Black Moon en Smif 'n' Wessun waren weer eens in het land met hun pure rauwe true school ish. Who got the props? Read on…
Op 24 maart was Nighttown decor van de Bootcamp-representers Black Moon en Smif ‘n’ Wessun. De laatste keer dat een van hen in Rotterdam was, was de keer dat Buckshot een solo optreden gaf tijdens het Breakdance Event 3 jaar geleden. Dat was zeker een geslaagd optreden, maar toch was het goed om hem nu eens te zien samen met Evil Dee (die trouwens wel extreem dik is geworden, damn!). Derde originele lid van Black Moon 5 ft is al enige tijd niet meer echt down met de crew en ontbrak dan ook in Rotterdam. Smif ‘n’ Wessun (godzijdank hebbben ze weer hun oude naam en heten ze niet meer “Cocoa Brovaz”?) completeerde het Bootcamp-gezelschap. De eerste paar tracks waren Black Moon-aangelegenheden: “I gotcha opin” en andere “Enta da stage”- klassiekers. Daarna kwam onder de nog steeds geweldige intro van “Da Shinin”, “Timz ‘n’ Hood Check”, Smif ‘n’ Wessun op het podium. Verassend genoeg passeerden hun klassieker “Bucktown” al snel de revue, ik denk dat menigeen toch wel verwacht had dat ze die tot het laatst zouden bewaren. De hele show zou een afwisseling van Black Moon en Smif ‘n’ Wessun songs worden, een formule die prima bleek te werken, en die ook bijvoorbeeld wordt gehanteerd door de verschillende groepen waaruit de Smut Peddlers is opgebouwd als ze podia rocken.
Wat opviel is dat het accent van de show lag op oud werk van beide groepen. Bijna al het materiaal van “Enta da stage” en “Da Shinin” kwam langs, tot groot genoegen van het publiek. Hoewel Bootcamp zeker prima materiaal in de jaren na deze klassiekers (’93 en ’94) heeft uitgebracht, weten ze, net als veel andere eind jaren ’80 tot midden jaren ’90 groepen, dat het publiek toch voornamelijk komt voor hun wat oudere tracks. De wat recentere nummers als “Stay Real” klonken overigens ook prima en aanmerkelijk (geluidstechnisch) beter en voller geproduceerd. Zeker “Enta da stage” is een van die platen die erg dof en zacht is opgenomen en waarvoor een eventuele remastering wonderen zou kunnen doen. Al heeft die basement-sound ook wel zijn charmes natuurlijk. De nummers die tot het laatst werden bewaard waren “Who got the props” van BM-zijde en “Sound bwoy buriel” van SnW-kant. Deze tracks konden rekenen op veel enthousiasme van het publiek, goeie keuze dus.
Evil Dee gebruikte geen draaitafels maar cdj-spelers tijdens de show. Het kan aan mij liggen, maar ik vind het toch altijd erg wack om iemand te zien scratchen en backspinnen met cd’s. Natuurlijk heeft het voordelen, de “plaat” kan niet skippen (Pete Rock weet alles van wat er met vinyl mis kan gaan ;-)), maar komop jongens, het is gewoon geen hiphop. Buckshot is echt een geweldige live-MC, woord voor word te verstaan en precies in zijn delivery. Deze kleine grote man heeft wat mij betreft nu toch wel een semi-legendarische status verworven. Van Tek en Steele was Tek duidelijk de betere performer en MC, maar als duo werkte het sowieso prima. Buckshot en consorten zijn geen verwende MC’s die neerkijken op hun Europese fans en ze afschepen met een halfbakken show, waarvoor props! De hele Bootcamp-vibe past gewoon goed bij Rotterdam, waar de scene toch altijd wat rauwer is geweest en nog steeds is dan elders in het land, vandaar dat het optreden zeker geslaagd was ondanks de matige opkomst. Erg vreemd was trouwens dat een kwartier na het optreden de muziek werd afgekapt, de zaallichten aangingen en dus de Black Moon merchandisers (de crew zelf) niets meer te verkopen hadden! Behalve dat, een dope avond for sure…
Fixtures:
Hoogtepunt: “Who got the props”
Dieptepunt: de wat lage opkomst.
Bier: 1,80
Wc: 20 cent
Garderobe: 50 cent
Fotograferen: yep
Geluid: matig, veel te veel “hoog”
Bezoekers: ca. 300
Damage: 18 euro
Cijfer: 7
