Begin jaren '90 was de legendarische formatie EPMD voor het laatst in Nederland. Zonder nieuw materiaal en met de nodige extra kilo's zijn de 'Brothers from Brentwood, Long Island' terug in ons kikkerlandje…
EPMD is niet zomaar een groep. Voor vele eind twintigers tot midden-dertigers is deze formatie een van hun favoriete groepen aller tijden. Het interessante aan Erick en Parrish is dat ze geen van beiden geweldige MC’s zijn, maar samen briljante tracks hebben gemaakt. De geniale cuts van DJ Scratch maakten een EPMD-track helemaal compleet. No-nonsense lyrics gekoppeld aan geweldige funky en minimale productie; dat is altijd de EPMD-formule geweest. Het aantal classics dat deze crew heeft gemaakt is enorm. Een kleine greep uit hun klassiekers: It’s My Thing, You’re A Customer, So Watcha Sayin, Rampage, Golddigger en Headbanger.
DJ Mass draaide vooraf alle juiste nummers voor de aanwezige doelgroep. De Utrechtse DJ voelde goed aan dat het publiek in de stemming was voor klassiekers van ‘87 tot ’93, het tijdperk van EPMD’s hoogtijdagen. Public Enemy No. 1, Top Billin, I Know You Got Soul, Fakin The Funk; allemaal kwamen ze langs. EPMD begon aanzienlijk later dan aangekondigd, pas rond 23.00 introduceerde DJ Scratch Erick en Parrish. Onder luid gejuich zette de crew It’s My Thing in gevolgd door You Gots To Chill, Strictly Business, en You’re A Customer. Na dit rondje klassiekers van debuutalbum Strictly Business volgde geweldig later materiaal met als hoogtepunt hun (in mijn ogen) beste nummer ooit So Watcha Sayin.
Erick en Parrish hadden er zeker zin in, maar de E-Double was wel erg high, waardoor hij soms een beetje te lang en warrig het publiek toesprak. Het ging niet ten koste van zijn delivery, daar was niets mis mee. DJ Scratch is al jaren een producer en zijn dagen als battle-DJ van de Supermen Inc. (nog voordat er turntablists bestonden) liggen ver achter hem. Zijn kleine DJ-set was daarom verre van perfect, maar wel hartverwarmend om te zien. Jammer was het dat hij niet de cuts deed op tracks als ‘Rampage’ en ‘So Watcha Sayin’, maar eigenlijk gewoon een beetje om de cuts (die op plaat stonden) heen scratchte.
Een hele toffe extra was de enorm enthousiaste Keith Murray. Hij stormde werkelijk het podium op en sprong er gelijk weer af toen hij het publiek in sprong met mic (!). Knap was het dat hij zijn rhyme van Hostile perfect uitvoerde. Murray was net als Erick Sermon aardig onder de invloed van het groene goedje waar ons land zo om bekend staat en bleef maar als een blije pipo stagediven. Na 20 minuten kwam EPMD weer terug om de show tot een beetje rommelig, maar goed einde te brengen. EPMD was ill, The employees of the year got the job done…
Fixtures:
Hoogtepunt: EPMD in levende lijve kunnen aanschouwen
Dieptepunt: geen
Bier: 2 euro
Wc: gratis
Garderobe: 50 cent
Merchandise: yep, heb mijn ‘Strictly Business’ shirt aangeschaft
Fotograferen: yep
Geluid: 8
Bezoekers: ca. 700
Showtime: 23.00
Curtains closed: 0.15
Damage: 20,-
Cijfer: 8
