Classic. Het is een beladen term in hiphop die leidt tot eindeloze discussies. Wanneer is een album nu een klassieker en wie bepaalt dat? Hoe oud moet een plaat er voor zijn? HIJS gaat die vragen met jouw hulp beantwoorden. De komende maanden bepalen we welk album nu dé absolute klassieker is van de Nederlandstalige hiphop en we doen dat in de vorm van een groots toernooi: Het Hardste Hiphop Album van de Lage Landen.
De kandidaten van vorige week konden, op DuvelDuvel na, géén van allen rekenen op een indrukwekkend aantal stemmen. Te obscure kandidaten of gewoon niet zo geliefd? Laat ‘t ons gerust weten in de comments of via hashtag #DeHardste. De huidige wedstrijden lijken in ieder geval interessanter te worden; vier Vlissingers die na het winnen van een aantal talentenjachten hun stad op de kaart wilden zetten, nemen het op tegen de snotaap uit ‘s-Hertogenbosch en zijn stadsgenoot Cartes. Die twee maakten een plaat die jarenlang op zich liet wachten, maar het leek slechts een ogenblik in vergelijking met het geduld dat mensen op moesten brengen voor Kohfie Konnect. Dat zij desondanks hun publiek niet teleurstelden, moet haast wel betekenen dat de plaat hooggewaardeerd is, maar is dat genoeg om te kunnen winnen van het veelzijdige Vlaamse duo dat via Eigen Makelij bij Top Notch terecht kwam en inmiddels populariteit door heel de Benelux vergaard heeft?
Uiteraard nemen we ook weer afscheid van twee albums:
Nest – Grenzlooz
Het is niet de eerste keer dat een ondergewaardeerde plaat uit het tijdperk van het Eindhovense Djax label de revue passeert. In tegenstelling tot vele tijdgenoten blijft 15 jaar na dato het eerste en enige album van het duo Nest uitstekend overeind. Waar Vlaamse acts als Morsdood en ‘t Hof van Commerce kiezen voor een dialect dat zelfs voor vele Vlamingen praktisch onverstaanbaar is, hanteert Nest een duidelijke, sterk flowende variant van het Nederlands die hen bij Djax een ietwat vreemde eend in de bijt maakte. Hard en rauw was daar de norm, met veelal staccato raps, maar Nest brak daar deels mee ten faveure van een meer vloeiende en melodieuze manier van rappen. Dit oogstte waardering van Raymond van het Groenewoud, die een feature verzorgt op het album, maar het zou een vergissing zijn te denken dat de aanpak van het duo tot hitgevoelige muziek leidt. De vorm is dan wel vloeiend, de toon is heerlijk rauw. Het sterkste punt van Grenzlooz zijn echter de sfeervolle en donkere beats van producer Pita, die de tracks, ondersteund met onheilspellende echo op de vocalen, een ruimtelijk en indrukwekkend geluid geven. Nest komt op uit het duister / de wind laait op / en je hoort alleen gefluister rappen de heren aan het begin van de plaat. Het is jammer dat Grenzlooz uiteindelijk vrijwel even geruisloos ontvangen werd, want Nest verdiende het om véél meer gehoord te worden.
Önder & FS Green – De Kassier: Een Monnie Album
Haters stonden op de hoek en zaten klaar achter hun computer toen Önder als Murda Turk als eerste na Jiggy Djé zijn entree maakte met een project (de Turkse Pizza EP) uitgebracht op Noah’s Ark. Teveel Engelse slang en weinig inventieve muziek? Maar wat als de muziek gewoon goed is, moet Murda gedacht hebben. Voor zijn officiële debuutalbum trommelde hij producer FS Green op, die op dit album laat horen dat we in Nederland niet meer jaloers hoeven te zijn op Amerikaanse producties. Op de gelikte en gelaagde beats kon Murda (dan inmiddels Önder) prima zijn gebrag over geld, succes, faam, Gucci riemen, vrouwen én zijn hoofdrol in de film Gangsterboys kwijt. Dat levert onder meer een verse op waarin hij met wordplay de hele cast van Entourage benoemt en een geslaagde eerste single waarin hij Biggie eert in de chorus. De ondertitel van de plaat (Een Monnie Album) doet hij eer aan met lines als bijvoorbeeld Pak a millie als ik stretch m’n arm, Nu touch ik meer ruggen dan een Jansport en M’n outfit is je hele budget. Qua inhoud niet altijd even interessant, maar als geheel een gewaagd en geslaagd debuut.
Hoe we de 64 deelnemers bepaalden lees je hier. Twitter mee met de hashtag #dehardste!
