In de drie jaar tussen juli 2019 en juli 2022 lijken we vijftien jaar ouder geworden, terwijl de jonge generatie hiphopfans alleen maar wilder geworden zijn. Wat een knaldrang heerste er namelijk, tijdens WOO HAH! X Rolling Loud. Wij liepen een weekend door de Beekse Bergen en zagen de tieners en begin-twintigers door moshpits stuiteren alsof hun levens ervan afhingen. Op het strand, in de bossen en in de grote tent verzamelde zich dan vaak een energy crew waar Skepta trots op zou zijn geweest. WOO HAH! gevangen in vijf momenten en knetterveel harde pics!
Op de openingsdag van ‘WHxRL’ kampte de organisatie als vanouds met afzeggingen. Dit keer door de chaos op vele vliegvelden door heel Europa. En toen de Zweedse emo-rapper Yung Lean een dag ervoor al niet op Splash! Festival verscheen, zal WOO HAH! al met de billen geknepen hebben. Gelukkig was daar Joost, die met zijn stuiterende verschijning binnen no time het complete strand aan de voet van het hoofdpodium wist dol te maken.
We horen Gigi d’Agostino’s oorwurm annex Jan Vennegoor Of Hesselink-fanlied, happy hardcore in een mordern jasje en opgefokte bassen, maar onder die blije deuntjes zit een hoop pijn en verdriet. Joost feestte het op WOO HAH! echter even weg; “Ik heb eindelijk een TikTok-hit!” brulde hij, om Wachtmuziek in te laten starten. De energie die bij iedere drop vrijkwam op het veld bestond uit pure euforie. En wat was het mooi dat Donnie zijn Friese kameraad nog even kwam vergezellen.
Waren er torenhoge verwachtingen voor Baby Keem’s eerste optreden op Nederlands bodem? Bij ons wel. Natúúrlijk is hij het neefje van, maar hij heeft ook gewoon een heel goed album gedropt waarvan we benieuwd waren hoe dat live zou klinken. De talloze verrassende beat- en tempowisselingen in The Melodic Blue bleven een klein beetje uit in de Beekse Bergen. In plaats daarvan koos Keem – in colbert en stropdas – voor een statischer beeld. Hij bleef zelf vrijwel altijd gecentreerd gepositioneerd op het podium, wandelde alleen af en toe naar voren over de catwalk en hield daarbij zijn zonnebril strak op het hoofd.
Hij rapte strak hoor, maar een echte show werd het niet. Pas tijdens de encore zette hij ‘m definitief in. Die track waarop het hele veld al 52 minuten stond te wachten. Het Grammy winnende family ties, met een beat van de Nederlandse Roselilah en normaliter een gastcouplet van grote neef Kendrick. En in de reprise met een nóg grotere en mooier golvende moshpit. Banger!
Dat filmpje van de sessie die hij onlangs bij 3voor12 opnam zorgde voor nogal wat verwarring en grote bewondering tegelijkertijd. Mula B, en de B staat voor band? Zouden die muzikanten hier ook aantreden? Bij aanvang lijkt het van niet, want daar zijn Mula en IliassOpDeBeat, die razendsnel door hun Drugs & Geld-oeuvre razen en het jonge publiek helemaal gek maken door iedere minuut een nieuwe beat in te starten.
Maar even knipperen met de ogen en Mula performt met twee muzikanten aan zijn zijde z’n nieuwste werk, precies zo kalm als in die video. Toch dient het hier maar als intermezzo, want daarna is het tijd voor grof geschut. Wild gaan op Johnny Belt, meezingen met Bandolero en uiteindelijk doordraaien met Coke In De Uitverkoop. Mula snapt het concept festivalset misschien nog wel het beste van alle rappers die in deze tent stonden. Drie kwartier lang raasde hij over het podium zonder zijn energie te verliezen.
We gaan niet voor je liegen; toen Dave werd aangekondigd als een van de hoofdacts zagen we nog niet per sé hoe hij die spot zou claimen. Dat de man uit Brixton een staaltje kan rappen wisten we al, maar dat hij zelfs de mensen achterop het veld – bij de foodtrucks – vocaal bereikt is bijzonder knap.
Hij doet het rappend, soms fluweelzacht en soms supervenijnig, maar ook met zijn praatjes tussendoor. Hij wordt vergezeld door zijn gitaarleraar, en begeleidt ook zichzelf nog even op de snaren. Pittige krakers als Thiago Silva worden afgewisseld met sweaty dance floor fillers als Location. Rappend bleef hij ijzersterk. Afsluiten doet hij met een innige omhelzing met zijn moeder, onder luid gejuich en knetterend vuurwerk. Wauw.
In de opblaasbare kubus, dit jaar perfect tussen de drie grote podia gepositioneerd en dus bijna altijd aanloop, traden weer een hele hoop Nederlandse (en een paar Vlaamse) hiphopacts op. Het was er het hele weekend afgeladen. Überhaupt konden de Nederlandstaligen rekenen op volle velden en tenten. Zwangere Guy al op de openingsavond, bij ADF Samski was halverwege zijn set al niet meer in de Waterfront te geraken en zowel Kevin als Frenna keken bij hun opkomst al uit over een gigantische mensenmassa op het strand.
Maar goed, die kubus dus. Die puilde letterlijk het hele weekend uit, en het publiek daar was letterlijk overal voor in. De heerlijke r&b van Kans? Volle tent. De spitsvondige flows van Bokke8? Vol. En de domslimme raps van Brunzyn? Check. Toen laatstgenoemde ook nog de terugkeer van Cry definitief maakte en vervolgens ook nog zowel labelgenoot Joost als Donnie op het podium haalde was de Lil Cube letterlijk te klein. Men struikelde naar buiten om naar frisse lucht te kunnen happen. Gelukkig was de beveiliging zo coulant om hen niet eerst achteraan in de rij aan te laten sluiten maar gewoon zelf een zetje terug naar binnen te geven.
We hopen dat de energie van de Nederlandse acts en het Nederlandse publiek is overgeslagen op een aantal Amerikaanse acts, zodat ze de volgende keer een wat scherpere performance neerzetten. Of dat WOO HAH! het wellicht volgend jaar aandurft om Nederlandse acts hoger op de bill te zetten en een prominentere plek op het hoofdpodium te gunnen. Zodat ook Rolling Loud ziet dat ze in Nederland heerlijk gaan op acts uit eigen stad, land of streek. Dit weekend was in ieder geval een zeer vermakelijk eerste hoofdstuk van deze samenwerking, met een glansrol voor rap uit de Benelux.
WOO HAH! X Rolling Loud. De eerste editie in de boeken.
Gelukkig hebben we de foto’s van Stijn de Winter nog. Check ze allemaal hieronder: