Public Enemy treedt inmiddels al 23 jaar op in Amsterdam, zo vertelt Chuck D tijdens de show. Het is niet aan de frontman af te zien dat hij inmiddels al bijna 50 is, want ook anno 2010 springt de nog altijd gedreven veteraan over het podium. Vanavond stroomt Paradiso langzaam vol en blijkt dat men nog altijd down is met PE, alhoewel de balkons wel matig bezet zijn. Desondanks geen gekke opkomst voor een maandagavond.
Aan twee acts van Chuck D’s label SlamJAMZ de opgave om de avond te openen. Tijana BASS, een rapster/zangeres met roots in Kroatië, Servië en Montenegro en Slovenië faalt jammerlijk met een vage, rommelige mix van zang en rap. Ze is amper te verstaan en zwalkt zonder doel over het podium. Gelukkig tapt Tranzlate, de Rotterdamse hiprock band die we onlangs al interviewden, uit een ander vaatje. Het gezelschap begint met een toffe medley van ‘hiprock’ tracks en de eerste koppen in de zaal beginnen tevreden mee te knikken. Frontman Metalz komt helder over en het toffe scratchwerk van DJ DCS is van toegevoegde waarde. Het publiek krijgt gedurende de show van pakweg 20 minuten een letterlijk keiharde mix van hiphop en rock voorgeschoteld.
Rond kwart voor 9 is het PE-tijd en die-hard fans weten dan whaddup. Chuck D, Flavor Flav, de band en de S1W’s betreden het podium. Vanzelfsprekend komen al snel een hoop classics voorbij waaronder Rebel Without A Pause, Don’t Believe The Hype, Bring the Noise en Welcome to the Terrordome.
Het nieuwe materiaal slaat wat minder aan. Na een uur kakt de show daarom een beetje in, maar gelukkig komt DJ Lord al vrij gauw met een gruwelijke DJ-set op de proppen waarin hij doodleuk onder meer Nirvana helemaal kapot scratcht en jugglet. Wanneer Chuck D op een gegeven moment vraagt of er rappers in de zaal zijn, klimmen King Jule, KRZ en Master Surreal het podium op. Laatstgenoemde weet de hele zaal mee te krijgen met een keiharde freestyle die de Keynote Speaker al springende over het podium met verve uitvoert.
Het publiek is enthousiast, maar komt vanavond niet helemaal los. Pas na ongeveer anderhalf uur ontstaat bij Fight the Power voor het eerst een echte moshpit. Voor de rest blijft het springen beperkt tot de eerste rijen. Flavor Flav hypt met zijn enthousiasme gelukkig het publiek steeds op en blijft een van de meeste kleurrijke verschijningen in hiphop. Met Chuck vormt hij een perfect duo en het is verbazingwekkend dat de heren na al die jaren nog steeds zo hard rocken, ruim 2 uur lang (!!). Ja, een concert van Public Enemy is een absolute aanrader. Ook als je na 1988 geboren bent en geen die-hard PE-fan bent.
Hou HIJS in de gaten voor een uitgebreide gallery van het concert!
Beeld door Joel Frijhoff (www.joelfrijhoff.com)
