De Nederlandse vertaling is verzorgd door niemand minder dan Def-P, voorman van de Osdorp Posse. Zijn reputatie was reden genoeg om kritisch te kijken en te luisteren…
Had geen enkel idee wat ik moest verwachten van een theaterstuk dat door Def-P vertaald is. Misschien was ik bevooroordeeld, maar in de loop der jaren heb ik enkele bedenkingen over het taalgebruik van Pascal Griffioen AKA Def-P. Mijn metgezellin was zo nog meer bevooroordeeld: zij relateerde hiphop met geweld, boze, scheldende en moeilijk kijkende jongens in het gezelschap van half uitgeklede vrouwen. Exact zoals de vele bling-bling clips ons willen doen geloven… Met enige scepsis nam zij naast mij plaats.
In deze rapversie worden twee identieke tweelingen van elkaar gescheiden wanneer hun vader (een beroemde MC) zelfmoord pleegt. Na een kwart eeuw treffen de vier elkaar weer, wanneer in Ephesus een MC-wedstrijd wordt georganiseerd. Persoonsverwarringen, identiteitsconflicten en explosieve man-vrouw relaties spelen de hoofdrol net als taalkunst en humor (vrij naar http://www.zep.nu)
De teksten gaan erg snel en in het begin had ik een beetje moeite de dialogen te volgen. Maar het geheel wordt goed gedragen door de zeer getalenteerde acteur Raymi Sambo die heeft laten zien dat hij een strakke rappersflow heeft die ik niet achter hem had gezocht…(http://www.raymisambo.nl/). De acteurs zijn goed op elkaar ingespeeld (kan ook door de routine komen) waardoor het gevarieerde publiek (mijn metgezellin incluis!) helemaal in de voorstelling komt. Al snel wordt mij duidelijk dat dit stuk niet al te diep gezocht moet worden en laat ik een al te kritische benadering vallen. Het gaat om een leuke en aardige comedy die in de jaren 70 een ‘blijspel’ zou heten. Een hele opluchting. Het is niet altijd zo dat hiphop gerelateerd moet zijn aan zwartgalligheid en achterstandsposities, maar ook aan gewone mensen die door bepaalde omstandigheden in een (komisch) verwarrende situatie zijn beland en die door ondoordachte beslissingen nog dieper wegzakken. Echter, via een lach en een traan komt uiteindelijk alles weer ok.
Verder had ik de indruk dat de beats voor sommige spelers iets te snel gingen om hun teksten verstaanbaarder te laten klinken, maar de replies van Raymi, plus de verschijningen van Leona Phillipo en Roosmarijn Luyten maakten veel goed. Het verhaal werd steeds duidelijker en ik moet toegeven dat Sergio Ijssel en Dionisio Matias de komische ‘losers’ uitstekend wisten neer te zetten.
Als hoogtepunten vernoem ik de lange monoloog van Sambo over ‘die Mutti’ en de verkleedpartij van Luyten als Vlaamssprekende agente.
Van enkele criticasters hoorde ik de kritische noot dat MC Shake te weinig diepgang bevat. Dit is te weerleggen door aan te geven dat hiphop in de eerste plaats gaat om Peace, Unity, Love and Having Fun! Al deze waarden waren vertegenwoordigd in deze hiphopcomedy waarvoor veel meer ruimte moet worden gecreëerd!
Mijn metgezellin gaat zich overigens meer verdiepen in het fenomeen hiphop.
Fixtures:
Voorstelling: MC Shake
Waar: Bellevue, Amsterdam
Damage: 10,-
Bier: 2,-
Bezetting: Full house!
Food: Gevarieerd
Cijfer: 9
