Dour het Belgische festival in het Frans sprekende gedeeltelijk van België stond voor de deur. Na de goede verhalen van de vorige edities was het tijd dat HIJS zelf maar eens een kijkje ging nemen.
Dag 1
Na een paar maanden vol ongeduld wachten was het eindelijk donderdag 15 juli: vier dagen Dour lagen voor mij. Na twee uurtjes rijden verschoot ik toen ik alle blauwe lichtjes zag aan de afrit: de politie hield grote drugscontroles met honden. Gelukkig moest ik niet stoppen en kon ik chill verder rijden.
Ik was nog geen vijf minuutjes op de camping of de eerste joint werd al gedraaid, het was alles behalve de laatste die tijdens het festival gerold zou worden.
Tegen tien uur ofzo gingen we naar het festivalterrein om Audiobullys te checken. Na een kleine vertraging kwamen ze op en gaven een dope show. Nog voor die show gedaan was, was het al tijd voor Krewcial.
Ik was benieuwd of zijn show even dope ging zijn als die bij zijn cd-voorstelling een paar maanden ervoor. Spijtig genoeg blokkeerde zijn MPC waardoor er geen drumsamples waren. Na een half uur vertraging hadden ze een oplossing: de drummer van de liveband bij Postmen kwam de MPC vervangen. Na alle vertragingen was er toch nog een dope show van een half uur die helemaal geïmproviseerd was. In Gent had hij nog twee zangeressen en een zanger als ondersteuning, maar spijtig genoeg kon ik deze keer niet van de aanwezigheid van Tanya Saw genieten.
Meteen daarna kwam Postmen uit Rotterdam Nederland representen in dezelfde tent. Met hun liveband maakten ze er meteen een feestje van in de overvolle tent. Ik ken hen niet zo goed dus weet absoluut niet welke nummers ze speelden, maar het klonk allemaal heel vet.
Om de overdosis hiphop compleet te maken gaf Jerboa (http://www.jerbmusic.com) nog een dope set met zijn liveband. Hij is normaal producer, maar van instrumentale hiphop weet hij ook heel veel af. Je kunt hem misschien een beetje een chille versie van RJD2 noemen, maar dan kom je nog steeds niet in de buurt. Ik had hoge verwachtingen en deze kwamen ook uit. Het publiek bleef eerst wat weg, maar na de eerste nummers stroomde de tent vol. Omni zorgde voor een goede afwisseling door op het einde van de show een nummer te komen droppen van zijn cd “Burgundy Brown” waarvoor Jerboa enkele nummers produceerde. Jerb deed ook enkele nummers van zijn nieuwste “Lefto / Jerboa Eardrums the EP” wat je zeker in huis moet halen. Spijtig genoeg moesten ze zich aan het tijdschema houden, waardoor de set ongeveer halverwege afgebroken werd. Hierna gingen we richting tent met onderweg nog een pitstop aan een frietkraam.
Dag 2
Tegen halftien werd ik wakker en meteen werd de eerste joint aangestoken. Waar het donderdag nog bewolkt en koel was, was vrijdag een warme zonnige dag. Er was geen hiphop dus we besloten nogal snel om heel de dag onder de partytent te blijven chillen. Tegen de avond gingen we “de berg van Dour” beklimmen. Onder heel de streek rond Dour werd vroeger naar steenkool gegraven. Van de afval van de mijnen maakte men heuveltjes. Een daarvan hebben we dus beklommen. Na een steile klim van twintig minuutjes stonden we boven. We genoten er van een mooie zonsondergang en een prachtzicht over de camping en het festivalterrein. Wat later zijn we nog even de optredens gaan checken, maar ik vond niets goed genoeg om te blijven. Na een kwartier heb ik me dan maar getroost met een heerlijke Belgische friet en niet veel later lag ik alweer te ronken in m’n tentje.
Dag 3
Ik werd wakker rond tien uur toen enkele mannen met djembé’s besloten om net naast onze tent een openlucht concert te geven. Dope natuurlijk, maar met slechts zes uurtjes slaap was het een koude douche. Dan maar richting die douches! Na een uurtje aanschuiven, met maar 24 douches voor 20.000 kampeerders gebeurd dat wel eens, kon ik me eindelijk wassen en wakker worden.
Zaterdag beloofde een dag vol hiphop te worden en dat werd het ook. Rond één uur zijn we maar richting het festivalterrein gegaan om als ontbijt een braadworst te eten (lang leve de festivals!) en wat later Le Dernier Fleau te checken. Ik had nog nooit van deze Waalse groep gehoord dus ik was benieuwd. De show begon best ok, maar na een tijdje werd de beat cd van Dr. Dre 2001 gewoon opgezet en in exact dezelfde volgorde begonnen ze hun teksten over “ghettootje spelen” te spitten. Ik heb ze niet geteld, maar ik denk dat ze uiteindelijk wel met 15 mensen op het podium stonden. Niet meteen m’n ding, maar goed om hen eens gezien te hebben.
Op de terugweg naar de tent hoorde ik plots dope beats. Blijkbaar speelde Svinkels aan het grote podium. Dit is geen Scandinavische groep maar een professionele Franse. Ze kwamen heel dope dus uiteindelijk vond ik het spijtig dat ik zolang bij Le Dernier Fleau had gestaan, terwijl deze mannen al een half uurtje bezig waren. Dj Pone van Fonky Family (bekende groep uit Marseille) stond achter de 1’s and 2’s en dropte tussendoor enkele mooie cuts.
Na een korte pitstop aan de camping gingen we rond vier uur richting Lefto en Omni. Weinig verrassingen: deze gasten komen altijd dope! Omni stond op het podium met Phil van Outspoken members. Het werd een dope mix tussen platen van Lefto en rijms van Omni en Phil.
Nog voor het gedaan was begon Diam’s al en haar wou ik zeker niet missen. Sommige mensen vinden haar “trop commercial”. Dit was wel te merken toen het eerste nummer begon: meteen werd het podium het doelwit van enkele randdebielen. Verschillende flesjes met en zonder inhoud, bier, water, gesmolten twix en ander snoep, iets onverklaarbaar ranzig en ja: zelfs enkele eieren landden op en rond het podium. Wie helemaal vooraan stond had pech: de pers werd vaak slachtoffer van friendly fire (zo noemt Bush het toch?). Ik kreeg een twix, een open flesje water en bijna een ei tegen m’n hoofd. De meeste fotografen gingen natuurlijk meteen lopen. Diam’s nam het eerst nog goed op en lachte het weg, maar toen het bleef aanhouden werd ze kwaad. Net voor haar eerste nummer afgelopen was werd ze zo kwaad dat ze gewoon haar mic in de ring gooide en backstage verdween. Niet veel later kwam er een auto aanrijden waar de fotograafjes en cameramensjes meteen op sprongen als vliegen op stront. Uiteindelijk bleef ze gewoon backstage zitten en kwam ze later met Sniper nog even hallo zeggen.
Na een uurtje internetten backstage (wie kan er nu langer dan 4 dagen zonder HIJS?) ging ik weer naar voor om Sniper te checken. Deze groep doet heel wat stof opwaaien in Frankrijk omdat ze in een nummer zeggen dat het een bananenrepubliek is en dat de politie te dom is. Nicolas Sarkozy ,oftewel de minister voor buitenlandse zaken daar, had zelfs gezegd dat het niet kon: ownee toch! Voor Dour had de extreem-rechtse partij Front National acties gevoerd om te verhinderen dat ze kwamen optreden. Net ervoor werd er zelfs een persconferentie gehouden om te benadrukken dat ze geen racisten zijn. Ondertussen was de security bang dat enkele extreem-rechtse idiootjes zich in het publiek zouden mengen en het optreden zouden saboteren. Terwijl bij Diam’s bijna geen security was en zeker geen die reageerde stond het nu vol met hen. Het werd zelfs minder dan een storm in een glas water! Geen enkel flesje, geen enkel ei en zelfs geen enkele “BOEH”. Volgens mij waren ze er wel, maar omdat ze zo achterlijk zijn hadden ze zich vergist en had Diam’s uiteindelijk gewoon ongeluk… Nuja dat is mijn theorie en meteen ook het einde van mijn gezeik over hen. Sniper gaf een dope show, maar na al het lawaai voor hun komst had ik toch wat meer verwacht. Uiteindelijk draaide de DJ nog een mix van dope Franse platen en kwam de groep nog een nummer doen waarbij al hun hommies onstage kwamen, hierbij was ook Diam’s (alhoewel ze zich wat verstopte achter iedereen).
Nadat we hadden gegeten was het dan tijd voor Starflam. Het was maar een maandje sinds ik hen laatst gezien had dus de show kende ik al wel ongeveer. Ze speelden wel heel wat nieuwe nummers van de bonus cd bij de luxe editie van Donne-Moi De l’Amour. Natuurlijk was het een dope optreden en ging iedereen helemaal mee. De breakdansers maakten de sfeer zelfs beter waardoor de vijf minuutjes regen bij iedereen zorgde voor de nodige afkoeling.
Na weer een stop aan de tent en de nodige joints was het tijd voor Blackmoon & Smif’n Wessun. Dit was ook al heel dope en tegen het einde aan kwam Starflam nog enkele nummers meedoen.
Meteen hierna kwam DJ Revolution. Hij bracht een set waar elke DJ jaloers van wordt. Lefto stond ernaast en keek ernaar. Misschien een puntje van kritiek is dat hij enkel bekende nummers speelde, maar niemand nam hem dat echt kwalijk. Ondertussen was het volop nacht en begon de tent leeg te stromen om 2 Many DJ’s te checken. Wij bleven natuurlijk omdat we wisten hoe dope RJD2 is. Eerst waren er nog de zoveelste technische problemen, “Dat moet je er maar bijnemen”, en een Lefto die zijn geografische kennis liet zien door te vragen waar iedereen vandaan kwam en zo alle steden in België, Nederland en Frankrijk op te noemen. Maar dan begon eindelijk RJD2 en natuurlijk: te dope!
De volgende groep op het programma was TTC. Dit is een groep uit Frankrijk met een heel originele sound, maar niet echt mijn ding. Ondertussen werden we lastig gevallen door een zatte Frans die blijkbaar een oogje op een dronken kerel (Bockie natuurlijk) uit Aalst had. Terwijl Bockie ergens op weg naar drie Ierse chicks lag te slapen gingen wij alweer richting tent en frietkraam. Na een laatste joint en de eerste streepjes licht vielen we dan ook meteen in slaap.
Dag 4
Wat denk je? Ik werd weer eens te vroeg wakker met Djembé’s naast me. Bij het buitenkomen viel ik bijna over een bum die voor m’n tent in slaap gevallen was. Zo’n dingen maak je nu eenmaal mee op een festival en dat maakt ook de speciale sfeer.
Na eerst m’n gsm op te laden aan een speciale stand (er hangen kabels aan het plafond waar je je telefoon aanhangt), ging ik richting het eerste optreden van de laatste dag: James Deano. Dit was weer een dope ontdekking. Ik had enkel zijn site even gecheckt en gezien dat hij ook een groep heeft: “Ultime Team”. Die groep gaf hem de nodige backup. Tussen zijn nummers door vertelde hij enkele grappige verhalen rond die nummers. Nadien hebben we nog een interview gedaan met hem. Hij bleek een heel toffe kerel te zijn.
Ondertussen was het al weer tijd voor Mike Relm met Quannum, Lyrics Born en Life Savas. Eerlijk gezegd kende ik weer niemand van deze line-up. Maar wat ik gezien had gaf me zin om hun hele discografie in huis te halen. Godverdomme die Mike Relm kan er wat van! Zijn originele outfit liet me meteen denken aan “The Crazy 88’s” uit Kill Bill Vol.1. Na hun show verkochten Life Savas en Mike Relm nog enkele cd’s aan het publiek. De show was ondertussen lang uitgelopen en volgens mijn horloge moest de Def Jux Tour al bezig zijn. Aangezien ze maar niet kwamen dacht ik al dat mijn horloge het begeven had. Net toen ik uit pure frustratie die horloge in de decolleté van de eerste de beste slet wou gooien, hoorde ik van iemand van de organisatie dat “iemand” ziek was en dat ze daardoor last minute (eerder last milisecond) moesten annuleren. Uit pure frustratie gingen we dan maar het pittakraam plunderen.
Met een volle maag en een lege portefeuille was het weer tijd voor The Pharcyde. Door heel de hype die rond deze groep hangt, had ik toch wat meer verwacht. Ze kwamen redelijk stoned op het podium en dropten een (voor mij te) chille show. De live band erbij was wel koel, maar tijdens heel het festival had ik er wel betere gezien. Het publiek ging wel los, maar ik verwachtte toch dat The Pharcyde ook wat meer zou bewegen.
Meteen hierna moesten we rennen naar de andere kant van het terrein om La Rumeur te checken. Deze Franse groep zit met een hoop frustraties nadat hun nieuwste cd “l’Ombre Sur Le Mesure” door de Franse hiphopradio Skyrock genegeerd werd. Volgens mij onterecht, want ze draaien er vaak veel slechtere dingen. Ik vond het wel spijtig dat ze na elk nummer hun haat tegenover die zender uitten. Liever had ik wat meer nummers gehoord. Maar in het geheel was het een dope show.
Tegen het einde stroomde de tent helemaal vol. Niet omdat zoveel mensen La Rumeur dope vinden, maar voor de volgende act: Le Troisième Oeil. Deze gasten uit Marseille stonden voor de derde keer op Dour. Ze dropten een dope show die begon met “Operationnel” en eindigden de show er ook mee nadien. Tussendoor dropten ze ook de track “Le Retour Du Shit Squad” die oorspronkelijk een collabo van Le Troisième Oeil, IAM, Faf Larage en Fonky Family is (Chronique de Mars). Mijn oorspronkelijke planning was om in het midden van hun show te vertrekken naar TY Live, maar door al die dope tracks is dat er niet van gekomen.
Uiteindelijk heb ik nog een kwartiertje Ty Live gezien. Dit was heel chill met een band en twee zangeressen die van uiterlijk twee tegengestelden waren. Maar omdat Oxmo Puccino ging beginnen moest ik alweer rennen.
De nieuwste cd van Oxmo (Cactus de Sibérie) werd overal zeer goed ontvangen en meteen als klassieker bestempeld, net als zijn twee vorige albums. Ondanks dit alles was de tent toch een stuk minder vol dan bij Le Troisième Oeil. Dit kan misschien ook komen door de extreme stank van iets onbekends (waarschijnlijk een bum die in het midden van de tent gestorven was). Maar goed, Oxmo kwam op! Na zijn nieuwste album was ik toch zijn grootste fan geworden en profiteerde van m’n perskaart om heel de show vanop de allereerste rij mee te maken. Ondertussen projecteerde men een vet filmpje vanachter op het podium. Tijdens “Black Desperado” en “J’ai Mal Au Mic” werd iedereen in de tent gek. Vooraan stonden bijna enkel Fransen uit het Noorden die speciaal voor deze groepen gekomen waren, de grens is immers niet ver van Dour.
Na twee extra nummers werd de mic doorgegeven aan de voor mij onbekende groep Triptik. Dit was de laatste show voor mij op Dour en ik werd voor een laatste keer aangenaam verrast. Ondertussen was het meeste publiek al gaan lopen van de stank die steeds erger werd. Toen Triptik ermee stopten waren we ook blij dat we uit de stank konden. We gingen nog even onze laatste friet van Dour eten en een beetje later lagen we al te pitten.
Laatste dag
Jup, weer die djembé! Eenmaal uit m’n tent bleek dat er al heel wat tenten verdwenen waren en er enkel een berg afval achter bleef. Enkele die-hards wilden maar niet aanvaarden dat Dour gedaan was en probeerden vanop de camping een afterparty te organiseren. Ze kregen vrijwel meteen een “PUTAIN TA GUEULE” oftewel: “Hou je mond debiel!!”. Na een uurtje hadden we ook alles ingepakt en alle bums van onze spullen gegooid. We lieten een mooie berg afval achter en waren klaar om te vertrekken. Na een laatste blik over de wei riepen we: “TOT VOLGEND JAAR!” en konden we net als de rest vertrekken. Het was een van de beste festivals die we tot nu hebben mogen meemaken.
Fixtures:
Hoogetepunt: Starflam, Oxmo Puccino, eigenlijk alle hiphop!
Dieptepunt: het publiek bij Diam’s
Bier: 2 bonnetjes voor 25cl en 3 voor een plastic flesje Stella van 50cl
Toilet: gratis op camping, op festivalterrein 35 cent
Garderobe: euh je tent?
Foto’s: perskaart!
Geluid: behalve de gebruikelijke technische storingen zat dat wel ok
Publiek: tussen donderdag en zondag stroomden in het totaal 120 000 bezoekers samen
Damage: 62,- voor vier dagen, 32,- voor één dag en 8,- voor de camping
Cijfer: 9
