpunt en geen climax. Run The Jewels heeft enkel de standen aan en uit. En deze zaterdagavond in Utrecht was áán, heel erg áán.

4-runthejewels-tivolivredenburg-joel-frijhoff-hiphopinjesmoel

Geplaatst door Rik Spruijt op 23 december 2014