Tja, dat weet ik ook niet precies. Brainpower zei ooit in de NRC dat een mc ook maar zielig in zijn eentje on stage staat. Zonder band. Geen imposante drum- of bassolo’s om de aandacht wat af te leiden. Of lekkere wijven die op de achtergrond zingen. Tja, daar sta je dan, en dan ga je niet zeggen: “Ik ben een kamerplantje en kots me maar uit. Nee, je bouwt een toer”, aldus Brainpower.
Maar op de plaat dan, daar kan je je toch verschansen achter boze beats. En in je clip achter je goud en wagenpark. Dat stoer doen heeft misschien ook te maken met een oud spelletje, dat playing the dozens heet. Dat is elkaar uitdagen met woorden. Echt iets voor mannen vooral. En die doen dat, totdat er eentje opgeeft of woedend wordt. Er wordt gezegd dat dit verbale sparren al in Afrika gedaan werd, maar ook dat het uit de slaventijd stamt. Hoe dan ook, je zou rappen als een soort playing the dozens op een beat kunnen zien. Dus, sucker mc’s duck, want jullie zijn Calimero mc’s, zoals Rex ’n Undercover dat in Nederland zeggen, en tja, die komen maar half uit het ei. Jiggy Dje (ik kom droog als een boterham) vindt dat zijn collega’s door de mand vallen als korfballen. Hij pakt trouwens ook hun meisjes af: wanneer ik je chick in de sneeuw bal /
als André Rieu, als ik over je heen wals
/ goed gestemd, ik raak de juiste snaar dus wie speelt vals?. En dan is ‘I gotta man’ ook geen excuus. Positive K. wilde er al niet over horen: your man is a headache, I’ll be your aspirin.
De hiphopzwaarden zijn continu geslepen en dat schreeuwt om metaforen. Wu-Tang zei het al, hiphop is niet zomaar wat roepen hoor, het gaat om lyrically performed armed robberies. Inspektah Deck begrijpt het wel.
En dan hebben we ook nog de momma jokes. In de hiphop behelst moeders beledigen wel wat meer dan alleen simpel ‘Je moeder is een hoer’ roepen. Toch is dat ook al oud: ik lees nu as we speak op internet dat Shakespeare in een van zijn toneelstukken al een soort momma joke maakte. In The life of Timon of Athens (1607/1608) zegt een dekselse vlegel namelijk tegen Apemantus: “Y’are a dog.”
Maar die Apemantus, dat is the wrong philosopher to f8*k with, die disst hem terug: “Thy mother’s of my generation. What’s she, if I be a dog?”
Op zich vind ik Ya Mama van The Pharcyde wel leuker. The Pharcyde is een groep van de westkust die lekker rare platen maakt. Maar even over je moeder dus: die is zo dik, die kan wel 22 burritos op. Ik zag haar wel hoor, ze werd geboeid afgevoerd uit de Taco Bell, de Mexicaanse McDonalds zegmaar. En verder ziet ze eruit alsof ze in de droger heeft gezeten met een paar stenen. Maar er zitten ook wel weer voordeeltjes aan, vindt rapper Slimkid3: We drove into the drive-in and she didn’t have to pay because we dressed her up to look just like a Chevrolet.
Hehehe! Ya mama got a glass eye with the fish in it!
Vivien Waszink
