Festival-liefhebbend Nederland mocht thuiskomen op Paaspop

Het eerste festivalseizoen in drie jaar tijd werd afgetrapt in Schijndel. En hoe. Paaspop en alle Paaspoppers vielen letterlijk met de neus in de boter; drie dagen zon, droog en een graad of 18 op de voorspellingen. In de praktijk betekende dat: veel picknick-sessies, zonnebrand smeren, genoeg drinken en optredens checken in broeierige tenten. En last minute-beslissers hadden al helemaal pech; er was geen kaartje meer te verkrijgen via Ticketswap.

Paaspop is al jaren de ideale start van het ‘buitenseizoen’, maar aan alles merkte je dat er dit jaar, na twee jaar alleen maar krekels op de festivalweide, toch een gezondere druk achter zat. Dat uitte zich al in de pendelbus, waar al wat blikjes voorgemixte cocktails door de kelen gleden. En in de rij voor de ingang; niemand wilde het startschot van het eerste grote meerdaagse buitenfestival missen en dus meldden diverse kaartkopers zich, voor Paaspop-begrippen, extreem vroeg op Goede Vrijdag.

En daarvan profiteerden natuurlijk diverse artiesten. Opvallend; de keuze aan podia en feesttenten was altijd al reuze, maar dit keer nog groter. Er speelden diverse coverbands op een groot buitenterras, bezoekers konden een rondje maken in een reuzenrad en er was een ietwat verscholen rooftopbar in de hoek van het Join Us-veld te vinden. Wat al die plekken gemeen hadden? Gezelligheid. Overal ontstonden op willekeurige momenten van de dag onmisbare feestjes.

Met 275 acts op de poster, 17 aangekondigde tenten en zelfs een dj bij de merch-stand was er genoeg te doen. Het is dan ook vaak kiezen; gaan we naar S10, naar Kevin of proberen we vooraan te komen bij The Opposites? Lopen we tussen ADF Samski en Henkie even naar Anouk of komen we dan nooit op tijd terug? We kunnen onszelf nou eenmaal niet in tweeën splitsen, dus ook wij hebben zo’n negentig procent van Paaspop vakkundig gemist. Soms werd een te ambitieus ren-schema van het ene naar het andere podium ons fataal. Een andere keer liep een tent zó vol tijdens de pauze-dj, dat we maar besloten om buiten te gaan chillen.

Maar in de tien procent die we wél mee wisten te pakken, gebeurde heel veel moois. Dat begon op vrijdag bij Sigourney K, die haar potpourri van trapbeats, bekende 90’s-melodieën en een heel fijn stemgeluid ten gehore bracht in de Roxy. Het bleek een van de weinige, goed toegankelijke shows in die tent. Later op de dag, bij de shows van onder meer Sevn Alias X Josylvio, Joost en Antoon stond de jeugd opgepropt als haringen in een ton.

Daarom weidden we tijdens de rest van het weekend vaker dan ooit uit naar de andere tenten, want hiphop en aanverwante genres liepen eigenlijk als een olievlek uit over zo goed als het hele terrein. Dat ging van de grootste tent, de Apollo, waar onder meer Donnie, Snelle en The Opposites optraden voor tienduizenden, tot aan een van de kleinste tentjes waar men op flipperkasten kon spelen. Bleek daar ook nog even een dj-set te zijn neergezet en een flink deel van het oeuvre van De Jeugd van Tegenwoordig meegeblèrd te kunnen worden.

Ondanks dat die groep niet geboekt werd voor deze editie, was een derde van die Amsterdamse act all over Paaspop. Op vrijdag draaide Willie Wartaal een dj-set in The Warehouse – die overigens ook iedere avond een één-eruit-één-erin-beleid kende, en op zondag dook hij op tijdens de set van Donnie. Die had overigens wel meer gasten meegenomen, voornamelijk uit het smartlap-wereldje waarin hij een steeds grotere rol begint te spelen. De Apollo ontplofte werkelijk drie keer vlak na elkaar, toen achtereenvolgens Mart Hoogkamer, Frans Duijts en René Froger de Apollo toe kwamen zingen.

Maar het mooiste moment kwam toen Vlaming DIKKE zijn shirt uittrok en Eerste Paasdag officieel omdoopte tot L-season. De Marokkaans-Lummense rapper spitte materiaal van zijn eerste twee Top Notch-releases, maar deed er, toen de weinige aanwezigen eenmaal allemaal naar voren waren gekomen een schepje bovenop. Er klonk een pompende trage house-beat inclusief catchy melodie en daar was ‘ie weer: WiWa op een track met DIKKE? Als kers op de taart kwam ook Bartofso (of ‘Akkabouz driedoes’) het podium opgewandeld om een couplet erop te performen. Geloof ons; zodra die dropt is het over en hoeft niemand zich ooit meer te schamen voor zijn overgewicht in de club, op festivals en in de lokale feesttent. Want die bolle die gaat dom dik!

Ook gruwelijk; een lesje auto-tune controle over klassieke samples, door sor. De klas zit niet helemaal vol, maar iedereen is bij de les zodra de Amsterdamse artiest het podium van de Roxy beklimt. Hij experimenteert los-vast met zanglijntjes over de trapdrums en schakelt in no-time om naar een keiharde rap-verse. Zijn vrienden van Black Acid komen hem nog even vergezellen om een primeur te spelen van Bae Doven No. 2. In mei treedt sor op met een groot orkest in Het Concertgebouw, hier speelt hij een sicke trapshow vol zieke bassdrops, die soms pas invallen als het couplet al even bezig is.

Ook Hef kwam door met pompende beats. Sommige van zijn nummers gaan al meer dan een decennium mee, en precies 48 uur vóór zijn nachtshow in de Roxy dropte Hefvermogen 2. Hij speelde er Benz Muziek van, maar we hoorden ook recent materiaal van Boyz In De Hood 2. De rest van de show bestond voornamelijk uit krakers: Get Money en Puur bijvoorbeeld; beats met zulke harde drumprogrammeringen dat de Roxy bij iedere kick een beetje uit leek te zetten. Op de achtergrond kreeg Arie Du Chauffeur natuurlijk een lofzang en rapten KillahKeezy en Crooks mee. Hef bleek, met kille straatraps over jonko, Henny en de drang om geld te verdienen tussen allerlei party-acts, de perfecte man om de nacht in te luiden. Zelf vond ‘ie de respons van het publiek nogal lauw. “Die rondje kan groter, Paaspop. Maak geen grappen met mij!”, wees hij breed grijnzend naar het midden van de zaal, voordat er weer een harde beat de zaal in werd geslingerd door dj Sebiastian Moreno.

En of ‘die rondje’ groter kon. Bijna 24 uur na de show van Hef staan The Opposites voor een van hun weinige festivalboekingen van dit jaar op het grootste podium van Paaspop. En hoewel er nog altijd maar al te graag gerefereerd wordt aan die legendarische show op dat ene grote festival, is inmiddels ieder optreden van Twan van Steenhoven en Willem de Bruin (zo noemen ze elkaar ook steevast op het podium) iconisch te noemen. Of het nou hun legendarische comeback is op Appelsap, hun show in de kleinste tent op Lowlands of afgelopen ADE in de Bitterzoet; deze mannen hebben een hiphoplegacy-act in handen, en een verdraaid goeie ook nog.

In de Apollo verbluften ze met psychedelisch gekleurde visuals, waarin zowel live-beelden als speciaal ontworpen visuals terugkwamen. En met special guest Sef. En met hun kraakhelder gebrachte vocalen. Maar pas echt ontplofte het vanaf het moment dat The Prodigy’s Smack My Bitch Up – hier ooit zelf door hen gebracht ook – door de geluidsbarrière leek te knallen. Vanaf toen waren er weer de aloude hardstyle, hardcore en gabber-remixes die het publiek de shirts uit lieten doen en naar een nieuw energielevel brachten. Mensen die op hun tandvlees of laatste reserves liepen, kwamen nog één keer bij elkaar in de moshpit. En waar anders dan hier, op nog geen steenworp afstand van Maaskantje, klinkt het zó luid: “Wie is hier nou de snackbar? Gij of ik?!”

Paaspop, bedankt. Voor het feit dat we als festival-liefhebbers na meer dan twee jaar thuiszitten eindelijk écht thuis mochten komen. Voor mooie momenten en vooral voor het gevoel. We mochten weer, met dank aan iedereen die deze kermis extravaganza heeft opgebouwd. Hopelijk hebben jullie er als organisatie net zo van genoten als wij. En hopelijk tot volgend jaar!

De rest van de foto’s van Nikki volgen asap!

Geplaatst door bowie op 19 april 2022