Er zullen weinig Nederlandse acts zijn waarbij zoveel verschillende leeftijdscategorieën samenkomen als bij De Jeugd van Tegenwoordig. Van stroeve vaders en enkele moeders tot aangeschoten studenten, blije pubers en zelfs een aantal jonge kinderen. Ze verzamelden zich op de valreep van 2018 in een uitverkochte Main Stage van 013 in Tilburg, voor de laatste show van de tour, hopend op een knallend meezingfestijn.
De Jeugd mag zich na al die jaren op het podium daar meer dan thuis voelen. En dat doen ze uiteraard ook. Door de gekleurde lichtstralen, die soms in horizontale lijnen het podium in tweeën delen, is het alsof de vier leden daar op hun eigen feestje staan, dat wat wegheeft van een schoolfeestje. Met Willie Wartaal in de rol van de feestganger met de ‘too cool for school’-mentaliteit, die zich hier en daar in de spotlight beweegt, maar het liefste in het donker naast de dj-booth staat. Maar ook met Faberyayo, die af en toe een gek dansje doet, maar zich inhoudt omdat hij weet dat alle meisjes op ‘t feestje naar hem kijken. En natuurlijk is er op elk schoolfeest die gast waarvan je weet dat ‘ie heeft ingedronken; de glansrol die Vjèze Fur in dit geval op zich neemt. Hij doet gekke dansjes, spuugt hier en daar op de bühne en peutert zonder schaamte zijn onderbroek tussen zijn billen uit. En dat alles met Bas Bron, die van achter zijn verhoogde booth als een oplettende docent over zijn studenten waakt en de plaatjes draait.
Het is de vraag wat DJVT deze avond gaat doen, wetende dat ze in november hun nieuwe plaat Anders (Different) uitbrachten. Wordt het een standaard hitjes-avond, waarvoor je in principe ook in een willekeurige Nederlandse discotheek kan gaan staan om deze te horen, of zal er ook wat met het nieuwere materiaal gedaan worden?
Er wordt geopend met Rattengif, een van de tracks van het nieuwste album, waar een klein clubje van zo’n twintig tot dertig man die vooraan het podium staat op reageert en meedoet. De rest van de zaal staat nog wat met elkaar bij te kletsen, waardoor de openingstrack weinig met ze lijkt te doen. Tot het moment dat het intro van Hollereer door de boxen klinkt: het publiek ontwaakt en komt los.
De hitmachine is aangezwengeld, waarna Gekke Boys, Get Spanish en Shenkie volgen. Met een opbouwend enthousiasme krijgen de heren op het podium er zichtbaar meer zin in en krijgt de zaal ook meer energie. Een hoogtepunt voor De Jeugd lijkt Hocus Pocus, waarbij de dikke trapbeat de mensen in het publiek om de oren slaat en de rappers zich volledig op hun plek lijken te voelen in Tilburg. Verrassend genoeg valt het publiek juist stil, wat je niet zou verwachten met de populariteit van trap dezer dagen, maar het is alsof de volle zaal zich weinig raad weet met deze ‘andere Jeugd’.
Tijd voor afwisseling: van het welbekende Sexy Beesten, naar het nieuwe Middeleeuwen, het geinige Applaus, het zwoele Wittewijnmuziek, terug naar het bekende Manon, tot het ultieme showhoogtepunt van de avond: Torpedo. De lichten dimmen, het podium vult zich met rook en rode lichtstralen dansen door de ruimte. Met hun verses bouwen Yayo en Wiwa het nummer op, tot de gruwelijk dansbare beat erin knalt en witte lichten als een stroboscoop knetterend de zaal verlichten. Voor even verandert de grote zaal van 013 in een underground club, met een hypnotiserende beat en echoënde stemmen die door de boxen schallen.
Wederom lijkt echter een groot deel van het publiek het hier niet mee eens te zijn, want veel wordt er niet gedanst. Ze zijn hier klaarblijkelijk voor de bekende meezingliedjes, wat je ze natuurlijk niet per sé kwalijk mag nemen. Nadat Torpedo wegebt, wordt dit publiek dan ook op zijn wenken bediend, met Watskeburt?!, wat zowel een vloek als een zegen voor de groep moet zijn. Woord voor woord wordt er met het nummer meegerapt en Yayo wordt middels een crowdsurf letterlijk op handen gedragen. Het nieuwe Hiero en het Engelstalige Let The Tits Out volgen de monsterhit op, waarna met Sterrenstof de show wordt afgerond.
Tijdens de toegift sluiten de vier mannen de show en hun tour knallend af met Ik Kwam Haar Tegen In De Moshpit, waarop uiteraard gemosht wordt, de klassieker Buma in m’n Zak, Gemist en uiteindelijk De Formule. Het was een fijne show voor iedereen die De Jeugd van Tegenwoordig niet eerder zag, of voor mensen die enkel voor een feestje kwamen. Publiek dat kwam voor nieuwer materiaal, heeft dit mondjesmaat gekregen. Het zal een lastige positie zijn waar de heren van De Jeugd zich in bevinden, want voor zo’n grote zaal kun je bijna niet anders dan je bekendste nummers afwerken, ook al komen ze je als artiest na al die jaren vast je neus uit.
Heel anders was deze show al met al niet, maar leuk was ’t zeker.
