Nadat hij in 2002 zijn onvolprezen solodebuut Fantastic Damage uitbracht, is het wat officiële soloreleases betreft vijf jaar lang stil geweest rond de New Yorkse rapper. I’ll sleep when you’re dead is de langverwachte opvolger.
“My name is El-P, I produce and I rap too”, zo vatte El Producto zijn muzikale bezigheden reeds samen op Tuned mass damper, een van de sterkste tracks die Fantastic damage rijk is. Tot op heden is er aan die werkzaamheden niets gewijzigd. Het werk van El-P vormt als het ware een genre op zichzelf. Voor al zijn projecten geldt dat de muziek afwijkt van het gebruikelijke hiphopgeluid. De enige verandering die hij in de loop der jaren heeft doorstaan is de ontwikkeling van onbesproken talent tot gerenommeerde artiest.
De meest uiteenlopende paden bewandelend, is El-P op zijn best. Enerzijds laat de sound op I’ll sleep when you’re dead zich omschrijven als futuristisch en buitensporig, terwijl er anderzijds een bedachtzame stap richting meer gangbare hiphop lijkt te zijn gezet. Uiteraard is het even wennen, maar na een aantal luistersessies blijkt het album zowaar pakkende refreinen te bevatten (The overly dramatic truth), evenals melodielijnen die logisch op elkaar afgestemd zijn.
Toch vormt de als postapocalyptisch omschreven sfeer ook op deze release de rode draad. Het leeuwendeel van de tracks tekent zich door obscure hooks, moeilijk ontleedbare lyrics en opgefokte drumsets. Terwijl op menig album een titel als Up all night ongetwijfeld een zoetsappige clubhit zou betekenen, gebruikt El-P dit opschrift voor een vreeswekkende, donkere track die paranoïde gevoelens opwekt, eerder dan een uitgelaten stemming te bewerkstelligen.
Vooral EMG belichaamt de voorzichtige stap richting gangbaarheid. Op het eerste gehoor valt deze track onder de noemer oldschoolhiphop te scharen. Wanneer de teksten echter beter tot de luisteraar doordringen, blijkt dat ook dit nummer zich op een moeilijk te evenaren niveau bevindt. Dat kort vaak krachtig kan betekenen, bewijst de rapper op Dear sirs, een agressieve opsomming van allerhande perversiteiten. Tijdens deze ruim anderhalve minuut durende banger, betoont El-P zich krachtig in het beoefenen van spoken word. Ook het daaropvolgende Run the numbers (met Aesop Rock) houdt het midden tussen poetry slam en hiphop.
Producerend is El-P alleen maar gegroeid. Zijn beats zijn onbegrijpelijk inventief, opzwepend en sfeervol. Over de vocale kwaliteiten valt hetzelfde te zeggen, hoewel de delivery op bepaalde stukken minder gretig klinkt dan tevoren. Misschien bewijst El-P met I’ll sleep when you’re dead wel onbewust meer aanleg te hebben voor produceren dan voor rappen, maar dit is een gevaarlijke uitspraak waar het zo’n veelzijdige artiest betreft. In ieder geval is het duidelijk dat El-P zijn kunstje nog niet verleerd is. Het grootste probleem is zodoende ontstaan uit luxe: hoe gaat hij een dermate sterke opvolger de volgende keer overtreffen?
Tracklist:
01. Tasmanian Pain Coaster feat. The Mars Volta
02. Smithereens (Stop Cryin’)
03. Up All Night
04. EMG
05. Drive
06. Dear Sirs
07. Run the Numbers feat. Aesop Rock
08. Habeas Corpses (Draconian Love) feat. Cage
09. The Overly Dramatic Truth
10. Flyentology feat. Trent Reznor of Nine Inch Nails
11. No Kings feat. Tame One
12. The League of Extraordinary Nobodies feat. Joey Raia, Slug & Murs
13. Poisenville Kids No Wins / Reprise (This Must Be Our Time) feat. Chan Marshall of Cat Power
Meer info: http://www.myspace.com/elproducto
