Classic. Het is een beladen term in hiphop die leidt tot eindeloze discussies. Wanneer is een album nu een klassieker en wie bepaalt dat? Hoe oud moet een plaat er voor zijn? HIJS gaat die vragen met jouw hulp beantwoorden. De komende maanden bepalen we welk album nu dé absolute klassieker is van de Nederlandstalige hiphop en we doen dat in de vorm van een groots toernooi: Het Hardste Hiphop Album van de Lage Landen.
Vorige week maakten we de spannendste match tot nu toe mee toen Spacekees en Terilekst het opnamen tegen Great Minds. De hele week gingen beide albums nek aan nek en vergaarden ze honderden stemmen. Dat de spanning voor sommige fans ondraaglijk was, bleek uit het feit dat liefhebbers van beide albums via technische middelen de stemronde probeerden te beïnvloeden. Na het ongeldig verklaren van de discutabele stemmen bleken beide albums nog steeds nagenoeg gelijk te staan, maar uiteindelijk won Spacekees & Terilekst met een neuslengte verschil.
Wordt deze week even bloedstollend? Aan Sanctum is een ijzige strijd in ieder geval wel besteed. De Vlaming neemt het met de aardedonkere maatschappijkritiek van zijn in 2002 uitgebrachte Opper-Rationeel op tegen de gangster uit Hoogvliet die uitgegroeid is tot een cultfiguur en door iedereen in de Nederlandstalige hiphopkringen met open armen ontvangen wordt. In de tweede match van deze week horen we wederom een aantal rappers waarbij het licht in de lyrics ver te zoeken is, als de vaderlandse horrorcore van Kwaad tegen Kwaad door Nul7Negen zijn opwachting maakt. Zij nemen het op tegen de man uit Eindhoven die de angstdroom van zenuwachtige ouders wat betreft hiphop waarmaakte toen hij zijn Top Notch contract vanuit de bajes tekende. Religieuze thema’s raakten verweven met het straatleven op zijn daaropvolgende debuutalbum Du Zoon. Wie blijft er over in de volgende ronde? Jij bepaalt.
Stemmen doe je hieronder:
Ook deze week moeten we helaas afscheid nemen van twee albums, dit zijn de volgende twee:
Great Minds – Great Minds
Vier gelijkgestemde geesten die elkaar in de wandelgangen van de Herman Brood Academie tegenkwamen, besloten gezamenlijk naar de Ardennen en Parijs te gaan om liedjes te schrijven. Alleen waren het geen leerlingen, maar leraren, en wel enkele van de grootste veteranen van de Nederlandse scene. Zo was daar ineens de supergroep Great Minds, met aan het roer Dokter Moon en Sticks, Winne en Jiggy Djé op de mic. Met zo’n rijtje namen waren de verwachtingen meer dan hooggespannen, maar de grote kracht van de plaat zit ’m er juist in hoe ongedwongen het allemaal klinkt. Van bewijsdrang hebben deze heren al lang geen last meer en van interne concurrentie is dan ook weinig tot geen sprake. In plaats daarvan pikken ze elementen van elkaars verses op om op in te haken en vormen zo een reeks concepttracks die nergens geforceerd aanvoelt. Zoals Nog 1 Keer, waarin Jiggy, Winne en Sticks beschrijven hoe ze hun laatste dag zouden willen spenderen, of Bommen in Boston, dat over de combinatie van social media en rampen in het nieuws gaat. Naast de diverse concepten is er gelukkig ook nog ruimte voor ouderwetse brag en boast tracks, waarvan Doag, met een fenomenaal gastoptreden van Kleine Viezerik, de absolute uitschieter is. De Great Minds zaten allemaal op één lijn voor hun debuut als groep, en het publiek genoot ervan, wat ook blijkt uit het feit dat de plaat op nummer twee binnenkwam in de album top 100. Een verkooprecord in de Nederlandse hiphop, voor een album dat creatief ook een hit was.
THC – Artikel 140
Artikel 140 in het Nederlands strafrecht behelst ‘deelneming aan een organisatie die tot oogmerk heeft het plegen van misdrijven’. De jongens van de Tuindorp Hustler Click presenteerden zich dus niet bepaald als lieverdjes. DeStraatdromen die ze laten horen op hun debuutalbum namen een nieuwe plek in in de Nederlandse rap, die in tegenstelling tot de grote Amerikaanse broer of zijn Duitse en Franse evenknieën, tot die tijd opmerkelijk weinig perspectieven van het straatleven had laten horen. Met Artikel 140, dat De Ene Kant en de Andere Kant als ondertitel meekreeg, werd dat meer dan rechtgezet. De geest van 2Pac is immer aanwezig op de dubbelaar, maar de (toen nog) jonge Tuindorpers hebben zijn Thug Life ethos effectief naar het Nederlands vertaald. Met tracks als Wil Je Weten Hoe het Voelt, dat het gemarginaliseerde bestaan als allochtoon in de Nederlandse maatschappij beschrijft, hebben ze er bovendien een duidelijk eigen invulling aan gegeven. Hun verhalen over criminaliteit krijgen daardoor een welkome tweede laag, die met name in het latere solowerk van (toen nog) groepslid Appa goed naar voren zou komen. De tweede helft bevat vooral party anthems voor de club, waaronder de hit Zina. Op een enkele schijf, met slechts een handvol van deze tracks tussen de straatrap van de eerste helft, was de plaat waarschijnlijk beter af geweest, maar de vele leden van THC hebben met Artikel 140 wel een debuut afgeleverd dat een pioniersrol in de Nederlandse hiphop heeft vervuld. Zelfs als hun crew door een ‘onherroepelijke rechterlijke beslissing verboden is verklaard’ neemt niemand ze dat ooit nog af.
Hoe we de 64 deelnemers bepaalden lees je hier. Twitter mee met de hashtag #dehardste!
