Maar het was wel even fijn, want heel intellectueel Nederland kon zich even lekker achter zijn laptopje bescheuren. Mensen die ik er nooit van verdacht heb ergens een mening over te hebben, maakten zich, lekker veilig op Facebook en Twitter, vrolijk over het lied. En ook kwaad. De laptopdemonstranten vonden dat John Ewbank gestenigd moest worden. En al die vreselijke taalfouten. Tja, de sjembek dat zeurt, dat klopt ook niet. En vanuit welke persoon is het Koningslied nou geschreven, ook wel iets om je ontzettend druk over te maken. Veldhuis en Kemper zeiden ooit: ik wou dat ik jou was. Maar daarna hoopten ze ineens dat wij dan nog steeds wij was. Daar ga ik maar eens boos over twitteren, denk ik. En over Veldhuis en Kemper überhaupt. Maar mensen mensen, even samenvattend: waar gaat het heen met dit land als je teksten schrijven aan rappers overlaat.
Aan rappers, juist ja.
De tekst is volgens mij ook geschreven door Jack Poels, John Ewbank, Guus Meeuwis, Alain Clark en Daphne Deckers, maar dat wordt even vergeten. En o ja, ook door het volk. Maar altijd leuk, mopperen op rappers. Belachelijk hoor, die drie vingers in de lucht voor Wim-Lex.
Toch vind ik dat stukje juist lollig. Veel beter en origineler dan Door de regen en de wind, zal ik naast je blijven staan. Die W in de lucht is namelijk ook throwin’ up the W. Dat doen ze aan de westcoast ook, om hun kust te representen. Je kunt het wel beter aan Ice Cube en kornuiten overlaten, maar toch is dit het enige waar ik bijna om gelachen heb. En het is ook het enige frivole in een liedje vol clichés. Dat past ook wel bij een koning die we ook af en toe zien hossen bij sportwedstrijden en hip zien doen met Armin van Buuren.
Verder staat er niks opruiends in het Koningslied en wordt er geen enkel grapje in gemaakt. Maar wat verwacht je nou: het is een braaf lied en de inhoud is natuurlijk zorgvuldig gescreend. Veel nikszeggende metaforen. Ook als je het Koningslied achterstevoren luistert, zul je geen verborgen boodschappen horen.
De rappers in het Koningslied zijn ook niet mijn favorieten. Hoewel, ik ben dol op Ali B. Toen ik hem pas bij een concert zag, had ik de bijna onbedwingbare behoefte hem te omhelzen. Dat Lange Frans aan het lied mee mocht doen, was een beetje onvermijdelijk; passages uit het Koningslied deden me sterk denken aan Het Land Van dat hij in 2005 opnam, met Baas B. nog. Voor het geladen vuurwapenincident. In een net pak rapte Frans: Het land dat kampioen werd in ’88. Het land van haring happen, dijken en grachten. Kom uit het land van, het land van Lange Fransie. Dit is het land waar ik thuis kom na vakantie. Intussen klonk er op de achtergrond gevoelig pianospel.
In het Koningslied wilden ze vooral ook teveel. Marco Borsato mocht natuurlijk beginnen. Stamppot eten is typisch Nederlands, dat moest er ook in. En wat rappers erbij, dat is hip.
Het lijkt mij niet zo moeilijk: laat een Koningslied maken gewoon aan rappers over. Aan Winne bijvoorbeeld, want iedere dag is Koning Winnedag. De W is van Winne!
Maar nu ben ik uitvanhier, als Bea op Koningsdag.
Vivien Waszink
