Zijn vorige albums African Giant en Love, Damini maakten van Burna Boy een van de grootste artiesten ter wereld. Op zijn nieuwste plaat I Told Them pronkt hij hardop met die status, die hij verkregen heeft ondanks dat anderen zeiden dat hij niets zou bereiken. En met dát gegeven pronken, blijkt nét iets teveel.
Maar heeft Burna Boy nog wel iets te bewijzen met de staat van dienst die hij inmiddels heeft? I Told Them, titeltrack en openingsnummer ineen, lijkt gemaakt vanuit een ivoren toren. Een plek waar alleen Burna Boy verblijft. De grootste van allemaal, zichzelf op de borst kloppend terwijl hij mompelt dat hij de enige is die erkend moet worden. Een redelijk loos statement; alsof andere Afrikaanse muzikanten niet in de lift zitten. En had hij zinnen als “I told them I’m a genius / I had to show them what the meaning is” niet al lang onderstreept met hits als Ye en Last Last?
Burna Boy lijkt in de knoop te zitten met zijn eigen come-up. Inmiddels zit hij in het astronomische stadium van zijn carrière. Hij breekt wereldwijd records, verkoopt gigantische stadions uit en speelt op de grootste festivals. Zijn stempel op de wereldwijde muziekindustrie is een hele grote, mede doordat hij mainstream succes vergaarde in een genre dat tot voorheen nog een niche was.
Nadat hij zelf al in interviews een afkeer vertoonde tegen Afrobeats, door te zeggen dat het een inhoudsloze muziekstroming is, klinkt nu ook zijn muziek meer westers dan ooit. Die verschuiving van Afrocentrische klanken is dan ook een beetje bitter. Als hij kan stellen dat er weinig te melden is binnen een genre dat je zelf mede hebt gekatapulteerd, had hij daar óók verandering in kunnen brengen.
In plaats daarvan kiest Damini ervoor om met Tested, Approved & Trusted een r&b-track te maken die zijn bewondering van het vrouwelijk lichaam tentoonstelt – in dit geval die van zijn eigen geliefde. Het staat bol van de clichés en klinkt vooral gemakkelijk. Herhalingsoefeningen te over ook: If I’m Lying heeft hij al een paar keer eerder gemaakt, maar toen heetten ze Alone of How Bad Can’t Be.
Burna Boy glimlacht om wat voor hem een al lang bestaande afkeer tegen hem is, door een hybride te maken van Afrikaanse ritmes en hiphop. Hij werkt met zijn raphelden RZA en GZA, die komen met spoken word-stukken tussen de nummers door. Die geven hem overigens inspiratie voor méér. Ook elders op de plaat hoort de oplettende luisteraar namelijk tussen diverse r&b-throwbacks door ook verschillende fragmenten uit Kung Fu-films, een trucje dat hij leent van de Wu-Tang Clan. Over de melodieën absoluut geen negatief woord overigens. Burna’s uitstekende gevoel voor harmonie zorgt weer voor een aantal oorwurmen die er na een luisterbeurt amper uit te krijgen zijn.
De vraag is in hoeverre Burna zulke westerse mainstream-klanken nodig heeft, terwijl hij zijn eigen gecreëerde AfroFusion ook verder had kunnen uitdiepen. Het enige moment dat hij raakt vanuit de slachtofferrol is op Thanks, de prachtige samenwerking met J. Cole. Daarin beschrijft Burna Boy hoeveel hij denkt ondergewaardeerd en onderschat te worden in zijn thuisland, door legendarische hiphopwoorden te gebruiken: “This the motherfucking thanks I get?” Hij ontkracht de roddels die over hem verspreid worden in Nigeria, en baalt er hoorbaar oprecht van dat hij als slechterik wordt neergezet.
Maar dat laatste komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. De kritiek op dat afro inhoudsloos zou zijn en dat Afro-Amerikanen hun culturele roots niet zouden kennen, hebben er mogelijk toe bijgedragen dat het creatieve proces van I Told Them in een stroef stadium terecht is gekomen. Burna Boy lijkt creatief belemmerd te zijn in het soort muziek dat hij wil maken, laat staan dat hij weet voor wíe hij het wil maken.
Met African Giant verkreeg hij nieuw internationaal succes, Twice As Tall kreeg lovende kritieken vanwege het opofferen van de commericialiteit. En Love, Damini was de genadeklap voor iedereen die toen nog niet wist wat er aan de hand was. I Told Them hangt tussen hiphop en afrobeats zonder het beste van een van beide werelden te bieden. Met minder vingerwijzen had hij wellicht naar een van de twee kanten kunnen hellen. Het had een geweldige ereronde kunnen zijn, maar er lijkt hem simpelweg teveel oud zeer in de weg te zitten.
Stream: