Het grootste punt van kritiek dat Def P. de afgelopen jaren te verduren heeft gekregen, betreft zijn flow – en met name het gebrek aan ontwikkeling daarin. De houterige manier van rappen zou niet voldoen aan de norm die door de nieuwe generatie gesteld werd. Hoewel de vocalen nog steeds niet vlekkeloos zijn, heeft de rapper wel degelijk geluisterd naar het commentaar. Op Pascal-Rascal laat hij horen ook na al die jaren nog tot zelfontplooiing in staat te zijn.
Op State laat Roel Jansen blijken deze ontwikkeling niet zo te zien (‘Met Pascal-Rascal wordt duidelijk dat Def P. ook als soloartiest nu toch echt zijn tijd gehad heeft.’). Tekstueel gezien kan de nieuwe schijf inderdaad nergens tippen aan Cryptokilostijl. Die vergelijking gaat dan ook mank: het zijn twee totaal verschillende projecten. Het cryptische, soms zelfs poëtische karakter van laatstgenoemd album wordt losgelaten op Pascal-Rascal. Het is een plaat van de straat, met hier en daar een uitstapje naar andere kunstvormen. Toch wijkt Def P. inhoudelijk af van voorgaand werk. Met name tracks als Pablo Def Picasso, MC Escher en Engeltje-Duiveltje bevinden zich buiten de hiphopstandaard.
Toegegeven: met Straathumor (afreagerend op critici), Def P. en Co (verhalend over vroeger) en 123 Def Wie (zichzelf verheerlijkend) snijdt de Amsterdammer onderwerpen aan die hij allang afgesloten had kunnen hebben. Voor deze tracks geldt stuk voor stuk dat ze een sterkere evenknie hebben (respectievelijk Recensisme, Zo ging het en Nuchter). Def P. valt zo onnodig in herhaling – hij had z’n aandacht beter kunnen richten op het produceren van een uitdagend conceptalbum. Nu is het prettig om te horen dat de man uit Osdorp zich op muzikaal niveau ontwikkeld heeft, maar nodigt de plaat niet echt uit tot vele luistersessies.
Toch blijft het onweerlegbaar dat Pascal Griffioen beter flowt dan voorheen en zich nog altijd niet laat leiden door wat de zogenaamde kenners van hiphop verwachten. Het risico is dat drommen mensen zijn muziek al bij voorbaat afschrijven – maar dat doen ze toch wel. Het zal de Amsterdamse pionier een zorg zijn. Hij levert met Pascal-Rascal gewoon zijn zoveelste full-length af en zal daar hoogstwaarschijnlijk nog wel een gevolg aan geven, of je het nu leuk vindt of niet.
Tracklist:
01. U kent hem?
02. 1 2 3 Def wie?
03. Def PenCo
04. Straatkunst
05. Pablo Def Picasso
06. MC Escher
07. Laat het vrijstijl zijn
08. Straathumor
09. Evenwicht
10. Sorry
11. Visie
12. Het kan zijn
13. Tovenaar van Osdorp
14. Engeltje-Duiveltje
15. Pascal-Rascal
16. Vlucht X
Meer info: Def P.