Collaboraties zijn in de mode de laatste tijd. Zeker in de underground hiphop spant iedereen samen en poept zo nog wat extra albums uit. Aceyalone met RJD2, Dangermouse met Cee-Lo, Del met Automator en MF Doom met zo goed als iedereen die een album met hem wil maken. De grootheden van ‘vroeger’ of ‘de goede ouwe tijd’ zijn hedendaags zowel qua populariteit als verkoopcijfers vergelijkbaar met de bovengenoemde artiesten. Daarom hebben GZA en Muggs ook de handen ineen geslagen voor een samenwerkingsproject. Dit komt niet geheel uit de lucht vallen, de combinatie van deze artiesten kwam tot stand bij het tweede deel van Muggs’ Soul Assasins project waar GZA ook al langskwam met de knaller “When the fat lady sings”. Eigenlijk paste dat nummer niet echt bij de rest van het Soul Assasins sfeertje, maar het was wel een lomp nummer dat het goed als clipje deed en Soul Assasins de nodige aandacht gaf. Als Grandmasters gevuld zou zijn met allemaal nummers als “When the fat lady sings” dan zou het nog wel eens een topper kunnen worden.
Na een opening begint het album met “Those That’s Bout It” en zonder dat dit nummer echt indruk maakt zet het wel een lekker sfeertje neer. Een scherpe beat van Muggs geeft GZA een lekkere ondergrond om zijn rustige en warme flow op los te laten. GZA klinkt als vanouds: goed. The Genius heeft mij qua teksten eigenlijk sowieso nooit teleurgesteld, zijn projecten vallen en staan met de beats die geleverd worden. Als rode draad door het album loopt een schaakthema. Dit begint al bij de schaakstukken op de hoes en is ook duidelijk te zien aan de titels: “Destruction of a Guard”, “Advance Pawns” en “Unprotected Pieces” Het knappe van GZA is dat hij slimme teksten schrijft zonder als een gruwelijke nerd te klinken. Met een thema als schaken lijkt dit onvermijdelijk, maar het concept wordt niet te strak vastgehouden. Het is meer een leidraad dan een strak verhaal. Dat is een stijl die ook beter past bij GZA, zo pakte hij zijn vorige albums ook al aan, kijkend naar het Samurai/Warlord principe van Liquid Swords. Dit zorgt er eigenlijk voor dat Grandmasters eigenlijk gewoon een GZA soloplaat is die toevallig door één producer in elkaar gezet is. Ook de features komen allemaal uit het Wu-Tang kamp, dus ook dit brengt hier weinig verandering in.
Zit er dan helemaal geen vleug westside Cypress Hill in dit album? Nee eigenlijk niet. Want als Muggs iets bewijst, dan is het wel dat hij beats kan creëren die heel goed bij de Wu-Tang sfeer uit de jaren negentig passen. Niks geen Cypress Hill stijl beats, maar RZA-achtige producties met een tempo die precies bij GZA passen. Ook de strings en samples doen heel erg denken aan mid jaren 90 Wu-Tang Clan. Buiten de bangers die essentieel zijn bij ieder zichelf respecterend album (hier aanwezig in de vorm van oa: “Queen’s Gambit”, “Illusory Protection” en “Smothered Mate”) is het sterke punt van Grandmasters dus net wat GZA nodig had: consistent goede beats.
Is dit dan een foutloos album? Zo goed als eigenlijk wel, alleen zijn er dus ongeveer tien jaar geleden eigenlijk al genoeg foutloze albums gemaakt met bijna hetzelfde geluid en dezelfde sfeer. Om echt een onvergetelijk album te worden mist Grandmasters nog wat, bling bling? Auto’s? Een feature van Fritz Bomb? Een vleug vernieuwing om het als een plaat uit de eenentwintigste eeuw te laten klinken? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat Grandmasters nu als een echte Wu-Tang classic behandeld zou worden als hij in 1995 gemaakt zou zijn.
Meer info: http://www.angelesrecords.com/
Tracklist:
01. Opening
02. Those That’s Bout It
03. Destruction of a Guard feat. Raekwon
04. Exploitation of Mistakes
05. General Principles
06. Advance Pawns feat. RZA, Raekwon, Sen Dog
07. Queen’s Gambit
08. All in Together Now feat. RZA
09. Unstoppable Threats feat. Masta Killa, Prodigal Sunn
10. Unprotected Pieces
11. Illusory Protection
12. Smothered Mate
