Na een huwelijkscrisis te hebben overwonnen, zijn twee van de grootste entertainers van deze tijd terug, misschien wel scherper dan ooit. Beyoncé en JAY-Z brachten een drieluik aan albums af die inzoomt op alle perikelen in hun liefdesleven en sluiten met een gezamenlijke tournee die periode uit hun leven af. Alles zit goed tussen The Carters, ze zijn weer gelukkig samen en de hele wereld mag het weten. Daarom wordt tijdens de On The Run II Tour ook de Amsterdamse Johan Cruijff ArenA overladen met liefde, maar voornamelijk met een strakke 2,5 uur durende show. Met het woord spektakel doe je wat zich gisteren in het grootste voetbalstadion van Nederland afspeelde misschien zelfs nog tekort.
Want ondanks dat je in 2018 nog steeds vraagtekens kan zetten bij of live concerten (met name in de hiphophoek) in een stadion thuishoren, is er flink uitgepakt met een megaproductie. Zodra Holy Grail ingestart wordt en de lift, waarin het koppel hand in hand verschijnt, beneden is begint er een ‘run’ door zowel hun gezamenlijke als afzonderlijke oeuvres en wordt helemaal duidelijk waaróm er gekozen is voor stadions; er gebeurt zoveel dat je ogen en oren het amper bij kunnen houden. Er is speciaal voor deze tour een soort speelfilm opgenomen die hun liefdesleven symboliseert en tijdens intermezzo’s op het veldbrede scherm wordt getoond, er zijn catwalks met daarin loopbanden en extra trappen verwerkt, er is vuurwerk, rook, danseressen en zodra het scherm zich in twee delen splitst blijkt er ook nog een vier verdiepingen tellend plateau achter te zitten waarop een big band staat. Soms geeft die wat extra sjeu aan de bombastische studioproducties, maar vaker staan ze er gewoon voor de leuk. Het draait vanavond om hét duo en die vinden het ogenschijnlijk jammer als de aandacht langer dan een half minuutje gericht is op iemand die daar geen onderdeel van uitmaakt.
Toch is die afwisseling meer dan welkom en zelfs noodzakelijk. Er zijn veel kledingwissels en Beyoncé en JAY-Z hebben ervoor gekozen om de show niet louter om hun (overigens uitstekende) vocale performance te laten draaien; de fantastische blazersintro van Dejá Vu, het soloballet op Nina Simone’s Four Women, dat heerlijk vloeiend overgaat in The Story Of O.J. van JAY-Z zeer fijne laatste album 4:44. Dat nummer zit midden in een politieke pauze van alle festiviteiten, maar voor de rest is het voornamelijk feest dat de klok slaat in Amsterdam Zuid-Oost. De fijnste momenten zijn als de twee samen op het podium te vinden zijn; dat is ook wanneer iedereen in het stadion wordt gepleased en wanneer ze ook zelf het meeste plezier lijken te hebben. De lach is niet van Hov’ z’n gezicht af te slaan wanneer zijn geliefde naast hem prachtige uithalen zingt en sexy danst zonder ordinair te zijn. Het volgende moment back-upt Bey Jigga’s venijnige bars heerlijk agressief mee. Ja, de show is tot in detail geregisseerd, maar als het zó goed gedaan wordt als hier, erger je je daar allerminst aan.
Van de afgelopen zaterdag verschenen nieuwe plaat Everything Is Love komt geen muziek voorbij, maar alsnog is de setlist uitgebreid en zeer fijn; we worden ruim anderhalf decennium terug in de tijd geworpen met uitvoeringen van Naughty Girl (zij) en Big Pimpin’ (hij), worden getrakteerd op bangers als Dirt Of Your Shoulder, 99 Problems en Niggas In Paris, maar ook op mash-ups waarin zowel werk van de vrouw als de man in huize Carter fantastisch wordt samengesmolten. In het middelste deel van de show krijgt Run This Town een verrassend Caribisch tintje waarmee het overvloeit in Baby Boy, en kort daarna krijgt No I.D.’s fijne ritme van Bam een plekje tussen hits als Mi Gente en Hold Up. Knap genoeg in een locatie van deze grootte wordt de show ook nog héél even intiem; zodra het eindelijk een beetje donker wordt pakt eerst Jay en vervolgens ook Bey een momentje van rust met Song Cry en Resentment. Even voelt het alsof er niet achtereenvolgens twee supersterren op het podium staan, maar ‘gewone’ mensen.
Dat ze dat niet zijn blijkt in de opmars naar de grande finale. Wát een hits komen er voorbij. Superbowl-achtige dansformaties komen voorbij bij Run The World (Girls) en Formation (op een podium dat over het V.I.P.-deel van het publiek op en neer zweeft), dan is er nog de swing van Show Me What You Got en natuurlijk de ultieme collabo Crazy In Love. En dat ze dat, na ruim anderhalf decennium vol ups en een paar downs, nog steeds zijn blijkt uit de afsluiter. Met Young Forever zingen ze Amsterdam vaarwel, gevolgd door een lach en een kus. Mierzoet, maar mooi. De liefde vierde hoogtij, en daar zijn ongeveer honderdduizend mensen getuige van geweest. Twee van de grootste artiesten van hun tijd vierden met een fenomenale On The Run II-show wat ze afzonderlijk en vooral samen voor elkaar hebben gebokst; hun grootste muzikale successen en vooral hun hervonden liefde voor elkaar.
Fixtures:
Hoogtepunt: de vele momenten dat Bey & Jay samen on stage stonden
Dieptepunt: eigenlijk geen, maar als we mogen mierenneuken: de show-elementen die niet goed tot hun recht kwamen doordat het zo lang licht bleef.
Bier: € 3,- / € 5,20
Geluid: Niet best, maar ook weer niet zo slecht als bij de meeste concerten in de ArenA
Bezoekers: +- 45.000
Damage: € 27,50 – € 175,-
Cijfer: 9-
