Concurrentie is de kern van hiphop. Een kunstvorm waarbij elke rapper beter wil zijn dan de volgende. En er was nooit een betere gelegenheid voor een rapper om te bewijzen wat ‘ie waard is dan de possecut; een groepstrack waarbij verschillende mc’s op dezelfde beat springen. Dan draait het namelijk simpelweg om wie de beste manier kan bedenken om op te vallen.
De possecut is al sinds het ontstaan van hiphop een van de essentiële onderdelen van de cultuur. Het gaat letterlijk om het delen van de microfoon; de verbroedering staat erin centraal. Maar al maak je een track met je day ones; je moet er wél voor zorgen dat jouw verse de beste is op de track. Het haalt de ultieme bewijsdrang in rappers naar boven, zeker als ze met elkaar de studio in duiken. Er zijn rappers die in hun eentje de complete line-up van de rest van de track opeten (Nicki Minaj op Kanye’s Monster!), maar vaker is men tevreden met het simpelweg spelen van hun rol, en het afstaan van de track aan de grotere sterren die erop staan.
We definieerden precies tien jaar geleden al, in een soortgelijk artikel, wat een possecut precies is. Een samenwerking tussen tenminste vier rappers en het samenbrengen van tenminste twee acts. Wu-Tang Clan’s Protect Ya Neck zou bijvoorbeeld niet in aanmerking komen, omdat alle mc’s bijvoorbeeld deel uitmaken van dezelfde groep.
In dat artikel gooiden we vijftig possecuts op een rij die allemaal een significante rol hebben gespeeld in de historie van het genre. Uiteindelijk is de competitiegeest wat men drijft om mee te doen aan de track. Al sinds The Symphony – gemaakt door wat later The Juice Crew werd – komt het voor dat artiesten doorbreken (Nas op Live at the BBQ) of de tune volledig naar hun hand zetten (Mystikal op Make ‘Em Say Uhh!).
Ook in Nederland is het voor rappers heel normaal om met je groep om je heen rhymes te schrijven, het podium te delen en ook samen de opnamestudio in te duiken. Extince reserveerde altijd ruimte op zijn album voor een groepsjoint, wat voor heel wat legendarische momenten (Zoete Inval, Zoute Uitval, Zure Overval) heeft gezorgd. En met de Rotterdam Remix trapte U-Niq eigenhandig de deur open voor een heel leger aan mc’s die vanuit de havenstad zo de rest van het land in marcheerde. Winne deed dat daarna dunnetjes over op zijn debuutalbum met de remix van Geef 8. Het toonde het karakter van de Rotterdammers. Een prominente plek – zowel op plaat als op het podium – vrijhouden voor de click om zich op te trekken aan de naam vermeld op de hoes.
Het resultaat, althans vaak: een golvende dynamiek op het album. De hoofdgast wordt immers onderbroken door meerdere nieuwe stemgeluiden. Én verrassingseffect on stage. Eerder schreven we al dat Krauw Konnekt de possecut weer helemaal tot een kunst verheven heeft. Die groep is opgegaan in het grotere Rafting Goods-collectief, dat deze zomer ook gaat blazen met nieuwe releases. Om alvast warm te draaien hebben ze voor het eerst een track gereleased waarop alle mc’s (!) van de groep te horen zijn. Ja, dit is er zo eentje waarbij de veelgestelde vraag weer eens in je hoofd gaat rondspoken. Wie heeft er nou de beste verse?
Na ‘m vijf keer te hebben geluisterd hebben wij nog altijd geen antwoord op die vraag. Wat wel overeind blijft is dezelfde conclusie als die we tien jaar geleden al trokken over dit onderwerp. Iedereen spit voor wat ‘ie waard is en háát het om gesloopt te worden door de eigen posse.
29 juli zie je Rafting Goods voor het eerst live, op Het Moment 2023 in Tilburg. Gooi hieronder de playlist met daarin 30+ possecuts uit NL en BE aan!
