Hoe ‘Down The Rabbit Hole’ je cynisme in drie dagen wegpoetsen kan

Op het moment dat er een hipster met een indianentooi de knutselhoek uitloopt, waar een ander net een matje van zilverpapier aan een ironische truckercap aan het bevestigen was, kan het hipstergehalte van het konijnenhol wat overweldigend worden. Cynisch doen over iedereen die zo ‘lekker zichzelf is’ maar buiten het festival schijnbaar geen glitterbroek aan kan doen, wordt dan even heel makkelijk. Cynisch blijven op Down The Rabbit Hole, dat is echter een veel zwaardere taak—want tering jantje, wat is er toch een hoop moois te beleven daar in Beuningen.

Down The Rabbit Hole

De naam van het festival geeft met zijn verwijzing naar Alice In Wonderland sinds de eerste editie al aan dat het hier om ontdekken gaat. Dat de drie belangrijkste podia onmogelijke namen hebben die tijdens de zesde jaargang nog steeds niemand onthouden kan, neem je dan ook snel voor lief. Teddy Widder wordt in de volksmond al snel ‘die blauwe’, Hotot gewoon hoofdpodium en Fuzzy Lop ‘nummer drie’. En als je desondanks de weg compleet kwijt bent, duik je gewoon van verrassing naar verwondering.

Man never been down the rabbit hole when it shutdown, aye?

De hoofdattractie voor ons is op de eerste dag Skepta. We hebben de BBK-frontman nog nooit een slechte show zien geven, en daar vormt deze avond zeker geen uitzondering op. In een fluorshirt dat zo uit de kast van een oude raver in de 90s getrokken lijkt te zijn, struint hij met zijn zwarte cap over het podium. Zijn verses rollen strak afgemeten van zijn tong, waarbij ze even routineus als gemotiveerd gespit lijken te worden. Het publiek reageert er in eerste instantie nog wat kalm op, maar als het “Lyrics for lyrics, calm!” uit het toepasselijk getiteld Lyrics klinkt, scheert de eerste crowdsurfer al over hen heen.

Die energie weet Skepta zowel met relatief rustigere tracks als met bangers vast te houden, dus wanneer It Ain’t Safe invalt, davert de tent heen en weer. De Londenaar weet het publiek zo op zijn hand te krijgen, dat een relatief onbekend BBK-lid als Shorty gewoon een tune in de set kan doen, zonder deze ook maar een seconde inkakt. “Man never been down the rabbit hole when it shutdown, aye?”, merkt hij aan het einde op, alvorens de boel compleet af te breken, en het publiek met een welgemeend ‘Dankjewel!’ gedag te zeggen.

Down The Rabbit Hole

Nothing great about slowthai z’n live performance

Het contrast tussen de vlijmscherpe performance van Skepta, en die van grote belofte slowthai een dag later, valt niet bepaald in het voordeel uit van die laatste. Dat zijn uitstekende debuutalbum Nothing Great About Britain op plaat heerlijk venijnig klinkt, mogen we live nog een keer horen, want alle tracks worden integraal afgespeeld, inclusief de vocalen. Dat is helaas verre van uitzonderlijk voor een rapshow, maar dat de rapper in kwestie zelf ook meerapt, kan toch geen onredelijke verwachting zijn.

Slowthai blaft, schreeuwt, trekt gekke bekken, rent heen en weer met een (dankzij de vocalen van band totaal overbodige) backing rapper en jodelt zelfs even, maar daadwerkelijk een hele verse kicken hoort blijkbaar niet bij zijn arsenaal aan opgefokte fratsen. Zijn visie op grime is even rauw als punk, maar zijn idee van een live performance is een veredelde playbackshow. Tijdens Inglorious, zijn single met Skepta, komt diens verse van band, wat maar een marginaal verschil met zijn eigen onderdeel oplevert.

Met de beste wil van de wereld is slowthai zijn performance is voor de enigszins kritische concertganger niet anders dan ‘matig’ te omschrijven. Dat de circle pit desondanks een uur lang met onafgebroken enthousiasme door de tent raast, geeft aan tot hoever een solide rap performance inmiddels al gedevalueerd is; wat op het podium gebeurd is anno 2019 van ondergeschikt belang aan wat ervóór plaatsvindt.

Down The Rabbit Hole

Master classes in rappen

En dat terwijl eerder die dag nog een voorbeeld van topklasse live rappen is gegeven in dezelfde tent. De in Australië woonachtige Zambiaanse Sampa The Great staat barstend van het charisma voor haar band, strakke spits over warme beats leverend. Daarbij leunt ze soms op een flard Alright van Kendrick Lamar, of een cover van Lauryn Hill’s Doo Wop met eigen lyrics in de verses. Zulke aanpakkers vallen prima bij het publiek, maar heeft ze eigenlijk helemaal niet nodig. Haar eigen materiaal blijkt ondanks een gebrek aan herkenning meer dan krachtig genoeg om te overtuigen.

Mede dankzij die cover en het feit dat ze een uitstekend rappende vrouw is, is het aftellen tot de vergelijkingen met Ms. Hill in de internationale muziekpers gemaakt worden. Haar relatief zware stem en recht-voor-je-raap flow doen echter eerder aan Foxy Brown denken, op de best mogelijke manier. Sampa is vleesgeworden Afrikaanse branie; een straatrapper op soulbeats, onder wiens stem iedere hoorn stab een opgestoken vuist wordt. Check haar nieuwe single Final Form met je volume vol open en houdt deze vrouw in de gaten, want ze verdient het om een hele grote te gaan worden.

Down The Rabbit Hole

De andere masterclass hiphop op de zaterdag, wordt vanaf het hoofdpodium geleverd door The Roots. Er wordt geopend met Proceed, de single van mid-90s classic Do You Want More?!!!??!. Voor veel bezoekers zal de bijna 25 jaar oude track een onbekende zijn, maar Black Thought, Questlove, en de rest lijken gekozen te hebben om juist hun fanatieke fanbase op hun wenken te bedienen. Na klassiekers als Act Too (Love of my Life) en Dynamite! spelen ze een medley boordevol 90s classics van Mobb Deep tot Gang Starr en Wu-Tang, die aan het einde in hun eigen Clones uitmondt.

De rest van de set leunt voornamelijk op de meest hardcore hiphop tracks in hun catalogus. Nummers als Web en Double Trouble stellen Black Thought in de gelegenheid te bewijzen waarom hij één van de beste rappers ooit is, en die kans grijpt hij met beide handen aan. Dat het tijdens hun performance regent deert de trouwe fans nauwelijks; om zoveel virtuositeit kan niemand heen. Ongetwijfeld zullen er festivalbezoekers zijn die ervan balen dat ze hun grooste hit The Seed overslaan. Voor de fans van het eerste uur is het echter juist smullen om The Roots terug naar hun, tja, roots te horen gaan.

Wie door een als konijnenhol vormgegeven tunnel naar een semi-verborgen deel van het terrein gaat, komt Zwangere Guy tegen op het kleinste podium van het festival. In een N.E.C.-shirt gestoken heet hij alle Belgen van het festival welkom, om vervolgens complete chaos te ontketenen. Het is hoog tijd dat het Nederlandse publiek in grotere getale gaat beseffen wat ze bij de zuiderburen al lang weten: de ZG is zowel live als op plaat één van de allerbeste rappers van het Nederlands taalgebied.

Vampire Weekend

Of het nu onverwachtse ontmoetingen zijn of knallende headliners; teleurstelling is op Down The Rabbit Hole een zeldzaam fenomeen. De organisatie beschikt over een prachtig terrein, waarop ze perfecte balans weten te vinden tussen relevante headliners en avontuurlijke nieuwkomers. Het ene moment kijk je toe hoe de langverwachte en uitstekende show van Vampire Weekend letterlijk omlijst wordt door een regenboog, het andere hoe de Spaanse Rosalia traditionele flamenco vermengt met moderne pop tot een zinderende show.

Achterin de ‘Garden of Eden’ loop je zomaar de leden van Khruangbin tegen het lijf, terwijl ze daar bijna onherkenbaar chillen zonder hun pruiken. Een uur of twee later zie je ze, compleet getransformeerd in hun concert-outfits op het podium staan. Met lome beats en psychedelische gitaarriffs, geven ze de weide bij het hoofdpodium de perfecte zondagmiddag, terwijl bassiste Laura Lee sensueel heupwiegt achter haar instrument. De zon glinstert ondertussen op het water, en hoewel je je nog steeds niet kan herinneren wat voor idiote naam ze ook alweer aan dat podium ernaast hebben gegeven, weet je één ding inmiddels zeker:

“Dit is het mooiste muziekfestival van het jaar. Knutselhoek en al.”

Fixtures
Hoogtepunt: De zakkende avondzon breekt door bij Vampire Weekend en zet een regenboog om de van zichzelf al uitstekende show heen.
Dieptepunt: Grace Jones die zonder uitleg een half uur te laat begint, en de deceptie die slowthai als live performer blijkt te zijn.
Bier: €2,85 (1 munt)
Wc: Gratis
Garderobe: Kluisjes kosten €7 per dag, exclusief €5 borg
Geluid: Opvallend goed, vooral wanneer je in het midden bij het hoofdpodium staat. De afstand lijkt daarbij nauwelijks iets uit te maken.
Bezoekers: 35.000 (uitverkocht)
Damage: €164,- (excl. €10,- servicekosten)
Cijfer: 8.5

Geplaatst door Jaap van der Doelen op 10 juli 2019